🕊
اگر کسی را دیدید که در شبی تاریک
پشت تخته سنگی سیاه ، کرم شب‌تاب کوچکی را پیدا کرده و فریاد برآورده که اینجا چراغی روشن است؛
به او نخندید...
سرزنشش نکنید....
کرم شبتاب کوچکش را نکُشید...
آن‌کس که دست‌های سردش را روی اجاق کرم شبتابی گرم می‌کند،
و کلماتش را زیر نورِ کرم شب‌تاب می نویسد
خوب می‌داند که اکنون شب است
و خوب می‌داند که این شب مطلق است
او می‌داند که این شب به چراغ هیچ کرم شب‌تابی روشن نخواهد شد...
و می‌داند که این ظلمات ، به هزار خورشید تابان محتاج است...
اما اگر او کرم شب‌تابی را پاس می‌دارد
برای این است که می‌داند پاسداشت نور ، نور می‌آورد..
حتی اگر آن نورِ ناچیز کرم شب‌تابی باشد...
از کرم شب‌تاب تا خورشید هزاران سال نوری راه است؛
اما کسی که چنین راهی را می نَوَردد
مسافری خوشبخت است..
زیرا آن‌کس که می‌تواند
قدْرِ کرم شب‌تابی را بداند،
حتماً خورشیدی در سینه دارد…

غرق در عشق و‌ فراوانی💚

👇🏻
@PsychollogyForLife
https://www.instagram.com/PsychollogyForLife