‌
چند نفر از دوستانم رو توی همین بیمارستان دیدم. یکی آربوا Harbois بود سفیر سابق سوییس در مسکو. بعد از سی سال خدمت حالا می‌دونی چه جور وقت می‌گذرونه؟ دفتر راهنمای تلفن رو می‌خونه. فقط برای این‌که با واقعیت و آدم‌های واقعی تماس داشته باشه. یه مجموعه‌ی مفصل از این راهنماها جمع کرده از تمام دنیا از جمله مسکو. می‌گه دفتر تلفن یکی از بهترین کتاب‌هایی است که نوشته شده.
همه‌اش واقعیته. پر از آدم‌هایی که حقیقتن وجود دارن. چند صفحه از قشنگ‌ترین قسمت‌های مربوط به بخش نیویورک رو به صدای بلند برام خوند. حتا بعضی وقت‌ها از تلفنچی می‌خواد که یک شماره رو از بوئنوس آیرس یا شیکاگو براش بگیره. می‌خواد کتاب رو امتحان کنه و ببینه مبادا مطالبش من درآوردی باشه و این آدم‌هایی که اسم و شماره تلفنشون آن‌جا نوشته شده راستی راستی وجود دارن یا نه. سی سال خدمت در دستگاه دیپلماسی کارش رو به این‌جا کشونده. بعضی وقت‌ها، معمولن نیمه شب شماره تلفن خودش رو می‌گیره تا مطمئن بشه که واقعن وجود داره و مشغول دروغ گفتن به خودش نیست.
(خداحافظ گاری کوپر، رومن گاری، سروش حبیبی)
پ.ن: کتاب راهنمای تلفن، بهترین کتاب دنیا!!!! بهتر از این نمی‌شد کتاب معرفی کرد!
@hafezbajoghli