💠 روز طبیعت یا سیزده بدر و آداب و رسوم آن
🔰 تاریخچه سیزده بدر
روز سيزدهم فروردين يا همان سيزده‌بدر از جمله روزهايي اسـت کـه حکايت‌ها و روايت‌هاي فراوانی درباره آن گفته شده و جالب آنکه متداول‌ترين حکايت درباره اين روز، غلط‌ترينِ اين تعبيرهاست و سيزدهمين روز نوروز، روزی مقدس نزد ايرانيان باستان بوده‌اسـت. دراین راستا کوشش بر این بوده اسـت تا خردورزانه ترین و مستندترین گفتارها، نوشتارها و نگرش‌ها را دراین زمینه جمع آوری کنیم.
گفته میشود ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن کـه بـه یاد دوازده ماه سال اسـت، روز سیزدهم نوروز راکه روز فرخنده‌ایست بـه باغ و صحرا می‌رفتند و شادی میکردند ودر حقیقت با این ترتیب رسمی بودن دوره نوروز را بـه اتمام می‌رسانیدند. می توان گفت معقول‌ترین موردی کـه درباره سیزده بـه در گفته میشود همین اسـت.
بهتر اسـت در آغاز، پیشگفتاری داشته باشیم پیرامون شماره 13 و روز سیزدهم و این‌کـه آیا این شماره و این روز در ایران و فرهنگ ایرانی نحس اسـت یا خیر!! نخست باید بـه این موضوع توجه داشت کـه در فرهنگ ایرانی، هیچ یک از روزهای سال «نحس» و «بد یمن» یا «شوم» شمرده نشده، بلکه چنانچه میدانیم هر یک از روزهای هفته و ماه نام‌هایي زیبا ودر ارتباط با یکی از مظاهر طبیعت یا ایزدان و امشاسپندان داشته و دارن
روز سیزدهم هرماه خورشیدی در گاه‌شماری ایرانی نیز «تیر روز» نام دارد کـه ازآن ِستاره ي تیشتر، ستاره‌ي باران آور میباشد و ایرانیان از روی خجستگی، این روز را برای اولین جشن تیرگان سال، انتخاب کرده‌اند. همچنین در هیچ یک از متون کهن و هیچ دانشمند و نویسنده‌اي، از این روز بـه بدی یاد نکرده‌اند بلکه در بیشتر نوشتارها و کتاب‌ها، از سیزدهم نوروز با عنوان روزی فرخنده و خجسته نام برده‌اند.
همانطور که پیشینه ی جشن نوروز را از زمان جمشید می دانند درباره ی سیزده به در (سیزده بدر) هم روایت هست که :
«... جمشید، شاه پیشدادی، روز سیزده نوروز (سیزده بدر)را در صحرای سبز و خرم خیمه و خرگاه بر پا می کند و بارعام می دهد و چندین سال متوالی این کار را انجام می دهد که در نتیجه این مراسم در ایران زمین به صورت سنت و آیین درمی آید و ایرانیان از آن پس سیزده بدر را بیرون از خانه در کنار چشمه سارها و دامن طبیعت برگزار می کنند ...»
🔰 نظریه هایی پیرامون نحوست سیزده
هیچ دانشمندی ذکر نکرده کـه سیزده نوروز نحس اسـت بلکه قریب بـه اتفاق روز سیزده نوروز را بسیار سعد و فرخنده دانسته‌اند. برای مثال در آثار ابوریحان بیرونی، جدولی برای سعد و نحس بودن روز‌ها قرار دارد کـه در آن برای سیزدهم نوروز کـه تیر روز نام دارد، کلمه سعد بـه معنی نیک و فرخنده آمده اسـت. بعد از اسلام چون سیزدهم تمام ماه ها را نحس می دانند، بـه اشتباه سیزدهم عید نوروز نحس شمرده شد.
🔰 واژه سیزده بدر
معروف اسـت کـه واژه ي سیزده بـه در بـه معنای «در کردن نحسی سیزده» اسـت. اما وقتی بـه معانی واژه‌ها نگاه کنیم برداشت دیگری از این واژه میتوان داشت. «در» بجای «دره و دشت» میتواند جای گزین شود. بعنوان مثال علامه دهخدا، واژه «در و دشت» را مخفف «دره و دشت» می داند.
یکی از معانی واژه «بـه» ، « طرف و سوی » میباشد. مانند این‌کـه میگوییم «بـه فروشگاه». پس با نگاهی کلی میتوان گفت واژه «سیزده بـه در» بـه معنای «سیزدهم بـه سوی در و دشت شدن» میباشد کـه همان معنی بیرون رفتن ودر دامان طبیعت سر کردن را میدهد.
🔰سیزده بدر در تاریخ ایران باستان
درباره‌ي سیزده بـه در «سیزده بدر» روایت هست کـه: «جمشید، شاه پیشدادی، روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم خیمه و خرگاه بر پا میکند و بارعام میدهد و چندین سال متوالی اینکار را انجام میدهد کـه در نتیجه این مراسم در ایران زمین بـه صورت سنت و آیین درمی‌آید و ایرانیان ازآن پس سیزده بدر را بیرون از خانه درکنار چشمه سارها و دامن طبیعت برگزار میکنند».
اما برای بررسی دیرینگی جشن سیزده بدر از روی منابع مکتوب، تمامی منابع مربوط بـه دوران قاجار می‌باشند و گزارش بـه برگزاری سیزده بـه در در فروردین یا صفر داده‌اند. از همین رو برخی پژوهشگران پنداشته‌اند کـه این جشن بیش از یکی دو سده دیرینگی ندارد اما بادقت بیشتر در مییابیم کـه شواهدی برای دیرینگی این جشن وجوددارد.
مراسم مشابه‌اي کـه بـه موجب کتیبه‌هاي سومری و بابلی ازآن آگاهی داریم، آیین‌هاي سال نو در سومر با نام «زگموگ» ودر بابل با نام «آکیتو» دوازده روز بـه درازا می‌کشیده ودر روز سیزدهم جشنی در آغوش طبیعت برگزار می‌شده. بدین ترتیب تصور می شود کـه سیزده بدر دارای سابقه‌اي دستکم چهار هزار ساله اسـت.
1
کتابخانۀ منابع تاریخ و ادیان ایران وجهان 👇
📚
@Iranvajahanlibrary
