این تابلوی نقاشی بسیاری از مضامین نمادین و فلسفی را که رنه ماگریت را در طول اقامتش در پاریس از سال 1927 تا 1930 درگیر کرده بود گِرد هم می‌آورد، دوره‌ای که در آن ارتباط نزدیکی با سوررئالیست‌های فرانسوی داشت. نقاشی ترکیبی عجیب از اشیاء را نشان می‌دهد. دو مهره‌ی بزرگ که شبیه به نرده‌های چوبی یا مهره‌های شطرنج هستند در کنار یک تکه کاغذ با شکل عجیب و غریب با الگوی بُرشِ تزئینی ایستاده‌اند. پشتِ آن‌ها یک پرده‌ی فلزی خاکستری با چیزی شبیه به زنگ‌های سورتمه‌ی آویزان به رنگ خاکستری دیده می‌شود. علی‌رغمِ ناهماهنگی آن‌ها، این مجموعه از اشیاء در منظره‌ای پراکنده در بین صخره‌های سنگی در زیرِ ابرهای خاکستری در آسمان آبی، به طرز نگران‌کننده‌ای به نظر می‌رسند. در این نقاشی می‌توان اشاراتی ظریف به نقاشی‌های "لئوناردو_داوینچی"، "تیتیان" و "کاراواجو" را مشاهده‌ کرد که نشانه‌هایی از جاه‌طلبیِ نقاشِ اثر است. عنوانی که در زمان اولین نمایش عمومی آن در مارس سال 1931 به تابلو داده شد به نظر می‌رسد که ارتباطی با موضوع نقاشی نداشته باشد با این حال مفاهیم مذهبیِ آن به طرز عجیبی متناسب با حال و هوای جدی اثر به نظر می‌رسد، در این نقاشی مریم یا فرشته‌ای وجود ندارد با این حال سکونِ عجیب تصاویر نشان می‌دهد که اتفاق مهمی یا به تازگی رُخ داده است یا در شرفِ وقوع است و آن‌چه ما می‌بینیم در واقع نوعی بینش است. می‌توان گفت بخش سفیدی که شبیه به کاغذ بُریده‌شده است با ستون‌های سنگی یا دایره‌های زنگ‌مانندِ فلزی تضاد دارد، مانند بسیاری از آثارِ رنه ماگریت در این دوره، این نقاشی یک اثر سوررئالیستی است و یکی از بزرگ‌ترین کارهایی است که رنه ماگریت تا به حال به پایان رسانده و جاه‌طلبیِ او در نحوه‌ی انتقال مفهوم، همانندِ روش‌های اساتید قدیمیِ هنر با نور و سایه‌های مرموزِ خاکستری در پس‌زمینه به وضوح نمایان است.

#نقاشی
@Honarrvareh