رنه ماگریت بسیار نرم رنگ‌آمیزی کرده برخلاف روش نقاشی هنرمندی مانند "ون‌گوگ" هیچ قلم‌موی مشخصی در این‌جا وجود ندارد و همه‌ی مقادیر با هم ترکیب شده‌اند. ترکیب‌بندی این نقاشی مرا یاد یک عکس صادقانه می‌اندازد. فیگورها به گونه‌ای چیده شده‌اند که قرار دادن آن‌ها در کادر توسط اکثر هنرمندان امکان‌پذیر است اما چهره‌ی آن‌ها کمی خارج از مرکز است مانند عکسی که توسط شخصی گرفته شده است که وقت خود را برای متمرکز کردن کامل عکس خود تلف نکرده است، این به نقاشی احساس بی‌واسطه بودن می‌دهد، گویی لحظه‌ای برنامه‌ریزی نشده است، گویی هنرمند به طور تصادفی به صحنه برخورد کرده و آن را شکار کرده است. وجود دیوار فقط در سمت راست و نه در سمت چپ، بیشتر از تقارن نقاشی جلوگیری می‌کند. در این قطعه مقداری از رنگ‌های مکمل استفاده شده است، رنگ‌های نقاشی روشن نیستند، رنگ آبی با خاکستری خاموش می‌شود و قرمز کدر است. اگر از ترکیب برای نشان دادن فوری یا حتی اشتیاق استفاده می‌شد، رنگ‌ها دقیقاً برعکس عمل می‌کردند، این‌ها رنگ‌های شدید هیجانِ آتشین نیستند. رنه ماگریت ترکیب و رنگ را در تقابل با یک‌دیگر قرار می‌دهد، این با موفقیت به این ایده کمک می‌کند که عاشقان نمی‌توانند به نزدیکی و صمیمیت موردنظر خود دست یابند. این یک نقاشی غم‌انگیز است، عاشقان تنها و منزوی هستند با وجود این‌که خیلی به هم نزدیک هستند این مرا به یاد روابط بی‌شماری چه عاشقانه و چه غیرعاشقانه می‌اندازد که به دلیل ناتوانی یا بدتر از آن، عدم تمایل به برقراری ارتباطی مؤثر شکسته شده‌اند.

#نقاشی
@Honarrvareh