Spirit_and_life_ | روانشناسی تحلیلی یونگ

به شاگردانم می گویم: وقتی در آن کاری که برایش به خوبی تعلیم دیده اید مشغول به کار شدید، به خاطر داشته باشید که کار واقعی شما این است: اگر من آزاد هستم، باید دیگری را هم آزاد کنم. اگر قدرتی دارم، کار من این خواهد بود که دیگری را هم توانمند کنم. زندگی فقط بازیِ «همه شکلات ها مال خودمه» نیست!


همهء ما از درون تاریکی میل به نور و روشنایی داریم."
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه


@Spirit_and_life

لازم است كه ما در طول زندگی هرچه بیشتر آن کسی شویم که هستیم، اصیل‌تر و ناب‌تر شویم و هرچه بیشتر بتوانیم با خودمان هماهنگ و همساز باشیم. یک بلوط، باید بلوط شود؛ بلوط نمی‌تواند تصمیم بگیرد که درخت راش شود. ولی بسته‌به جایی‌که دانه بلوط در آن افتاده، به‌گونه‌ای دیگر رشد خواهد کرد.


فرآیند فردیت، تجربۀ معنا را فراهم می‌آورد، فرد را خلاق‌تر می‌کند و باعث می‌شود از پسِ مشکلات بهتر برآید. احساس ارزش به خودِ بهتر پیدا کند و برخورد با ترس آسان‌تر می‌شود. به‌تمامیت‌رسیدن، به‌عنوان یک هدف، یک مدینۀ فاضله است که هرگز به آن نخواهیم رسید، در بهترین حالت، ما در مسیرِ آن قرار می‌گیریم. گهگاه در این مسیر نیز به بن‌بست می‌رسیم. با این‌همه، فرآیند فردیت سراسر زندگی را آکنده از "معنا" می‌کند.


از منظر یونگ، نهایتِ خرسندی و رضایتمندیِ انسان زمانی اتفاق می‌افتد که بتواند «خودِ منحصر به‌فرد» و یکتایش را به‌گونه‌ای زندگی کند تا در نهایت، آشتی و صلحی بین اضداد و وجه‌های مختلف روانش را شاهد باشد. حفظ تعادل و برقراری توازن در بخش‌های مختلف روان در روانشناسی تحلیلی از مهمترین اهداف محسوب می‌شود. هدفی که بدونِ تحملِ "رنج" به‌دست نمی‌‌آید اما قطعاً رنجی است ارزشمند که به گنجِ «آگاهی» منتهی می‌شود.


@Spirit_and_life

از خاطرات کارل گوستاو یونگ

ببین برای خودت چگونه هم‌نشینی هستی؟

یک روز مردی که بسیار برون‌‌گرا بود نزدم آمد. همیشه از صبح تا دیر وقت سرش شلوغ بود. به او گفتم: حداقل یک ساعت در روز باید بی‌حرکت بنشینی! و بیندیشی که چه می‌کنی؟
جواب داد: «خب، می‌توانم با همسرم پیانو بزنم، یا برایش کتاب بخوانم، یا ورق بازی کنم».
نمی‌توانست از این ایده جدا شود که حتماً باید یک نفر با او باشد.

‌‎سرانجام که منظورم را به او فهماندم، گفت: در این صورت، کاملاً افسرده و غمگین مى‌شوم.
گفتم: ببین چه هم‌نشینی برای خودت هستی، می‌خواهم بفهمی چگونه زندگی می‌کنی.

‌‎او این کار را نمی‌کرد چرا که وقتی تنها می‌شد، بدترین هم‌نشین خودش بود.


کارل گوستاو یونگ


همهء ما از درون تاریکی میل به نور و روشنایی داریم."
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه


@Spirit_and_life

برای فروید عشق چندان خطرناک بود که در " تمدن و رنج های آن " که در اواخر حیات خود به رشته تحریر درآورد، از آنکه عشق خود مبادا تهدیدی برضد تمدن ایجاد کند، می هراسد.

عشق تهدید کننده است چه متضمن ترک تسلط بر خویشتن می باشد، و این امر ما را بی اندازه آسیب پذیر بر جای می گذارد:

«هیچگاه هم چون در زمان عاشق بودن در برابر رنج و تالم این چنین بی‌دفاع نیستیم، و در هیچ زمان دیگری جز در از دست دادن مطلوب عشق یا عشق او این چنین عسرت بارانه اندوهگین نمی شویم.»



فروید در تمدن و رنج های آن چنین می نویسد که این اندیشه که احساس اقیانوس وار مترتب بر یگانگی و اتحاد از رابطه مادر و فرزند به رابطه‌ی زن و

شوهر امتداد می یابد، طفلانه و غیر واقع گرایانه است ؛
خود او به طور قطع در زندگی زناشویی‌اش بدین احساس اجازه وقوع نداد.
چنین عشقی بنا به ادعای فروید خطرناک است چه پس از گرفتار آمدن در آن مرزهای منِ نفسانی همچنان که در پسیکوز یا دیوانگی نیز روی می دهد، می توانند از میان بروند.


احتمالا غیرت و تملک طلبی شدیدش در مورد مارتا در یک مقطع این ترس را در وی ایجاد کرده است که ممکن است از عشق کارش به جنون کشد. راه چاره فروید برای چنین شور لجام گسیخته ای که می تواند تمدن را به نابودی کشاند، چه بود؟ چنین حالتی از عشق که سخت تمتع بخش است و در عین حال مخاطره آمیز، می بایستی اعتدال یابد و از نظر اجتماع قابل قبول شود، می بایستی از طریق عقل و علم «تصعید» شود. به طور خلاصه، افراد آدمی می بایستی فروید را الگو و سرمشق خود قرار دهند.

دانشنامه فروید


@Spirit_and_life

زمانه تاریکی است، سرشار از رنج و عدم قطعیت. ما نیز همانند سلول های زنده بدن، رنج و ترومای جهان بزرگتر از خود را حس می کنیم. از رنج یا خشمی که حس می کنید ترسان نباشید زیرا این واکنش ها از کنه وجودتان سر بر می آورد و نشان از پیوستگی درونی همه موجودات است.
نیازی نیست که همه چیز و همه کس باشید. به ندای قلب خود گوش کنید و کاری را انجام دهید که در عشق ریشه داشته باشد. چنین کاری متوقف شدنی نخواهد بود و کافی است.


@Spirit_and_life

ما را برای بیست و چهار ساعت زندگی در امروز طراحی کرده‌اند و نه بیشتر.

نگرانی امروز برای مشکلات فردا، دردی از ما دوا نخواهد کرد.

#نيچه


"همهء ما از درون تاریکی میل به نور و روشنایی داریم."
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه


@Spirit_and_life

وقتی درمانگری از من می‌پرسه "کدوم رویکرد برای درمان بهتره؟" یا "تو با چه رویکردی کار می‌کنی؟"، یادآور می‌شم که درمان با یک رویکرد مشخص شروع نمی‌شه. درمان با مراجع شروع می‌شه.درمان از سکوت، حضور، و گوش دادن شروع می‌شه. بدون این‌ها، حتی بهترین تکنیک‌ها هم بی‌اثر می‌مونن.

"گاهی به دنبال اطلاعات بیشتر و یاد گرفتن تمام رویکردها هستیم، چون فکر می‌کنیم اگر همه‌چیز را ندانیم، نمی‌توانیم درمانگر خوبی باشیم. اما واقعیت این است که اطلاعات بیش از حد می‌تواند اضطراب‌آور باشد و ما را از مهم‌ترین ابزارمان، یعنی حضور واقعی با مراجع، دور کند. درمان مؤثر از اینجا شروع می‌شود که گوش دهیم و بفهمیم داستان مراجع چیست، نه این‌که از ابتدا تصمیم بگیریم چه رویکردی مناسب اوست.
مثلاً فرض کنیم مراجع شما وسواس شدید دارد. اگر فقط به رفتار او نگاه کنید، شاید فکر کنید که درمان شناختی-رفتاری (CBT) بهترین راه است، چون تکنیک‌های مؤثری برای مدیریت وسواس ارائه می‌دهد. اما اگر وارد عمق داستان مراجع شوید، ممکن است متوجه شوید که وسواس او ریشه در یک بحران وجودی دارد، مثلاً ترس از مرگ، پوچی، یا احساس بی‌معنایی در زندگی. در این صورت، یک رویکرد اگزیستانسیال می‌تواند بسیار مفیدتر باشد، زیرا به او کمک می‌کند با سوالات بنیادین زندگی‌اش روبه‌رو شود و معنا پیدا کند.
از طرف دیگر، شاید متوجه شوید که وسواس او به دلیل یک الگوی ناخودآگاه در کودکی شکل گرفته است، مثلاً والدینی که استانداردهای سخت‌گیرانه‌ای داشته‌اند. در این صورت، یک رویکرد تحلیلی یا روان‌پویشی می‌تواند ریشه‌های مشکل را هدف قرار دهد.
مهارت اصلی درمانگر در این است که بتواند داستان مراجع را بشنود و نیاز او را در لحظه درک کند، سپس از رویکردهای مختلف به‌عنوان ابزارهایی منعطف استفاده کند. این همان چیزی است که درمانگر را از یک نظریه‌پرداز صرف متمایز می‌کند."
درمانگری یک هنر است



متن از رواندرمانگر نغمه امین
پیج اینستاگرام

https://www.instagram.com/naghmehamin?igsh=MWJic2Y1eHFiOTlpag==

تروما این پتانسیل را دارد که یکی از مهمترین نیروها برای بیداری و تکامل روانی، اجتماعی و معنوی باشد. نحوه برخورد ما با تروما، کیفیت زندگی‌مان را به شدت تحت تاثیر قرار می‌دهد. در نهایت، این موضوع بر چگونگی و یا حتی این که آیا به عنوان یک گونه زنده خواهیم ماند، تأثیر می‌گذارد.


تروما زمانی ایجاد می‌شود که ما قادر به آزاد کردن انرژی‌های مسدود شده نیستیم، تا به طور کامل از واکنش‌های جسمی/احساسی به تجربه‌ی دردناک عبور کنیم. تروما آن چیزی نیست که برای ما اتفاق می‌افتد، بلکه چیزی است که ما در درون خود و در غیاب یک شاهد همدل نگه می‌داریم.


ممکن است به نظر عجیب بیاید که دلبستگی و تروما به هم مرتبط باشند، اما وقتی بیشتر در مورد سیستم دلبستگی می‌فهمیم، کاملاً منطقی به نظر می‌رسد.

تروما می‌تواند سیستم عصبی را تحت فشار قرار دهد و حفظ تنظیم را دشوارتر کند. تنظیم هیجانی توانایی حضور و ارتباط در مواجهه با احساسات و تجربیات سخت و همچنین مقابله با مشکلات و لذت‌های زندگی است.

تنظیم هیجانی مهارتی است که آموزش داده می‌شود، آموخته می‌شود و تمرین می‌شود. افرادی که دلبستگی ایمن دارند، این مهارت را از طریق تعامل با مراقبان خود آموخته‌اند و آن را به عنوان یک پاسخ طبیعی به استرس یا تروما در مغز خود سیم‌کشی کرده‌اند.

با این حال، در دلبستگی ناایمن، کودکان غرق شدن و فقدان امنیت را تجربه می‌کنند، که باعث ایجاد حالت هشدار بالا (تحریک بیش از حد) یا خاموشی (تحریک کم) در مغز و سیستم عصبی می‌شود. هنگامی که آنها بعداً در زندگی دچار ضربه یا استرس می‌شوند، مغز آنها معمولاً به طور پیش‌فرض به این الگوی برانگیختگی باز می‌گردد و تنظیم عاطفی را دشوارتر می‌کند.

به جای حرکت به سمت دلبستگی یا ترمیم، تمایل به فعال کردن سیستم واکنش به تهدید و واکنش با "مبارزه، فرار، یخ زدن یا چاپلوسی" است.

خبر خوب این است که دلبستگی ایمن و تنظیم هیجانی را می‌توان آموخت و تمرین کرد. و با گذشت زمان، بدن و مغز ما به طور طبیعی الگوها و رفتارهای سازگارتر را انتخاب می‌کنند!



ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

استادم هميشه ميگفت ذهنيت مبتدي بودن را حفظ كن و هيچگاه از آن فاصله نگير در ذهن مبتدي امكانها بي نهايت اند و فرد مبتدي به يادگيري گشوده است. فاصله از اين ذهنيت آدم را خشك ميكند

@Spirit_and_life

دختران شهر
به روستا فکر می کنند
دختران روستا
در آرزوی شهر می میرند
مردان کوچک
به آسایش مردان بزرگ فکر می کنند
مردان بزرگ
در آرزوی آرامش مردان کوچك
می میرند

کدام پل
در کجای جهان
شکسته است
که هیچ کس به خانه اش نمی رسد


گروس عبدالملکیان



@Spirit_and_life

گاهی هم آنقدر در جهانِ بیرون به دنبال نقطه امن و دامانِ پذیرنده و جای پای محکم گشته ایم که یادمان رفته باید ابتدا در جهانِ درون این رای صادر شده باشد: من سزاوارِ احترام، پذیرش و برکت هستم. و اگر هر یک از اینها در جهان بیرون به سراغم آمد، برای خودم پشت پا نخواهم گرفت، به خودم توهین نخواهم کرد و برکت را پس نخواهم زد.

@Spirit_and_life

یک وجه دیگر زندگی که به آن واقفیم اما به دلیلِ طبیعتِ بی رحمانه اش تلاش در کاستنِ نقش او در زندگی‌مان داریم «بخت» و «اقبال» است. بخت نامی است که به وجهِ تصادفی و غیرقابل اتکای زندگی می دهیم و اگر بر وفقِ مرادمان باشد، خوش بختی می خوانیمش و اگر بر رنج‌مان بیافزاید، بد بختی!
و اما «بخت یار» کسی است که همواره بر دو چهره‌ی متضادِ بخت واقف است و خانه اش را بر مسیرِ اقبال بنا نمی کند.



"همهء ما از درون تاریکی میل به نور و روشنایی داریم."
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه


@Spirit_and_life

ما برای دستیابی به چیزهای مختلفی دعا میکنیم ولی دعا نمی کنیم که فضای روانی مناسب برای دریافت و لذت بردن از آنها را داشته باشیم. وقتی زمانش رسید، آیا اصلا تشخیص می دهید که به آرزویتان رسیده اید؟ آیا احساس ارزشمندی می کنید؟ یا اینکه پا به فرار می گذارید و به همان عقاید و عواطف و احساساتی برمیگردید که جلوی زندگی ای که آرزویش را داشتید می ایستد؟ آیا مدام به دنبال بهانه تراشیدن و دلیل آوردن هستید که «نه، این دقیقا همان چیزی نبود که می خواستم»؟
شما نمی توانید زندگی تان را تغییر بدهید بدون اینکه از نظر روانی و عاطفی برای زندگی جدیدی آماده باشید. باید در زندگی تان برای تغییر فضاسازی کنید. امکان ندارد این پله ها را چند تا یکی کنید و زمین نخورید! برای زیستن در آن زندگی که آرزویش را داشتید باید کار کنید و ذهنیت تان را تغییر بدهید.



"همهء ما از درون تاریکی میل به نور و روشنایی داریم."
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه


@Spirit_and_life

‍ مسلماً هیچ‌کس نمی‌تواند بداند که دنیا چیست، هیچ‌کس هم نمی‌تواند بداند که خودش چیست، پس بهتر است بگوییم: «بهترین شناخت ممکن».

تصویر دنیا هر لحظه می‌تواند تغییر کند چنانکه اندیشه‌ی ما از خودمان تغییر می‌کند. هر کشف تازه‌ای هر اندیشه‌ی نوینی می‌تواند به دنیا چهره‌ی تازه‌ای بدهد. دنیا چهره عوض می‌کند -زمان عوض می‌شود و به همراه آن ما نیز- این دنیا را نمی‌توان دریافت مگر به صورتِ تصویری ذهنی در درون خویش و وقتی تصویر تغییر می‌کند تصمیم‌گیری همیشه آسان نیست. نمی‌توان به آسانی گفت آن چه تغییر کرده است دنیاست، مائیم، یا هر دو. انسانِ متفکر به موازات شناخت تصویری از دنیا، خود نیز دگرگون می‌شود.

انسانی که ابر و باد و مه خورشید و فلک برای او درکارند متفاوت با انسانی‌ست که زمین را یکی از اقمار خورشید تلقی می‌کند. به عبارت دیگر بی‌تفاوت نیست کسی که نوعی جهان‌بینی داشته باشد با کسی که نداشته باشد، حال جهان بینی او هر چه می‌خواهد باشد. چون ما از طریق یک جهان‌بینی نه تنها تصویری از دنیا به وجود می‌آوریم، بلکه دگرگونی تصویر این دنیا، ما را نیز به یکباره دگرگون می‌کند.

بدون داشتن نوعی جهان‌بینی حدااکثر رفتاری ناخودآگاه داریم.

- کارل گوستاو یونگ


@Spirit_and_life

ایده یا چهره‌ی «منجی»، اکنون باید چهره‌ی کسی یا چیزی باشد که با زندگی زمینی خو گرفته و آن را پذیرفته است. مرد جوانی که هنوز تجربه‌ی زندگی در این دنیا را ندارد، کسی که حتی ازدواج نکرده یا به حرفه‌ای مشغول نشده، نمی‌تواند الگوی چگونه زیستن باشد.

اگر همه‌ی مردان از مسیح تقلید کنند، فقط راست راست راه بروند و سخنان حکیمانه بگویند و کار دیگری هم نکنند جر اینکه گاهی از الاغی سواری بگیرند، که کار دنیا پیش نمی‌رود؛ چنین افرادی را این روزها در آسایشگاه روانی بستری می‌کنند. امکان ندارد چنین فردی الگوی حل مشکلات انسان باشد یا پاسخی برای آن‌ها داشته باشد.


- کارل گوستاو یونگ، سمینار یونگ درباره‌ی زرتشتِ نیچه


@Spirit_and_life