شما را به‌خدا فکرش را بکنید در ارتفاع دو هزار و سیصد متری یعنی آن‌جایی که واقعن حق دارید چیز پاک تنفس کنید مجبور باشید شعر گوش کنید! ....بعضی چیزها هست که کسی حق ندارد نزدیک‌شان بشود. بله یکی از آن‌ها شعر است.
(خداحافظ گاری کوپر، رومن گاری، سروش حبیبی)
پ.ن: من شیفته‌ی این نویسنده شدم. تصور کنید آدم تو ارتفاع ۳۰۰۰ متری در فضای بکر و برفی کوهستان بیاد با صدای بلند شعر بخونه! ببخشیدا با این کارش می‌شاشه به بکارت طبیعت کوهستان. ادم باید خیلی احمق باشه که به جای جذب شدن در طبیعت بکر ذهنش رو به روی دریافت‌های طبیعت ببنده و چهار تا شعری که حفظ کرده رو بخونه. آدم باهوش و بادرک اصلن هیچ وقت شعر حفظ نمی‌کنه که ناچار بشه یه جاهایی طبیعت رو آلوده کنه. برای طبیعت کوهستان آلودگی شعری از آلودگی پلاستیکی بدتره.
@hafezbajoghli