این نقاشی نمونه‌ای بارز از تواناییِ این هنرمند در نشان دادنِ طنز و کنایه در نقاشی‌های جانورانِ انسان‌نما است. در این نقاشی یک روباه به تصویر کشیده شده که در یک لباس و ردای قرمزرنگ و سلطنتی با حاشیه‌های سفید و با اعتماد به نفسی بسیار در مرکز یک جلسه‌ در جنگل ایستاده است، در اطرافِ او خرگوش‌ها و سنجاب‌ها در لباس‌هایی رسمی که همانند لباس‌های انسانی‌ هستند قرار دارند و به نظر می‌رسد که به روباهِ سلطان، ادای احترام می‌کنند. جزئیاتِ نقاشی، از بافت‌های لباس جانوران گرفته تا چین‌های لباس‌هایشان، مهارت دقیقِ "ویلیام_هالبروک_بیرد" نقاشِ اثر را نشان می‌دهد. پس‌زمینه‌ی جنگلی با رنگ‌های غنیِ پاییزی، عمق و زمینه‌ای طبیعی به صحنه می‌بخشد و کیفیتِ داستان‌پردازیِ اثر را افزایش می‌دهد. انتخابِ روباه به عنوان شخصیت مرکزی در نقاشی جالب است زیرا روباه معمولاً به عنوان یک شکارچی زیرک شناخته می‌شود اما در این‌جا به عنوان یک شخصیتِ سلطنتی به تصویر کشیده شده که مورد احترامِ سایر جانوران قرار دارد و ممکن است نشان دهنده‌ی این هم باشد که گاهی اوقات کسانی که در مقام قدرت هستند،‌ شایستگی واقعی آن را ندارند. تصویرِ انسان‌نمای روباه، مخاطب را به تفکر درباره‌ی ساختارهای اجتماعی و رفتارهای انسانی وامی‌دارد. این صحنه سؤالاتی درباره‌ی طبیعت، قدرت و دینامیک‌های بین رهبران و پیروانِ آن‌ها را در جامعه‌ی انسانی مطرح می‌کند. آیا رفتارِ سلطنتی روباه نقدی بر ماهیتِ قدرت در انسان‌ها است؟ آیا حالاتِ تسلیم‌آمیزِ خرگوش‌ها و سنجاب‌ها تمایل‌های اجتماعی را برای احترام به کسانی که در موقعیت‌های قدرت هستند، بدون توجه به ویژگی‌های ذاتی آن‌ها، منعکس می‌کند؟ با نسبت دادنِ ویژگی‌های انسانی به جانوران، نقاش مرز بین دنیای جانوران و جامعه‌ی انسانی را محو می‌کند و موجبِ تفکر درباره‌ی شباهت‌های بین این دو می‌شود، مفهومِ کنایه‌آمیز نقاشی، مخاطبان را ترغیب می‌کند تا درباره‌ی ساختارهای قدرت و چگونگی حکمرانیِ حاکمان در جوامع انسانی و نقش‌های اجتماعیِ زیردستان، تأمل کنند.

#نقاشی
@Honarrvareh