مصیبتهای خویش را برای که شکوه کنیم؟
چه کسی هست که به شکوه و گلایه ما گوش فرادهد؟
و یاریمان کند؟
آیا مرگ خویش را از سرخواری و خفت نزد فرمانروایمان، شکوه نماییم؟
و آیا مرگی هست که ما را زندگی دوباره بخشد؟
ما بسان یکی گله هستیم و قصاب ما چوپانی است که ما را به چرا میبرد
ما تبعیدشدنگانی هستیم که در سرزمینهای خویش، گام برمیداریم
و ناگزیر با دست خویش، تابوتمان را بر دوش میکشیم
و در جمع خویش به خودمان تسلیت میگوییم!!!
......
لمن نشكوا مآسينا ؟
ومن يُصغي لشكوانا ويُجدينا ؟
أنشكو موتنا ذلاً لوالينا ؟
وهل موتٌ سيحيينا ؟!
قطيعٌ نحنُ .. والجزار راعينا
ومنفيون ...... نمشي في أراضينا
ونحملُ نعشنا قسرًا ... بأيدينا
ونُعربُ عن تعازينا ...... لنا .. فينا !!!
احمد مطر
@Honare_Eterazi