Zahraarjmand_novel

خوشگل جانان..قبل تبای شبانه هم اعلام کردم امشب آخرین تبادل ما با بنرای ستاره هاست و آخرین چنلی که ستاره ها مهمونشه و آخرین اعضاش و از اون چنل می گیره چنل نیلوفر عزیز و خوش قلمه.این رمان هم آخراشه و هم کلی هیجان و جذابیت داره..از دستش ندین..
#زهرا_ارجمندنیا

محاله رمانخون حرفه ای باشی و اسم #نیلوفرلاری رو نشنیده باشی چون همگی آثارشون تا چندین بار تمدید چاپ شدن😙
رمان بالا هم یکی از بهترین و عاشقانه ترین کارهاشونه که با قلم روان یه اثر جذاب و هیجانی رو خلق کرده🥰

پیشنهاد میکنم توی تعطیلات سال نو اصلا این رمانو از دست ندید که ۴۰۰ تا پارت آماده داره😍

https://telegram.me/joinchat/AAAAAFJzbbeFoVmtm-cGSg

ماهسو تایپیستِ یه نشر معتبره ...که درعین معمولی بودن خیلی خاصه .یه وقتایی هم دست و پا چلفتیه اما از پس کارهای سخت هم به خوبی بر میاد 😁
و با همین ویژگی های منحصربه فردش شروین مشیری مدیر نشر رو شیفته خودش می کنه تا جایی که بهش پیشنهاد دوستی می ده
اما در عین ناباوری ماهسو قبول نمی کنه و باعث شکستن غرورش می شه . شروین واسه به دست آوردنش ازش درخواست ازدواج می کنه
از طرفی مادر شروین مخالف سرسخت این ازدواجه ...شروین به مادرش میگه "من این دختر رو می خوام اما قصد ندارم باهاش ازدواج کنم" 😱 پس جریان چیه؟ 🤔
یعنی قراره همه چی صوری باشه و ماهسوی بی چاره هم از همه جا بی خبر ...؟؟🙄

#قراری‌که‌‌عاشقانه‌نبود #نیلوفرلاری‌
رمانی مناسب برای تمام سنین✅
می تونید با صحنه ها و دیالوگهای ناب عاشقانه اش عاشقی کنید 💑
هفته‌ای ۱۲ تا ۱۵ پارت 😍👏
چیزی تا پایان نمونده
https://telegram.me/joinchat/AAAAAFJzbbeFoVmtm-cGSg

دختره خدای سوتیه😂😂😂🤦‍♀
کلکل بین دانشجو و استاد رو دیده بودید؟ اگه ندید بیا تو این رمان ببین🤣🤪
طنزترین رمان سال که گفتن خطر ترکیدن هم داره😐😆
اووووف دلم به تاپ تاپ افتاد😍🤤
https://t.me/joinchat/AAAAAEt5we7NDTitUpGfRA

#خطر_ترکیدن_موجود_است🚫🤪

ستاره تا آخر فروردین تمومه.اگه دلتون همراهی با چنل من و داستانای من و می خواد تو این کانال عضو شین.رمان شادی به قلم من بخونین و بخندین و عشق کنین و با کارای دیگه ی منم در آینده همراه باشین.چون این چنل دیگه بعد ستاره حذف می شه و من کامل فعالیتم و منتقل می کنم به چنل آمال که ریپ زدم لینکش و..
@zahraarjmand

ستاره تا آخر فروردین تمومه.اگه دلتون همراهی با چنل من و داستانای من و می خواد تو این کانال عضو شین.رمان شادی به قلم من بخونین و بخندین و عشق کنین و با کارای دیگه ی منم در آینده همراه باشین.چون این چنل دیگه بعد ستاره حذف می شه و من کامل فعالیتم و منتقل می کنم به چنل آمال که ریپ زدم لینکش و..
@zahraarjmand

رمان دوم خانم ارجمند و چنلی که بعد اتمام ستاره ها اون جا فعالیت می کنند

اولین پارت نود و هشت و البته اخرین پارت تعطیلات..تا هجدهم مواظب خودتون باشین و لطفا نیاین پی وی برای پارت..
دورتونم بگردم لطفا اگه داستان و شروع نکردین شروع کنین.یه وقت پارتا حذف می شن و من شرمندتون می شم.

سرم را تکانی دادم.من هم به حوضچه خیره شدم و نجوا کردم : و البته برادرزاده ی علی سپهری!نوه ی عموی شما!
همین شبیه شوکی به بدنش عمل کرد و باعث شد سیخ بنشیند، صدای کشیده اش میل عجیبی برای گریه در من به وجود می آورد : دختر احمد؟
بالاخره شناخته بود.لبخندی زدم ، تلخ و شبیه فاصله ی بینمان : بله!..دختر احمد..زن کیان.عروس شما.

#ستاره_ها_مسیر_را_نشانت_می_دهند
#پست_۱۸۲
منطقه ی خوبی قرار دارد و خودش هم نمی دانست چرا عمو مصطفی هرروز به آن جا می رود.آن هم درست رأس همان ساعت!
پنج دقیقه ای به پنج مانده بود که به پارک رسیدم.پول کرایه را حساب کردم و با ته مانده ی پولی که داخل کیفم مانده بود مطمئن بودم مسیر برگشت را فقط با اتوبوس می توانم برگردم!وارد ورودی پارک شدم و سعی کردم دقیق روی معدود آدم های داخلش فوکوس کنم!آخرین تصویرم از عمو مصطفی مال سه چهارسال قبل بود که جلوی خانه ی کیان دیده بودمش.مطمئن نبودم اگر دیدم می توانم او را بشناسم یا نه اما با این حال...داخل پارک حرکت کرده و خوب آدم هارا ارزیابی کردم!محوطه ی فضای سبز از محوطه ی بازی جدا بود و پارک را دو بخش گسترده تقسیم می کرد!فکر می کردم پیدا کردنش سخت باشد اما درست ساعت پنج و ده دقیقه و وسط منطقه ی خلوت و آفتابگیر پارک..روبروی حوضچه ی مصنوعی و روی نیمکتی سبز..دیدمش!و عجیب این بود سریع هم شناختمش..با این که سال ها پیرتر شده بود و لاغری بیش از حدش در ذوق می زد اما شناختنش اصلا سخت نبود!
عقب تر ایستادم.نمی دانم محو چه بود که این طور خیره سیگارش را دود می کرد و با چشمانی نیمه باز و لباس های مندرس با ارامش نشسته بود!سی ثانیه ای ایستادم و خوب نگاهش کردم.او پدر کیان من بود.باعث و بانی خیلی اتفاقاتی که نمی دانستم مقصر شمردن او..تأثیری در آن ها خواهد داشت یا نه!
قدم های تندی که به خاطر پیدا کردنش پشت هم ردیف می شدند این بار آرام بودند.پشت نیمکت که رسیدم ، بوی دود سیگارش به شکل اذیت کننده ای در ذوقم زد : سلام!
سرش را چرخاند ، با همان چشمان نیمه باز سرتاپایم را نگاهی انداخت و بی توجه پک دیگری به سیگارش زد : برو رد کارت دخترجون ، سر به سرم نزار!
عروسش را نشناخته بود.نعشه بودنش باعث بغضم شد : من سهام!زن کیان!
این بار با دقت بیش تری نگاهم کرد ، روی صورتم و از همه بیش تر چشمانم : چی می خوای؟
کیان با این مرد سرد چطور تا می کرد؟نفسی کشیدم و با فاصله روی نیمکت نشستم : اومدم باهاتون حرف بزنم!
سیگارش را زیر پایش انداخت و من تازه متوجه چندفیلتر سوخته ی سیگار دیگر هم زیر پایش شدم : شوهرت می دونه این جایی زن کیان؟
موهای جلوی سرش ریخته بودند و پوستش از شدت اعتیاد تیره شده بود.لثه های تیره و دندان های زردش هم بدجور در ذوق می زد.چه کرده بود اعتیاد با این مرد : نشناختین من و؟
بینی اش را بالا کشید: گفتی زن کیانی!

#ستاره_ها_مسیر_را_نشانت_می_دهند
#پست_۱۸۲
فهمیدم عاشق آدم درستی شده ام..بیش تر فهمیدم این عشق..اگر مسیرش هم اشتباه بود ، هم سفر درستی را برایش انتخاب کرده بودم!
من به جدیتش حین ادای آن جمله نگاه کردم و خیلی چیزهارا..بیش تر فهمیدم!
******************************************************
-آدرس و یادداشت کردی عمو؟
نوک قلم را از کاغذ زیر دستم فاصله دادم و نفس بیرون فرستادم :بله ..ممنون عموجان ، فقط..منطقش امنه دیگه؟
می توانستم جدی بودن چهره اش را تصور کنم :دستت درد نکنه دیگه عزیزم..امن نبود شمارو می فرستادم؟
خندیدم و چیزی نگفتم ، او اما ادامه داد: کیان خونه نیست؟
نیم نگاهی به ساعت انداختم.یک ساعتی می شد از خانه بیرون رفته بود!می گفت از خانه نشینی و این بیهوده گذراندن دقائقش اذیت می شود و لااقل تا باشگاه می تواند برود و تمرین بچه ها را ببیند، قول داده بود فعالیتی نکند و فقط تماشا کند و همان تماشا کردن برایش خوب می دانستم حکم نمک روی زخم را داشت : نه..خسته شده بود از خونه نشینی!رفت تا باشگاهشون!
-سخته عمو..واسه پسری مثل اون نشستن توی خونه سخته !
قبول داشتم.این سختی کلافه اش کرده بود.باعث می شد بعضی وقت ها واقعا کنترل اعصابش را نداشته باشد و از کوره در برود : حق باشماست!شاید با دیدن پدرش..یکم این وضعیت بهتر بشه!
-امیدوارم.من که آدرس و بهت رسوندم.بقیش با خودت عموجان!
کاغذ را با یک دست تا کردم و به طرف اتاقمان رفتم.موبایل هم همچنان میان دستانم بود :قربونت برم خیلی محبت کردینا!
خدانکنه اش و محبتی که خرجم کرد کمی استرسم را کم می کرد ، تماس را قطع کردم و با نیم نگاهی به آدرس مانتو ام را از آویز برداشتم!بعید می دانستم کیان تا یک ساعت دیگر برگردد!سرسری آماده شده و از خانه بیرون زدم.آدرس پارکی که عمو داده بود حدود یک ربع با ماشین از خانه فاصله داشت!سر خیابان برای جلوگیری از تلف شدن وقت دربستی گرفتم و با نیم نگاهی به ساعت دعا کردم قبل پنج به پارک برسم.عمو گفته بود ، پدر کیان هرروز رأس همین ساعت وارد ان پارک می شود.یک ساعتی در پارک می چرخد و بعد..می رود!گفته بود محل زندگی اش جای درستی برای این که به آن جا سراغش بروم نیست اما پارک..در

#ستاره_ها_مسیر_را_نشانت_می_دهند
#پست_۱۸۲
لبخند زدم ، کمرنگ و دلمرده..سالم بودنش خوب بود ، متتهی..روح من این روزها خوب نبود : نگران من نباش!
محکم و جدی نجوا کرد : اما هستم!
نباید خوشحال می شدم اما شدم.نگران بودنش را دوست داشتم ، این که به من فکر کند و برای حالم دلواپس شود.اصلا نگرانی از آن حس های قشنگ و نابی بود که اگر آدم درست خرجت می کرد می توانستی با اتکا به آن پر در بیاوری : من بعد از اینکه هر بار مشکلاتم و که بیشتر شبیه به فاجعه بودن پشت سر می ذارم به خودم قول می دم از این به بعدش و بیشتر به خودم توجه کنم اما خب هیچ وقت موفق نشدم .
قلپی از محتویات لیوانش را بالا کشید و زمزمه کرد: خب شاید باید یکی دیگه به خودش قول بده از این به بعد بیش تر بهت توجه کنه!
متوجه منظورش شدم اما با شیطنت محوی پرسیدم: کی مثلا؟
چپ چپ نگاهم کرد : می خوام ببینم کی جز من جرأت همچین جسارتی داره که از این قول ها به خودش بده!
خنده ام صدادار شد و او ممتد و طولانی به این خنده نگاهی انداخت ، ما روزهای زیادی را از دست داده بودیم .لیوان خالی شده را به دستم داد و از فاز شوخی خارج شد.این بار جدی خطابم کرد: باید برم دنبال یه کار جدید..ظاهرا نمی تونم فعلا برگردم سر شغل سابقم!
لبخند من هم رنگ باخت.این برای کیان فاجعه بود..حالش را می فهمیدم ، اصلا همین ناگهانی در خود فرو رفتنش تأثیر مستقیم همین اتفاق بود ، صدایم آرام شد : چه کاری؟
پوزخندی زد و باید می مردم برای غرورش که داشت ترک برمی داشت: هرچی....شده کارگری کنم خرجمون و در میارم.کار کردن که عار نیست!
عشق اول..عشق کودکی..عشق نوجوانی..اسم های زیادی برایش می توانستم ردیف کنم ، اسم هایی که هرکس شاید می شنید می گفت اشتباه است..بچگی است..آدم نمی فهمد به چه چیزی دل بسته..دو صباح دیگر از یادت می رود ، از این حرف هایی که گوش من و امثال من پر بود.قبول داشتم..ما شدنمان اشتباه بزرگی بود ، خیلی خودمان را دست بالا گرفته بودیم ، حس هارا اشتباه فهمیده بودیم.فکر می کردیم همین که بخواهیم یکی را دوست داشته باشیم تمام است.یک کلام..همه چیز را بچه بازی تلقی کرده بودیم.اما با همه ی این ها...یک چیزی را خیلی ایمان داشتم.ان هم مردانگی و درستی مردی بود که با همه ی اشتباهاتش می شد رویش حساب کرد.با همه ی سردی هایش..پشت بودن را بلد بود!کار کردن به قول خودش برایش عار نبود..از ان سوسول های بالاشهری که ماه به ماه از جیب پدر می خوردند و عشق و حال می کردند نبودها...اما دل می برد!همین یک جمله ی کار عار نیستش بیش تر دلم را برایش لرزاند!بیش تر

#ستاره_ها_مسیر_را_نشانت_می_دهند
#پست_۱۸۲
حوله را از روی موهای نم دارم برداشتم و روی دسته ی صندلی قرار دادم ، خبری دیگر از تب و دمای بالای بدنم در شب گذشته نبود اما باز هم ضعف تنها حس غالب وجودی ام شده بود!روبروی آیینه ایستادم و به گونه های آب رفته و چشمانی که زیرشان گود شده بودند زل زدم!
تصویری از نشاط در چهره ی من به چشم نمی خورد، یک طورهایی تبدیل شده بودم به زنی افسرده که هدفی برای ادامه دادن ندارد!همه ی فشارهای اخیر به شکلی داشتند در من رخ نشان می دادند و من قادر به کنترل کردنشان نبودم!یاد حرف دکتر افتادم که می گفت اگر کیان بهوش بیاید و من را با این رنگ و رو ببیند طلاقم می دهد!
آهی کشیدم و دستم را جلو بردم و پنکک را به طرف خودم کشیدم!ناشیانه کمی سیاهی زیر چشمم را با آن کاور کرده و روی لب های خشک و بی رنگم براق کننده ی ملیحی زدم!بیش تر از آن رسیدن به خودم از حوصله ام خارج بود!نگاهی به لباسی که درون تنم زار می زد انداختم و کلافه از تصویرم چشم برداشتم!هر طرفش را هم درست می کردم باز نقطه ای فشار این روزهارا به چشمم می آورد!
با کمی مکث روی ترازویی که کیان کنار میز آرایش قرار داده بود و با آن همیشه وزنش را کنترل می کرد ایستادم!عددی که نشان می داد غیر قابل باور بود.در مدت زمان کوتاهی پنج کیلو وزن از دست داده و حالا تبدیل شده بودم به دختری چهل و هشت کیلویی و لاغر تر از حدمعمول!
با تأسف سری برای خودم تکان دادم و بدی اش این بود فرصت نگرانی برای خودم را نداشتم!کیان ان قدر محکم تمام ذهنم را به مالکیت خودش دراورده بود که جز او و نگرانی برایش نمی توانستم به چیز دیگری فکر کنم!
جلوی موهایم را با یک تل دخترانه عقب فرستادم و از اتاق بیرون زدم!روی مبل سه نفره مقابل تی وی نشسته بود و بی هدف کانال هارا بالا و پایین می کرد!کمی نگاهش کردم و بعد به آشپزخانه رفتم.مامان چندپاکت آبمیوه برایمان خریده و در یخچال گذاشته بود!نگاهی به طعم هایشان انداختم و نکتار آناناس را خارج کردم!برایش درون لیوان های بلندی که دوستشان داشت ریختم و از بالای اپن وضعیتش را آنالیز کردم.معلوم بود توجهی به برنامه ها ندارد و بیش تر بی حوصلگی اش را سعی دارد رفع کند!درکش می کردم.مرد داخل خانه ماندن و خانه نشینی نبود!
با آبمیوه به طرفش رفتم و کنارش نشستم.توجهش را از صفحه ی تلویزیون گرفت و به من داد.آبمیوه را به دستش دادم و او دست دیگرش را روی پیشانی ام گذاشت : خداروشکر تبت قطع شده کامل!
سری تکان دادم و لب زدم : خوبم..تو آبمیوت و بخور!
دقیق نگاهم کرد: خودت چی؟بیش تر از من به تقویت احتیاج داری!

تقدیمتون..آخرین پارت نود و هفت میفته پنجشنبه..دوباره لازمه بگم تعطیلات پارت نداریم و اگه عقبین از داستان برسونین خودتون و؟؟ ما آخر فروردین پرونده ی این داستان و می بندیما😘

#ستاره_ها_مسیر_را_نشانت_می_دهند
#پست_۱۸۱
او اما نخندید ، لرزیدن سها نمی گذاشت بخندد: بگیر بخواب باز داری هذیون می گیا!
به غرورش برمی خورد انگار اعتراف کند واقعا دارد نازش را می کشد ، سها با همان لبخندمحو و دمای بدن پایین امده در آغوشش به خواب رفت و ذهن آشفته ی کیان دیگر پذیرای خواب نبود.خیلی چیزها بود که باید به آن فکر می کرد و برایش برنامه می ریخت!دوهفته دور بودنش از زندگی حسابی باعث عقب ماندنش شده بود.
یکی اش همین ضعف همبستر و شریک زندگی اش بود!رفته بود تا از جان او محافظت کند و بعد دوهفته خوابیدن بیدار شده و دیده بود جان او ذره ذره از بدنش رفته و جز یک زن ضعیف و آسیب پذیر چیزی از وجودش نمانده!چیزی که به شدت در هرلحظه نگرانش می کرد!اصلا دلش آتش می گرفت به چشمان گود و چهره ی رنگ پریده اش که خیره می شد!
یکی دیگر از دلمشغولی هایش حرف های دکترش بود.فعالیت بدنی سنگین ممنوع ! برای مردی که با همین فعالیت ها خرج زندگی تازه به سرانجام رسیده اشان را در می آورد این حرف درد بود!چطور می توانست چرخ زندگی شان را بچرخاند اگر قرار بود ورزش های سنگین نکند و یادشان ندهد یا با موتور در سراشیبی ها و جاده های ناهموار مسابقه ندهد؟
فکرها زیاد بودند...از آیدا و دردی که به جانش ریخته بود و کینه و نفرتش و خاطراتی که کیان باید با دستمالی خیس از دیواره ی ذهنش پاک می کرد گرفته ، تا زندگی ای که بد بنای اولش را گذاشتند و حالا اما می خواست هرطور شده حفظش کند ، از نانی که باید برای این زندگی در می اورد و حالا دیگر نمی دانست چگونه..از این خوابیده ی درون آغوشش و ضربه هایی که بسش بود هرچه خورده بود..از پدری که حتی نمی خواست بپرسد این مدت سراغش را گرفته یا نه اما دلش از نبودنش کنارش خون بود.از گذشته.....فکرها زیاد بودند!
نگاهش را به صورت غرق خواب سها و ریتم نفس هایی که با پایین امدن تب آرام گرفته بودند کشاند!دلش می خواست ببوسدش، بویش کند و سفت و سخت حتی با تمام دردهایش در آغوشش بکشد!
یه طرف من و این تنهایی...
یه طرف تو و اون زیبایی...
داری ساده شکستم می دی....
از آن هایی نبودند که یک شبه عزیزش شوند.سها صبوری کرده بود و وقتی به مسیری که پشت سر گذاشته بودند نگاه می کرد می دید ....چه توانی داشته این زیبای کوچک به خواب رفته میان بازوانش!سها با خودش آرامش آورده بود...دلش نمی خواست به کسی پسش بدهد!می دانست روزهای سختی پیش رو هستند!روزهایی که باز هم صبر می طلبیدند!این زندگی تا زندگی می شد...جان از تن هردویشان می برد!بینی میان موهای سها فرو برد و با نفس های عمیق سعی کرد فکر هارا پس بزند!
یه طرف من و این حال بد ، یه طرف تو و ترسی ممتد..
هردو با خودمون بد کردیم..هردومون خیلی تغییر کردیم.
جوونیمون و با حسرت پیر کردیم!