معتقدم بخش مهمی از احساس پوچی جمعی ما به خاطر این مرحله بسیار خودمحور در پروسه تکاملی بشر است که فکر می کنیم همه چیز از «من» آغاز می شود: من چیزی را می خواهم، من می خواهم موفق شوم، من می خواهم پیشرفت کنم و حتی اینکه من می خواهم تعلق داشته باشم.
خوشبختی واقعی وابسته به رابطه متقابل با محیطی است که در آن پرورش یافته ایم. همانگونه که میتوکوندری کار می کند و ذرات غذایی را تبدیل به انرژی کرده و به سلولهای بدن می رساند، ما هم اجزای کوچک زیست کره ای بسیار بزرگتر از خودمان هستیم که هیچ‌تفاوتی بین ما و عقاب و درخت و کرم خاکی قائل نیست. اگر بتوانیم شبکه رازآلود در پس پرده ظاهری چیزها را ببینیم، متوجه می شویم که ما تنها بدن هایی خلاق تولید کننده در شبکه هستی هستیم و زندگی مان باید در خدمت این زیست کره باشد.
@Spirit_and_life
خوشبختی واقعی وابسته به رابطه متقابل با محیطی است که در آن پرورش یافته ایم. همانگونه که میتوکوندری کار می کند و ذرات غذایی را تبدیل به انرژی کرده و به سلولهای بدن می رساند، ما هم اجزای کوچک زیست کره ای بسیار بزرگتر از خودمان هستیم که هیچ‌تفاوتی بین ما و عقاب و درخت و کرم خاکی قائل نیست. اگر بتوانیم شبکه رازآلود در پس پرده ظاهری چیزها را ببینیم، متوجه می شویم که ما تنها بدن هایی خلاق تولید کننده در شبکه هستی هستیم و زندگی مان باید در خدمت این زیست کره باشد.
@Spirit_and_life