من خدا هستم

احمقانه ترین تصور این است که جمهوری اسلامی در حال سقوط است

از آن احمقانه تر ، این است که رضا پهلوی می آید

از آن هم احمقانه تر هم این است‌که فکر میکنیم جمهوری اسلامی فقط در داخل شعبه دارد

تفسیر واقعی جامعه فعلا این است :
جامعه از اپوزیسیون واقعی یا فیک داخل و خارج رد شده
همانطور که از اصلاح طلب و اصولگرا رد شد .
جامعه اساسا بی اعتماد و بیتفاوت شده
بی اعتماد به رژیم و بیتفاوت به مدعیان مخالف.
اما تا حدودی خود محور تر و شجاعتر ولی بسیار اندک .
کلام آخر
جامعه ترجیح میدهد رژیم اصلاح و پوست اندازی کند تا چنج شود ، حتی اگر به زبان بگوید نه .

@khod2

از وقتی که صدای پای آمدن ترامپ آمد ،ترامپیست های ایرانی میگفتند دیگه کار تمومه، بیراه هم نبود، در سال ۵۷ هم وقتی کارتر آمد ، به اعتراف خود مخالفین شاه، امیدی تازه گرفتند و در نهایت اشتباهات سیاست خارجه کارتر و بی عرضگی کارتر ‌و ده ها مسائل دیگر به سقوط حکومت پهلوی کمک کرد.
این موضوع باور ساقط کردن ج آ توسط ترامپ، یا تسریع بخشی سقوط با اقدامات ترامپ، اینقدر پیش رفت که تحلیلگران زیادی میگفتند، جمهوری اسلامی با کارتر آمده با ترامپ خواهد رفت.
ولی خب یک موضوعی رو که ما ایرانی ها واقعا نمیفهمیم اینه که نمیدونیم و شاید نمیخوایم بفهمیم که اون سیاستمدار امریکایی نظر و دیدگاهش نسبت به جمهوری اسلامی مسلما شبیه ما نیست، و رسالت و وظیفه ای هم برای مبارزه با شر و این موضوعات قائل نیستند و منطقی هم این است که نباشند.
یک ایرانی به بایدن گفته بود ،ج.ا نماینده مردم ایران نیست، گفت میدونم ولی وقتی بمب بسازن، بمب رو نمایندگی می‌کنند [و نظر مردم ایران اهمیتی ندارد]
برای همه کشور های اروپایی و امریکا، نماینده واقعی ایران کسیه که قدرت داشته باشه و نماینده بمب ها و نیرو های نظامی باشه، اگر اپوزیسیون و مردم مخالف اعتراض دارن که توسط کشور های اروپایی و امریکا به حساب بیان، باید نشون داده باشن که میتونن نمایندگی موشک ها و قدرت رو از دست اوباش ج آ پس بگیرند، به هر قیمتی، پس وقتی این مورد لحاظ نشده، توقع این رو نداشته باشید که مردم ایران اصلا به حساب بیان توسط اروپا و امریکا .

@khod2

او می‌نویسد: «ائتلافی که فرصت‌ها و چالش‌های مذاکره در سال ۲۰۱۵ را تعریف کرد، دیگر وجود ندارد. اروپا با تهران روابط دارد. تحریم‌های هسته‌ای چندجانبه‌ای که جهان برای آوردن ایران به میز مذاکره وضع کرده بود، مدت‌هاست از بین رفته و بازنمی‌گردد. روابط با مسکو و پکن به دلیل اختلافات بر سر اوکراین و تجارت تغییر شکل داده است. به طور خلاصه، این دو طرف، نه هشت طرف، را برای رسیدن به توافق جدید باقی می‌گذارد.»
چه مزخرفاتی. هیچ‌چیز اوباما را مجبور نکرد که به چیزی که منافع امنیت ملی ایالات متحده را پیش نمی‌برد، موافقت کند. یا توافق برای آمریکا خوب بود یا نبود. و قطعاً نبود.
کری به‌طور ضمنی اعتراف می‌کند که او و اوباما برای جلب رضایت مسکو و پکن، امنیت ملی آمریکا را به خطر انداختند. در سال ۲۰۱۵، شی و پوتین برای محافظت از ایران به ضرر آمریکا تلاش می‌کردند. کری حالا به نظر می‌رسد که در حال بیدار شدن است که منافع ما با دشمنانمان هم‌راستا نیست.
همچنین قابل توجه است: بی‌توجهی کامل کری به نیازهای امنیتی اسرائیل و این واقعیت که توافق هسته‌ای نادرست او با ایران زمینه‌ساز ۷ اکتبر بود. دشمنی کری با دولت یهود و تلاش‌هایش برای تضعیف امنیت ملی آن همچنان ادامه دارد.
در نهایت، کری معتقد است که اگر توافق جدیدی با ایران حاصل شود، باید به‌صورت معاهده تدوین شود. «سنا باید این وضعیت بازسازی‌شده را با یک معاهده قانونی الزام‌آور تدوین کند—و بدین ترتیب نگرانی کلیدی ایران درباره احتمال لغو هر توافق اجرایی را برطرف کند.» چه طنز تلخی. او و اوباما قانون اساسی ایالات متحده را زیر پا گذاشتند تا اطمینان حاصل کنند که برجام هرگز برای تأیید به سنا ارائه نشود—و دلیل خوبی هم داشت. این توافق با رأی منفی سناتورهای دموکرات و جمهوری‌خواه به‌طور کامل شکست می‌خورد.
به وضوح، تلاش کری برای بازسازی شهرتش به همان اندازه توافق هسته‌ای ایران، که آسیب‌های زیادی به ایالات متحده، اسرائیل و جهان وارد کرده، شکست خورده است.

@khod2

💢در مقاله‌ای در وال‌استریت ژورنال به تاریخ ۱۴ آوریل، جان کری، وزیر امور خارجه سابق آمریکا، درباره ویژگی‌های یک توافق خوب بین ایالات متحده و ایران در صورتی که ایران مایل به مذاکره با رئیس‌جمهور دونالد ترامپ باشد، بحث می‌کند.
توافق فرضی جدید کری با ایران هیچ شباهتی به فاجعه‌ای که او و رئیس‌جمهور وقت، باراک اوباما، در سال ۲۰۱۵ با وجود مخالفت گسترده دوحزبی بر آمریکا تحمیل کردند، ندارد.
کری در این مقاله، که با همکاری توماس کپلن، مدیرعامل گروه الکتروم نوشته شده، می‌گوید: «آقای ترامپ می‌تواند توافقی را دنبال کند که مانع از دستیابی ایران به برنامه هسته‌ای بالقوه مرگبار شود. ابتدا باید غنی‌سازی اورانیوم بالاتر از حد استفاده غیرنظامی ممنوع شود و پایان دادن به سایت‌های هسته‌ای مستحکم یا زیرزمینی الزامی باشد. سقف سختی برای مقدار مواد شکافت‌پذیر در اختیار ایران، همراه با رژیم بازرسی جامع برای اطمینان از پایبندی، یک شرط ضروری خواهد بود.»
این مقاله ادامه می‌دهد: «تهران همچنین باید با محدودیت‌های سخت‌گیرانه بر برنامه موشک‌های بالستیک خود و توقف کامل حمایت از گروه‌های نیابتی و تروریسم موافقت کند.»
آیا این موضوع تازه به ذهن کری رسیده است؟ آیا این توصیه‌های یک فرد خردمند و با تجربه است؟ این‌ها شرایطی هستند که اوباما و کری باید در توافق هسته‌ای ایران، معروف به برجام (برنامه جامع اقدام مشترک)، در سال ۲۰۱۵ خواستار می‌شدند اما نکردند. به عبارت دیگر، این‌ها سخنان یک فرد سالخورده نادان است که امیدوار است میراث خود را نجات دهد. اما دیگر برای این کار دیر شده است.

اگرچه ممکن است کری یک دهه طول کشیده باشد تا به این مسائل پی ببرد، ناظران از طیف‌های مختلف سیاسی و سراسر جهان توافق هسته‌ای اوباما-کری را دقیقاً به این دلیل که نتوانست به‌طور مناسب به موضوعاتی که کری اکنون بسیار مهم می‌داند، بپردازد، مورد انتقاد قرار دادند. در واقع، توافق اوباما-کری دقیقاً نتیجه عکس داد.
به جای جلوگیری از دستیابی ایران به «سلاح هسته‌ای بالقوه مرگبار»، این توافق مسیری قانونی برای ایران ایجاد کرد تا سلاح هسته‌ای به دست آورد. زمانی که اوباما در سال ۲۰۰۹ رئیس‌جمهور شد، قطعنامه‌های سازمان ملل متحد غنی‌سازی هرگونه اورانیوم توسط جمهوری اسلامی را ممنوع کرده بود. با این حال، اوباما با پشتکار محدودیت‌ها را برداشت. به طرز باورنکردنی، توافق هسته‌ای اوباما-کری اجازه غنی‌سازی نامحدود اورانیوم توسط ایران از سال ۲۰۳۰ به بعد را داد.
کری در مقاله‌اش با افتخار تأکید می‌کند که محدودیت‌های غنی‌سازی اورانیوم ایران باید «با رژیم بازرسی جامع برای اطمینان از پایبندی» همراه باشد. این ادعا به همان اندازه که خنده‌دار است، ریاکارانه نیز هست.
در آن زمان، اوباما و کری با درخواست ایران برای ممنوعیت بازرسی از پایگاه‌های نظامی‌اش موافقت کردند. از آنجا که می‌توان گفت نه اوباما و نه کری احمق نیستند، می‌توان فرض کرد که هیچ‌کدام واقعاً اهمیتی به برنامه تسلیحات هسته‌ای بدون نظارت ایران نمی‌دادند.
به همان اندازه تأسف‌بار، آگاهی ناگهانی کری است که برنامه موشک‌های بالستیک ایران چیز بدی است. پس چرا او و اوباما این‌قدر تلاش کردند تا محدودیت‌های بین‌المللی بر توانایی ایران برای توسعه چنین سیستمی را که تنها هدفش تحویل کلاهک هسته‌ای است، لغو کنند؟
متأسفانه، جنایات ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در جنوب اسرائیل لازم بود تا کری متوجه شود که هر توافقی با تهران باید شامل «توقف کامل حمایت از گروه‌های نیابتی و تروریسم» باشد. منتقدان برجام خواستار گنجاندن این بند در متن بودند. اما دولت اوباما به این نگرانی‌ها با اعطای بیش از ۱۱۵ میلیارد دلار تخفیف تحریم به رژیم ایران پاسخ داد. با سیل نقدینگی حاصل، ملاها برنامه تسلیحات هسته‌ای خود را توسعه دادند، ارتش خود را تأمین مالی کردند، شبکه تروریستی بین‌المللی خود را حمایت کردند و جایگاه خود را به‌عنوان بزرگ‌ترین حامی دولتی تروریسم در جهان تثبیت کردند.
اوباما و کری این تصور را کاملاً از خودشان ساختند که در سال ۲۰۱۵ صداهای «میانه‌رو» در دولت ایران وجود داشت که به دنبال مصالحه با آمریکا بودند. بن رودز، مشاور سابق امنیت ملی اوباما، در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز در مه ۲۰۱۶ اعتراف کرد که کاخ سفید اوباما به مردم آمریکا دروغ گفت تا این توافق را بفروشد: «ما یک اتاق پژواک ایجاد کردیم»، او گفت و افزود که رسانه‌ها «چیزهایی می‌گفتند که آنچه ما به آن‌ها داده بودیم را تأیید می‌کرد.»
اگر توافق هسته‌ای ایران این‌قدر عالی بود، چرا لازم بود درباره‌اش دروغ بگویند؟ آن‌ها باید آن را با شرایط خودش دفاع می‌کردند. اما این توافق غیرقابل دفاع بود.
کری در مقاله‌اش اشاره می‌کند که ترامپ دست بازتری برای ایجاد توافقی بهتر و قوی‌تر برای ایالات متحده نسبت به اوباما دارد.

@khod2

ملتی که ۱ماه پیش با دلار ۸۰ هزار تومن گریه میکرد
و امروز با دلار ۸۰ هزار تومن میخندد

نیاز به سرکوب ندارد
سرکوبیده است

@khod2

حجاب دیوار برلین بود برای مسیح
هواپیمای اوکراینی دست آویز بود برای حامد
سفر به اسراییل ، جایگزینی رضا بود
سازگارا و اینترنشنال صدای سقوط رژیم بودند

چه شد آن همه تحلیل و کارشناسی !
هیچ نشد
خارج نشینان خارج میمانند و نقش اپوز پفیوز را دوباره بازی میکنند
ملاها میمانند و خوش رنگ تر و خوش صداتر میکشند و چپاول میکنند

@khod2