این نقاشی صحنه‌ای نمایشی را با الهام از زندگیِ "شارل ششم" پادشاه فرانسه معروف به "شارلِ دیوانه" به تصویر می‌کشد. در این تصویر یک پادشاهِ آشفته را می‌بینیم، او که از بیماری روانیِ شدیدی رنج می‌برد توسط معشوقه‌اش "اودِت دِ شامدیوِر"
(Odette de Champdivers)
(او معشوقه‌ی اصلی پادشاه شارل ششم فرانسه بود و با عنوان ملکه‌ی کوچک در دربار شناخته می‌شد) کنترل و مهار شده است. در این صحنه دو راهب را نیز مشاهده می‌کنیم که انگار در حال انجام مراسمِ خروجِ روحِ شیطانی از بدنِ پادشاه هستند با توجه بر این عقیده‌ی تاریخی مبنی بر این‌که در آن زمان اطلاعات خاصی درباره‌ی بیماری روانی وجود نداشت و هر کسی که دچار چنین بیماری روانی می‌شد فکر می‌کردند روحِ شیطان وارد بدن فرد شده است و با این مراسمات می‌خواستند آن را از بدن فرد بیمار خارج کنند دقیقاً مشابه با همین صحنه‌ی نقاشی، "فرانسوا-آگوست بیار" از نور و سایه به زیبایی در این اثرش استفاده کرده است. در این صحنه پادشاه با لباس‌های قرمز سلطنتی از نظر جسمی و ذهنی آشفته به نظر می‌رسد و گویی اضطراب و بی‌قراریِ شدیدی را تحمل می‌کند و "اودِت" معشوقه‌اش با لباس سفید و طلاییِ زیبای سلطنتی سعی در مهار کردن پادشاه شارل دارد. راهبان یکی کتاب مقدس را می‌خواند و دیگری با جدیت دعاهایی را به جا می‌آورد که همین فضایی شیطانی را به صحنه اضافه کرده است. در پشت سر آن‌ها عناصری مانند آتش و نمادهای مذهبی دیده می‌شوند. این اثر نشان‌دهنده‌ی جذابیت رومانتیسم با تعامل بین احساساتِ انسان و تاریخ است. تصویر جنونِ شارل ششم ترحم و تنش را در بیننده برانگیخته و مخاطب را به تأمل درباره‌ی نگرش‌های تاریخی نسبت به بیماری‌های روانی و درمان آن‌ها وامی‌دارد و سؤالاتی از این قبیل در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند، پادشاه شارل چقدر از این تفکرِ اشتباه دچار رنج بوده است؟ آیا مداخلات مذهبی کمک کرده است او بهبود پیدا کند یا انزوای او را عمیق‌تر کرده است؟
#نقاشی
@Honarrvareh
(Odette de Champdivers)
(او معشوقه‌ی اصلی پادشاه شارل ششم فرانسه بود و با عنوان ملکه‌ی کوچک در دربار شناخته می‌شد) کنترل و مهار شده است. در این صحنه دو راهب را نیز مشاهده می‌کنیم که انگار در حال انجام مراسمِ خروجِ روحِ شیطانی از بدنِ پادشاه هستند با توجه بر این عقیده‌ی تاریخی مبنی بر این‌که در آن زمان اطلاعات خاصی درباره‌ی بیماری روانی وجود نداشت و هر کسی که دچار چنین بیماری روانی می‌شد فکر می‌کردند روحِ شیطان وارد بدن فرد شده است و با این مراسمات می‌خواستند آن را از بدن فرد بیمار خارج کنند دقیقاً مشابه با همین صحنه‌ی نقاشی، "فرانسوا-آگوست بیار" از نور و سایه به زیبایی در این اثرش استفاده کرده است. در این صحنه پادشاه با لباس‌های قرمز سلطنتی از نظر جسمی و ذهنی آشفته به نظر می‌رسد و گویی اضطراب و بی‌قراریِ شدیدی را تحمل می‌کند و "اودِت" معشوقه‌اش با لباس سفید و طلاییِ زیبای سلطنتی سعی در مهار کردن پادشاه شارل دارد. راهبان یکی کتاب مقدس را می‌خواند و دیگری با جدیت دعاهایی را به جا می‌آورد که همین فضایی شیطانی را به صحنه اضافه کرده است. در پشت سر آن‌ها عناصری مانند آتش و نمادهای مذهبی دیده می‌شوند. این اثر نشان‌دهنده‌ی جذابیت رومانتیسم با تعامل بین احساساتِ انسان و تاریخ است. تصویر جنونِ شارل ششم ترحم و تنش را در بیننده برانگیخته و مخاطب را به تأمل درباره‌ی نگرش‌های تاریخی نسبت به بیماری‌های روانی و درمان آن‌ها وامی‌دارد و سؤالاتی از این قبیل در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند، پادشاه شارل چقدر از این تفکرِ اشتباه دچار رنج بوده است؟ آیا مداخلات مذهبی کمک کرده است او بهبود پیدا کند یا انزوای او را عمیق‌تر کرده است؟
#نقاشی
@Honarrvareh