بومیان آفریقا روی تنه درخت حفره‌هایی ایجاد می‌کنند و در این حفره‌ها گردو می‌گذارند. میمون‌ها به هوای خوردن گردو، دست را داخل این حفره‌ها می‌کنند. وقتی گردو را در مشت می‌گیرند دیگر نمی‌توانند دست خود را بیرون بیاورند. میمون همچنان جیغ می‌زند و بالا و پایین می‌پرد اما به فکرش نمی‌رسد که برای رهایی دستش را باز کند و از دام آزاد شود. در این وضعیت میمون نهایتاً شکار شکارچیان می‌شود.
داستان این روزهای ما آدم‌ها دقیقاً همین است. خیلی چیزها حکم همان گردوها را دارند که ما بهشون چسبیدیم. ترس هایمان، نگرانی ها، ماندن در رابطه ناسالمی که هیچوقت دیده نمیشی، افکار منفی، حسادت‌ها، مقایسه کردن ها، طمع، ولع بالاتر رفتن، توجه طلبی و میل ناسالم به تحسین دیگران، اهمیت دادن به قضاوت‌ها و خیلی چیزهای دیگه که هرگز نه تنها خشنودی برای ما حاصل نمی‌کنند، بلکه افسردگی و اضطراب تنها ارمغان اینها هستن.
هنر در رها کردن است، خارج از چهارچوب مسمومی که یادگرفتم. نگاه کنیم بی آنکه بچسبیم و درگیر بشیم. گاهی هیچ کاری نکردن سخت‌ترین و البته بهترینه
✍#دکتر_علی_میرآقایی
روانشناس و روان‌درمانگر
@DeyrBook
داستان این روزهای ما آدم‌ها دقیقاً همین است. خیلی چیزها حکم همان گردوها را دارند که ما بهشون چسبیدیم. ترس هایمان، نگرانی ها، ماندن در رابطه ناسالمی که هیچوقت دیده نمیشی، افکار منفی، حسادت‌ها، مقایسه کردن ها، طمع، ولع بالاتر رفتن، توجه طلبی و میل ناسالم به تحسین دیگران، اهمیت دادن به قضاوت‌ها و خیلی چیزهای دیگه که هرگز نه تنها خشنودی برای ما حاصل نمی‌کنند، بلکه افسردگی و اضطراب تنها ارمغان اینها هستن.
هنر در رها کردن است، خارج از چهارچوب مسمومی که یادگرفتم. نگاه کنیم بی آنکه بچسبیم و درگیر بشیم. گاهی هیچ کاری نکردن سخت‌ترین و البته بهترینه
✍#دکتر_علی_میرآقایی
روانشناس و روان‌درمانگر
@DeyrBook