این جمله آلن دو باتن رو باید با طلا نوشت:

پشت نقاب بزرگسالی همه ما کودکیست نیازمند عاطفه، گذشت، عشق
و ترسیده از تنهایی...
کودک درون، استعاره از تجربیات گذشته ست.
همه احساساتی که از ابتدا داشتیم و اما بروز ندادیم.
همه حرف هایی که تو دلمون مونده و به زبون نیاوردیم.
همه اون ها چیزی رو ساختن که الان هستیم
ما رو با همه ترس ها، میل ها، اضطراب ها و افسردگی هامون...
و تا وقتی که نپذیریم، تغییر نخواهیم کرد.
رهایی واقعی اون لحظه ایست که با کودک درون خودمون و همه زخم هاش ملاقات کنیم و آرومش کنیم و بهش بگیم:
"تو در امنیتی!
لازم نیست کامل باشی تا لایق محبت و دوست داشته شدن باشی.
نیازی نیست خودت رو به دیگران ثابت کنی.
ناتوانی دیگران در قدردانی از تو به این معنی نیست که تو بی ارزشی
من تو رو دوست دارم
همه ی اتفاقاتی که افتاده تقصیر تو نیست.
تو تلاشت رو کردی."
شما همان کودکی هستید که اکنون بزرگ شدید و کودک درون شما در اعماق ناخودآگاه تان زندگی می‌کنه
اینرا فراموشش نکنید و با او مهربان باشید
چرا که خواسته یا ناخواسته در زندگی شما تاثیر می‌گذارد.

@AsreFori