خط خطی های شاعرانه

تقصیر جمعه و غروب و باران نیست...
این دلتنگی های بی وقفه
تقصیر توئی‌ست که باید باشی
اما نیستی!

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

من شاعرِ این شعرهای بی سرانجامم
شیرین تر از لیلایم و دوری‌ست فرجامم

شیری که من بودم شده صید نگاهِ تو...
پابندِ چشمت کرده ای بی دانه و دامم!

فکر و خیالم گشته ای؛ این روزها در من...
یاد تو جولان می‌دهد از صبح تا شامم!

در سرزمینِ سینه ی من پادشاهی کن...
وقتی که با لبخندهایت می‌کنی رامم!

زیباترین حسِ جهان گل می‌کند در من...
جاری شود بر روی لب هایت اگر نامم!

هرچند سهم من نخواهی شد ولی ای کاش
گاهی کنی با یک نگاهِ ساده آرامم...

یک جرعه از لب های خود ما را ننوشاندی...
ساقی تویی اما منِ عاشق تهی جامم!

از آسمان من تمامِ شهر کوچیده...
پر می‌زنی روزی تو هم ای عشق! از بامم

تو مطلعِ این شعرهایِ بی سرانجامی...
من شاعرِ این شعرهایِ بی سرانجامم!

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

من بارها با این شعر خودم بغض کردم :)

تا کنج خلوت خود و در انزوا شکست
گویا درونِ این دل تنها خدا شکست

دل را فقط برای شکستن سرشته اند...
دیگر نمی پرسم که چه شد یا چرا شکست

هرگز نه اینکه درد خودم بشکند ولی...
دردی که در نگاه تو دیدم مرا شکست!

تا پیش چشم خیس خودم خم شدی عزیز
یک سو غرور و سوی دگر دل جدا شکست

در سجده آمدم که برایت دعا کنم
بغضم شکست و ساده تر از آن صدا شکست

این قلب بی قرار و عجین با نبود تو...
در انتهای هر غزل و هر هجا شکست

گرگی که برّه ای دل از او برده عاقبت...
در کنج خلوت خود و در انزوا شکست

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

از جان و دل اگر چه تو را دوست دارمت...
ناچار می روم، به خدا می سپارمت!

هرچند واقعیت تو سهم من نشد...
در خواب ها به سینه ی خود می‌فشارمت

شب ها کنار خاطره و جای خالیت...
اصلا تو بگو! چگونه عزیزم، نبارمت

فرهادوار گرچه نشد جان دهم ولی...
با تیشه روی هر غزلی می نگارمت

هرگز نشد که سهم دل ساده ام شوی
یک عمر گرچه ثروت خود می شمارت

گل می کُنی دوباره ولی در دلی جدید...
ای بذر امیدی که نمی شد بکارمت

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

شبی بارانی و غمگین،
شبی از هر شبم شب تر...

مرا میکشت دلتنگی،
ولی او را نمی دانم!

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

سلام بر مردی
که تا آخرین نفس
بی علت و بی منت
دوستمان داشت،
سلام بر پدر...

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

من گدایی بر درش باشم کفایت می کند...
کعبه وقتی تا قیامت سینه چاکِ حیدر است‌

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

حاج بابام از آن مردهای قدیمی اصیل بود؛ از آن ها که با بریدن نافشان توی گوششان خوانده بودند مرد گریه نمی کند، زیاد نمی خندد، علاقه اش را علنی نمی کند و پدربزرگ من، حسابی مرد بود!
از تبریز که کندیم و آمدیم هریس، پیرمرد هفته ای چندبار زنگ میزد به گوشی بابا و تا صدای الو گفتنش را می شنید، با همان صدای بم و نفس سنگینش می گفت هوای اینجا ابر است، برف است، گرفته است، خوب نیست اصلا! از آب و هوای هریس چه خبر؟ و تا بابا جواب می‌داد شکر خدا اینجا هوایش خوب است، انگار خیال پیرمرد راحت می‌شد. نفس سنگینش را سنگین تر از ریه های خسته اش می‌داد بیرون و به عادت همیشه اش بی خداحافظی تماس را قطع می‌کرد و من می ماندم و سوال های بی جوابم! به چه کار پیرمرد می آمد حال و هوای شهری که کیلومترها ازش دور بود، مگر بابای من هواشناسی داشت خب؟! اصلا چرا حتی اگر برف و بوران هم بود بابا می گفت خیالت راحت حاجی، اینجا امن است و امان است و آفتاب؟!
زمان گذشت و درست همان سالی که من دانشگاه قبول شدم و قرار شد برگردم تبریز پیرمرد به رحمت خدا رفت، رفتن او از یک طرف و اتفاق های بد پشت سرش از یک طرف و دور شدن از شهر و خانواده و دلتنگی هم از یک طرف دیگر روزگارم را حسابی سخت کرده بود.
اولین شب تنهائی و دور از خانه بودنم را خوب خاطرم هست؛ گمان نمی‌کردم حتی بتوانم به سحر برسانمش! دیر وقت بود که گوشیم زنگ خورد و دیدن اسم بابا روی صفحه اش یک دنیا بغض و دلهره و دلتنگی ریخت به جانم که خیر است این وقتِ شب انشالله! تا تماس را برقرار کردم و گفتم سلام، صدای همیشه با صلابت بابا ضعیف تر از همیشه پیچید توی گوشم
" سلام باباجان، خوبی؟! خواب که نبودی؟! "
جواب منفیم را که شنید انگار چروک صدایش صاف تر شد
" دیر وقته؛ تا این موقع بیدار نمون دیگه، جونِ مردم شوخی بردار نیست...
خب بابا؟! "
نپرسیدم خودت چرا تا این موقع بیداری پدر من! تنها گفتم به روی چشم و همان چشم گفتن بی رمقم قانعش کرد انگار...
بعد از یک سکوت طولانی و بغض طولانی تر من، دوباره به حرف آمد...
" جات خالی دخترم، اینجا هوا بارونیه حسابی، از حال و هوای تبریز چه خبر؟! "
نگاه کردم به ابرهای سیاه پشت پنجره و چنگ زدم به گلویم و پشت گوشی گفتم:
" هوای اینجا عالیه بابا، انگار کن بهاره! "
صدای نفس آسوده اش را که شنیدم یاد حاج بابا افتادم و گزارش های هواشناسی که از بابا می گرفت؛ یادم افتاد طرف های حاج بابا همیشه باران بود و ابر و دلتنگی، یادم افتاد هریس هر چارفصلش آفتابی بود از زبان بابا و پشت گوشی. یادم افتاد این مرد هم پسر خلف همان پدر است و جامانده ی نسل مردان قدیم...
بعدش چه گفتم و چه شنیدم را یادم نیست، اما تماس را که قطع کردم، افتادم به هق هق و گوشی را گذاشتم روی قلبم و خیره به بارانِ پشت پنجره زمزمه کردم:
من هم دوستت دارم بابا...
من هم بارانم...
من هم دلتنگم...
خیلی دلتنگ تر از آسمان ابری هریس!

#طاهره_اباذری_هریس

پ.ن: پیشکش به دلِ دریایی همه ی پدرهایی که جامانده ی نسل مردهایِ مردِ قدیمند...
برای پدرم ♡

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

هم میانِ من و تقدیر جدال است هنوز
هم رسیدن به تو انگار محال ا‌ست هنوز

گریه کردم که سبک تر بشود درد، نشد...
در گلو بغضِ بدی مانده که کال است هنوز

#طاهره_اباذری_هریس
#یک_مشت_بغض_کال

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

برای روزهای سخت
برای لحظه هایی که آشوبی
برای تردید های شبانه ات
تجویز عاشقانه ای دارم
روزی سه مرتبه
صبح
ظهر
شب
از زبان من
برای خودت تکرار کن
می گذرد
آسان می‌شود
پایان می‌پذیرد
همه چیز
همه چیز
غیر از این حقیقت
که دوستت دارم
که به وسعت ابدیت
که بی نهایت
دوستت دارم!

#طاهره_اباذری_هریس

🦋 | @TahereAbazariHerisi7

دهخدا نوشته است یتیم آن کسی است از آدمیان، که پدر از دست داده باشد و به حد مردان نرسیده باشد.
پدربزرگم که مُرد، بابام پنجاه سال را داشت...
نصفه شب بود، ما هِریس بودیم، پدربزرگم تبریز. عموجان زنگ زد که سرتان سلامت! حاجی رفت...
بابا چکار کرد؟ بی خداحافظی، بی حرف، گوشی را قطع کرد. گریه کرد؟ نکرد...
دست گرفت به کمرش، درست شبیهِ کمرشکسته‌ها! پای برهنه، بی سر و صدا، توی تاریکی رفت تا حیاط و برگشت توی هال و دور خودش چرخید، پای برهنه رفت توی حیاط و برگشت توی اتاق و دور خودش چرخید. پنجره‌ها را باز و بسته کرد، هی دست کشید به دامنِ پیراهنش، به صورتش، به سرش...
هی نگاه گرداند بین ما و مادرم، هی نفس های عمیق کشید.
من؟ طاقت نیاوردم! بلند زدم زیر گریه و بابا تازه انگار یادش افتاد که باید گریه کند! گریه کرد؛ یک گریه ی مردانه، جوری که دلِ سنگ آب بشود، جوری که دلِ ما بلرزد...
بعدها برایم گفت که تا آن شب حواسش نبوده، نفهمیده، اما گوشی را که قطع کرده، حس کرده کوهی که پشتش به آن گرم بوده ریخته، که تکیه‌گاهِ همیشه‌ اش از دست رفته، که بی پناه شده...
که فرقی به حالش نکرده سن و سالش، آن شب، با تمام وجودش فهمیده بی پدری یعنی چه! یتیم بودن یعنی چه!
دهخدا نوشته است یتیم آن کسی است از آدمیان، که پدر از دست داده باشد و به حد مردان نرسیده باشد.
اما من معتقدم زن و مردش فرقی ندارد، کودک و بزرگسالش هم همین‌طور، آدم تا پدر دارد، خوشبخت است، دلش گرم است، حالِ دلش خوب است؛ آدم تا پدر دارد باید حواسش باشد، قدر بشناسد، توجه کند، عشق بورزد! وگرنه پدر که از دست رفت، حتی اگر ادم پنجاه سالش باشد، حتی اگر خودش پدر باشد، حتی اگر خودش مادر باشد، می‌شود کسی که پدر از دست داده، می‌شود یتیم...
همین!

#طاهره_اباذری_هریس

پ.ن: برای روزِ پدر...

🦋 | @TahereAbazariHerisi7