نادرشاه، تورکیت و زبان تورکی
نادرشاه شخصا بر تورک بودن خود مباهات و در هر فرصتی بر آن تاکید می‌کرد. نادرشاه واقف بود که تورکیت و داشتن ریشه‌ی تورانی مشترک، حلقه‌ی اتصال واقعی از یک سو بین تورکان ساکن در ایران-آزربایجان-عراق با عثمانلیان، اوزبیکان تورکستان- آسیای میانه و تورکان حاکم بر هند (بابوریان)؛ و از سوی دیگر با تاریخ تورک و گذشته‌ی تورک‌سالار است. از همین رو او خواستار استفاده‌ی ابزاری از این واقعیت به صورت عاملی تعیین کننده در روابط سیاسی- دیپلوماتیک و مناسبات بین المللی دولت افشاری با دولت‌های تورک منطقه بود. هدف نادرشاه از کاربرد کانسپت اصلیت تورکی-ریشه‌ی تورانی مشترک، مجاب ساختن دولت‌های تورک منطقه به ترک مخاصمه و در عوض پذیرفتن متقابل حق حاکمیت سلاطین خویشاوند تورک از سوی یک‌دیگر، مصالحه و نزدیکی و هم‌زیستی و هم‌کاری و هم‌یاری و اتحاد و اتفاق آن‌ها به عنوان فرزندان یک خانواده بود.
نادرشاه مسلط به سه لهجه‌های اساسی زبان تورکی زمانه‌ی خود یعنی تورکی اوغوزی (متداول در جغرافیای دول عثمانلی و افشاری) و تورکی شرقی (جغتایی) بود. یعنی نادرشاه افشار کاملا باسواد در زبان تورکی بود و به تورکی هم می‌نوشت. زبان مکالمه و کاری روزمره‌ی نادرشاه تورکی بود. او در همه‌ی عرصه‌ها و در خطاب به همه از هر ملیت و مذهب، در خطاب به نظامیان و مامورین دیوانی و مقامات دینی و در دیدارهای رسمی و غیر رسمی، در نطق‌ها و سخن‌رانی‌های خود، در مناسبات دیپلوماتیک با سفرا و حکام و سلاطین خارجی منحصرا به زبان تورکی صحبت می‌نمود. او که علاقه‌ای به زبان فارسی نداشت صرفا در اواخر عمر شروع به یادگیری زبان فارسی - شاید من باب تفنن- کرد. نادرشاه هیچ سخن‌رانی و گفته‌ای به زبان فارسی ندارد. آنچه در کتب تاریخ ایرانی و فارسی به نقل از نادرشاه افشار و به زبان فارسی آمده، اکثرا جعلی و بی پایه و در مواردی ترجمه‌ی گفته‌های اصلی وی که به تورکی بودند است.
مشروعیت تورکی و حقانیت حاکمیت تورک‌ها-موغول‌ها بر منطقه:
نادرشاه مانند دیگر سلاطین تورک، بنیان‌های مشروعیت سیاسی خود را از انتساب به طوائف تورک و اسطوره‌های تورک ابن یافث و اوغوزخان و متابعت از تؤره و یاسای تورک – موغول و ... می‌گرفت؛ حاکمیت بر منطقه را حق طبیعی و موهبتی الاهی برای سلاطین تورک –موغول، حاکمیت بر ایران و عراق و ... را حق مشروع تورک، و خود را تالی اوغوزخان، چنگیز و تیمور می‌دانست. تاکید مکرر نادرشاه بر تورکیت و افشاریت و اصلیت و ماهیت تورکی دولت افشاری،... در مکتوبات و وثیقه‌های قورولتای‌های موغان و نجف و ... همه به دلیل مشروعیت‌آوری آن‌ها است.
@TurkUygarligi
نادرشاه شخصا بر تورک بودن خود مباهات و در هر فرصتی بر آن تاکید می‌کرد. نادرشاه واقف بود که تورکیت و داشتن ریشه‌ی تورانی مشترک، حلقه‌ی اتصال واقعی از یک سو بین تورکان ساکن در ایران-آزربایجان-عراق با عثمانلیان، اوزبیکان تورکستان- آسیای میانه و تورکان حاکم بر هند (بابوریان)؛ و از سوی دیگر با تاریخ تورک و گذشته‌ی تورک‌سالار است. از همین رو او خواستار استفاده‌ی ابزاری از این واقعیت به صورت عاملی تعیین کننده در روابط سیاسی- دیپلوماتیک و مناسبات بین المللی دولت افشاری با دولت‌های تورک منطقه بود. هدف نادرشاه از کاربرد کانسپت اصلیت تورکی-ریشه‌ی تورانی مشترک، مجاب ساختن دولت‌های تورک منطقه به ترک مخاصمه و در عوض پذیرفتن متقابل حق حاکمیت سلاطین خویشاوند تورک از سوی یک‌دیگر، مصالحه و نزدیکی و هم‌زیستی و هم‌کاری و هم‌یاری و اتحاد و اتفاق آن‌ها به عنوان فرزندان یک خانواده بود.
نادرشاه مسلط به سه لهجه‌های اساسی زبان تورکی زمانه‌ی خود یعنی تورکی اوغوزی (متداول در جغرافیای دول عثمانلی و افشاری) و تورکی شرقی (جغتایی) بود. یعنی نادرشاه افشار کاملا باسواد در زبان تورکی بود و به تورکی هم می‌نوشت. زبان مکالمه و کاری روزمره‌ی نادرشاه تورکی بود. او در همه‌ی عرصه‌ها و در خطاب به همه از هر ملیت و مذهب، در خطاب به نظامیان و مامورین دیوانی و مقامات دینی و در دیدارهای رسمی و غیر رسمی، در نطق‌ها و سخن‌رانی‌های خود، در مناسبات دیپلوماتیک با سفرا و حکام و سلاطین خارجی منحصرا به زبان تورکی صحبت می‌نمود. او که علاقه‌ای به زبان فارسی نداشت صرفا در اواخر عمر شروع به یادگیری زبان فارسی - شاید من باب تفنن- کرد. نادرشاه هیچ سخن‌رانی و گفته‌ای به زبان فارسی ندارد. آنچه در کتب تاریخ ایرانی و فارسی به نقل از نادرشاه افشار و به زبان فارسی آمده، اکثرا جعلی و بی پایه و در مواردی ترجمه‌ی گفته‌های اصلی وی که به تورکی بودند است.
مشروعیت تورکی و حقانیت حاکمیت تورک‌ها-موغول‌ها بر منطقه:
نادرشاه مانند دیگر سلاطین تورک، بنیان‌های مشروعیت سیاسی خود را از انتساب به طوائف تورک و اسطوره‌های تورک ابن یافث و اوغوزخان و متابعت از تؤره و یاسای تورک – موغول و ... می‌گرفت؛ حاکمیت بر منطقه را حق طبیعی و موهبتی الاهی برای سلاطین تورک –موغول، حاکمیت بر ایران و عراق و ... را حق مشروع تورک، و خود را تالی اوغوزخان، چنگیز و تیمور می‌دانست. تاکید مکرر نادرشاه بر تورکیت و افشاریت و اصلیت و ماهیت تورکی دولت افشاری،... در مکتوبات و وثیقه‌های قورولتای‌های موغان و نجف و ... همه به دلیل مشروعیت‌آوری آن‌ها است.
@TurkUygarligi