مردم اغلب سعی می کنند با استفاده از خلاصه ای از طرح بفهمند و قضاوت کنند که آیا فیلم ارزش دیدن دارد یانه. خوب درخصوص این فیلم باید بگویم که در ارائه ی خلاصه ای از طرح تردید دارم، چرا که بیننده وقتی می خواهد درک کند که در فیلم چه اتفاقاتی رخ داده است، با مجموعه ای از صحنه های مختلف روبه رو می شود که درواقع نشان دهنده ی تاثیر واقعی شاتر آیلند است. کافی است بگوییم که این فیلم با ورود تدی دانیلز، یک مامور پلیس آمریکا که توسط لئوناردو دیکاپریو بازی می شود، و البته همکار جدیدش، چاک ائول(مارک روفالو) برای انجام تحقیقات جنایتکارانه ی یک بیمار روانشناختی شروع می شود.

تنها وسیله ای که دراین جزیره وجود دارد یک قایق برای رفت و برگشت می باشد که توسط مقامات مسئول این نهاد کنترل می شود. در عرض چند دقیقه دنیلز و آئول می فهمند که به دلیل مسائل امنیتی باید اسلحه های خود را تحویل دهند، جو و فضای اطراف آنها بسیار تهدید کننده و خطرناک به نظر می آید. از این لحظه، تمام تفکرات دنیلز(و البته تفکرات بینندگان) درباره ی ماهیت مرکز، کارکنان و زندانیانی که در این مرکز قراردارند، و در نهایت در رابطه با حوادثی که برای خود دنیلز رخ می دهد، به طور مکرر به چالش کشیده می شود.

@spirit_and_life