می‌گفت شما همه بی‌غیرتید چون دنبال خوشبختی خودتون هستید. اسکی، فرار به کوه‌های بلند، هوایی که هنوز با سینه‌ی هیچ دیار البشری آلوده نشده، از همه‌ی این‌ها گند لذت جویی از زندگی توی دماغ میزنه. من مطلقن زیر بار خوشبختی نمی‌روم. خوشبختی برای کله پوک‌ها و دهاتی‌ها و سگ‌ها برای پرولتاریا و بورژواها خوبه... من یک آدم آزادم. من نمی‌خواهم بنده‌ی خوشبختی باشم.‌ خوشبختی‌ها همه از یک قماشند. کامت که شیرین شد لذت زندگی را که چشیدی، دیگر فاتحه‌ی عصیان خوانده شده. جایی که شیرین‌کامی باشه عصیان نیست. کیست که بتونه بگه دروغ می‌گم؟ خوشبختی افیون ملت‌هاست، رکوده بدبختی اسباب پیشرفته. اگر شلاق و مهمیز نباشه اسب از جاش تکون نمی‌خوره. اگر می‌تونید ثابت کنید که این جور نیست.
(خداحافظ گاری کوپر، رومن گاری، سروش حبیبی)
پ.ن: خیلی قشنگ احساس خوشبختی رو نقد کرده. هر وقت احساس خوشبختی کردید بدونید گیر افتادید و از حرکت باز ایستادید و منتظر اومدن ملال باشید.
@hafezbajoghli