"آلفرد_استیگلیتس" در سال 1864 در نیوجرزی از پدر و مادری آلمانی زاده شد. پدر او مردی ثروتمند بود و به صورتی غیرحرفه‌ای نقاشی می‌کرد، بنابراین آلفرد در فضای آزادی‌طلبانه‌ای رشد کرد، او در سال 1881 به آلمان رفت تا در آن‌جا به تحصیل در رشته‌ی مکانیک بپردازد اما دو سال بعد به عکاسی علاقه‌مند شد و به زودی مکانیک را برای همیشه کنار گذاشت. عکاسی سریعاً مبدل به مشغله‌ی فکری حقیقیِ آلفرد شد و او را بر آن داشت که نه تنها بر جنبه‌ی فنی این رشته، بلکه بر جنبه‌ی هنری آن نیز تسلط پیدا کند. در سال 1887 در نمایشگاهی که رئیس هیئت داوران آن عکاس مشهور "پیتر_هنری_امرسون" بود جایزه‌ی اول را دریافت کرد، آلفرد در سال 1905 نخستین نگارخانه‌اش را افتتاح کرد که مرکزی برای هنر و هنرمندان پیشرو بود. او پایه‌گذار جنبش عکاسی جدایی‌طلب و از مدافعان عکاسیِ صریح بود و در طول فعالیت حرفه‌ای خود نقش به‌سزایی در قبولاندنِ عکاسی به‌ عنوان یک شاخه از هنر داشت. او همانند اکثر عکاسان هم‌عصر خود، عکس‌هایی با مشخصه‌ی حکایت‌گونه می‌گرفت یعنی عکس‌هایی که سرگذشتی را روایت می‌کردند و اساساً از نقاشی‌های مردم‌پسند الهام گرفته شده بودند، آثارِ او آن‌قدر طبیعی و واقع‌نما بود که وقتی در سال 1896 یکی از عکس‌هایش در نشریه‌ی "فتوگرافیک تایمز" به چاپ رسید، بسیاری از خوانندگان، آن را تصویرِ یک نقاشی پنداشتند، او هنرمندی بود که با کوشش‌های بسیار خود، به نخستین عکاسان قرن بیستم امکان داد که سبک متداول آن دوران را که شامل تقلید از موضوعات و جلوه‌های هنرِ نقاشی بود، کنار بگذارند و به تلقی نوین و خاص‌تری از عکاسی روی بیاورند. "آلفرد_استیگلیتس" سهم به سزایی در مشروعیت بخشیدنِ عکاسی به عنوان هنری بَصری و کامل داشت.
در ادامه تعدادی از آثار عکاسیِ این هنرمند را با هم ببینیم.

⬇️⬇️⬇️
#عکاسی
@Honarrvareh