اندیشکده خرد جنسی

🔴 برابری به‌ نفع همه‌ اما تبعیض به ضرر عده‌ای

✍🏻 مریم افرافراز

📌دنیا سه روز بعد از جدایی به خانه پدر رفت و یک روز بعد به زیر خاک.
اینها کلماتی است که این روزها می‌خوانیم ولی پشت هر واژه از این خطوط، جانِ زنانی نهفته است که سال‌ها مورد خشونت از سوی مردان اول زندگی‌شان قرار می‌گیرند و قوانین و ساختارهای حمایتی در اندازه سطح معضلات زنان جامعه طراحی نشده تا پیش از به این وقایع فریادرس باشد. دنیا فقط ۲۳ سال داشت و با احتساب این هشت سال جدالی که مطرح شده است، احتمالا در سنین کودکی ازدواج کرده. فارغ از اینکه ازدواج کودکان خطرات گوناگونی دارد و همین‌طور موضوع حق طلاق که عملا به سبب یک‌جانبه‌بودن و اعمال آن صرفا از سوی مرد یا نماینده حقوقی او منجر به وقایع این‌چنین تلخ در جامعه می‌شود، اما هدف این مطلب بررسی کوتاه نبود سازوکارهای لازم برای پیشگیری از خشونت علیه زنان است.

📌با اشاره به چند فراز از بند‌های لایحه موسوم به «پیشگیری از آسیب‌دیدگی زنان و ارتقای امنیت آنان در برابر سوءرفتار» می‌خواهم بگویم همین لایحه با چند بند کوتاهش می‌تواند وضعیت زنان را اندکی بهبود ببخشد، اما ۱۳ سال است در دستور کار مجلس شورای اسلامی قرار گرفته و گویی کسی وقعی نمی‌نهد به وضعیت زنان این کشور تا با تصویب و اجرای این لایحه، برای اندکی بهبود رنج‌های استخوان‌سوز ما کاری کرده باشد. ابتدا موضوع تدابیر حمایتی را که مورد توجه قواعد عمومی این لایحه بوده، بررسی می‌کنیم که با تأیید و اجراشدن این لایحه می‌تواند درباره وضعیت زنان کمک‌بخش شود.

📌ماده ۳ لایحه اذعان می‌کند: «تدابیر حمایتی در این قانون عبارت است از هرگونه اقدام از سوی حاکمیت درخصوص حمایت از زنان آسیب‌دیده از قبیل شناسایی زنان و دختران آسیب‌دیده یا در معرض آسیب، اسکان و سرپرستی زنان و دختران بی‌سرپرست و بدسرپرست، مددکاری، درمان و روان‌درمانگری، توانمندسازی، حمایت اقتصادی، حمایت قضائی و کیفری، مداخله فوری مددکاری و قضائی، ارتقای آگاهی و رفتار نیروی انسانی که در این قانون و قوانین مرتبط مقرر شده و توسط نهادهای مربوطه به منظور حمایت از زنان و دختران آسیب‌دیده و در معرض آسیب اجرا می‌شود». همین موضوع که در حاشیه‌ها فرهنگ و آموزش و مراقبت‌های مددکاری و درمانی به اندازه کافی و متناسب با سطح معضلات وجود ندارد، به خودی خود باعث عدم امنیت زنان و کودکان است که در همین لایحه مورد توجه قرار گرفته است. ماده ۵ از تدابیر حمایتی و پیشگیری می‌گوید؛ ‌قوه قضائیه مکلف است در راستای حمایت‌های قضائی موضوع این قانون اقدامات زیر را انجام دهد:

۱- توسعه و تقویت دفاتر امور زنان و خانواده در سطح استان و شهرستان با وظایف ذیل:

الف- پیگیری‌های قانونی لازم جهت مداخله فوری قضائی از‌جمله اقدامات موضوع ماده ‌۴۷ این قانون به منظور پیشگیری از سوءرفتار علیه زنان در معرض آسیب ‌یا جلوگیری از ورود آسیب بیشتر به آنان

ب- ارائه مشاوره و معاضدت‌‌های حقوقی و تشکیل پرونده برای زنان آسیب‌دیده یا در معرض آسیب مراجعه‌کننده

پ- اطلاع‌رسانی نسبت به خدمات حمایتی دستگاه­‌های مقرر در این قانون و در صورت لزوم معرفی زنان موضوع این قانون به دستگاه­‌های مقتضی و‌... .

📌اما فعلا آنچه‌ موجود نیست، دقیقا همین نگرش و قوانینی است که با لازم‌الاجرا‌شدن می‌توانند تا حدی مانع از خشونت علیه زنان ‌شوند. به خاطر دارم زمانی که در جمعیت دانشجویی امام علی‌ که یک نهاد مدنی و مستقل بود، فعالیت می‌کردم، دخترک چهار‌ساله‌ای را دیدم که با چشمان بهت‌زده به من گفت: «به همه بگو مامانم خسته شده بود». مادرش را در ۱۲‌سالگی به عقد مردی ۳۰‌ساله در‌آورده بودند و‌ طبق گفته خانواده، مرد او را با طناب می‌بست و در مقابل صورتش مواد اعتیادآور بخور می‌کرد تا زن همنشین مصرف مواد شود و در آخر او به خواسته‌اش می‌رسد؛

📌مادر دو کودک معتاد شده و به اجبار شوهر توی خیابان گدایی می‌کرد و هر بار اگر بدون پول برمی‌گشت‌ تا حد مرگ کتک می‌خورد. دخترک ۱۹‌ساله‌ای که مادر دو فرزند بود، هیچ اطلاعی از سازمان‌هایی که می‌توانست‌ قبل از اینکه خودکشی کند به او کمک کنند، نداشته و اساسا آگاهی زنان در محلات حاشیه نسبت به حقوق‌شان بسیار کم است و اغلب چون می‌دانند راهی برای طلاق و حمایت‌های بعد از طلاق نیست، تمام فشار را تحمل می‌کنند و حتی از اقدام قانونی هم می‌ترسند؛ چون می‌دانند با هر قدمی برای خود احتمال خشونت بعدی از سوی مرد یا پدر هست‌ یا از ترس جدایی از فرزند حاضرند تمام رنج را به جان بخرند. و یقینا تا زمانی که قوانین دست مردان جامعه را برای اعمال خشونت باز بگذارد، خیلی از «دنیا»‌های دیگر این‌چنین پر‌رنج و به ناحق از دنیا می‌روند.‌

@BashgaheZanan
@kherad_Jensi

اتاق توبه، اوج نبوغ زاکانی و مدیرانش!

✍سید عبدالجواد موسوی

اگر در خبرگزاری‌های رسمی فیلم اتاق توبه را نمی‌دیدم فکر می‌کردم دست‌پخت لوده‌های سازمان مجاهدین خلق (لعنت الله علیه) است. بی‌اغراق. بس که باسمه‌ای بود و اغراق‌آمیز. اما متأسفانه حقیقت دارد.

اتاقکی ساخته‌اند ضریح مانند که داخل آن به تصویر چند شهید مزین است و خانمی که حجابش مورد تأیید نهادهای رسمی نیست با دیدن این تصاویر چنان از خود بی‌خود می‌شود که گریه امانش نمی‌دهد حتی کلماتش را به‌درستی بشنویم.

این خانم پس از منقلب شدن و گریه شدید متحول می‌شود و از طرف بانویی محجبه یک روسری متبرک دریافت می‌کند و قول می‌دهد به احترام شهدا، دیگر این شال از روی سرش نیفتد.

چرا کارکرد سید و سالار شهیدان که قرن‌ها حافظ و حارس هویت قومی و ملی این سرزمین بوده صرفاً به حجاب محدود شده؟
آن هم حجابی که هر روز به یک شکل است. تا چندی پیش حضرات به کم‌تر از چادر رضایت نمی‌دادند. کم‌کم چادر جایش را به مانتو و روسری داد و اندک‌اندک به یک بلوز و شلوار و شال ختم شد. آن هم شالی که بیشتر کارکردی نمادین دارد و قرار نیست خیلی هم شراره‌های دوزخ را بپوشاند، بلکه فقط دور گردنتان باشد کافی است.

آیا همه اولیا و انبیای الهی فقط و فقط برای همین حجاب مورد نظر حضرات مبعوث شدند؟ آن همه شهید چه؟

آن همه خون از صدر اسلام تا همین امروز بر خاک ریخت تا نیمی از جمعیت کره زمین یعنی فقط خانم‌ها حجابشان را رعایت کنند؟ آن هم حجابی که هر روز یک متر و معیار دارد؟

راستی تکلیف شهید سید حسن نصرالله چه می‌شود که کلی طرفدار بی‌حجاب دارد و یک‌بار هم به طرفداران بی‌حجابش تذکر حجاب نداد؟ تذکر که نداد هیچی بلکه برای جولیا پطرس بی‌حجاب که از قضا خواننده هم بود، پیغام و پسغام مهرآمیز فرستاد. بگذریم.

نمی‌خواهم بیش از این اذیتتان کنم؛ اما حالا که سر صحبت باز شد بد نیست به این پرسش‌ها هم بیندیشید: آیا این ضریح نمادین و تصاویر شهدا می‌توانند اختلاسگری را به خود بیاورند؟ یا فلان عالم بی‌عمل را؟ یا آن مدیر دین‌فروش و کذاب را؟ یا فلان پیمانکار شهرداری را که با یک پروژه سفارشی می‌تواند خرج و مخارج هفتاد نسل بعد از خودش را فراهم کند؟ اگر چنین اتفاقی افتاد بازهم فیلمش را در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنید؟

این سؤال پیش می‌آید که در تمامی این چهل و چند سال شماها کجا بودید؟ دست‌کم در شهریور ۱۴۰۱ کجا بودید؟

چرا با همین طرح شگفت‌انگیزتان به آن همه آشوب و بلوا خاتمه ندادید و گذاشتید آن همه هزینه روی دست مملکت گذاشته شود؟
از همین ماکت‌ها در چند جای شهر بنا می‌کردید تا فوج‌فوج فریب‌خوردگان بی‌حجاب و شُل‌حجاب از گذشته و حال و آینده خود توبه کنند و به دامان پُر مهر شما پناه بیاورند. واقعاً چرا نبوغتان را از ما دریغ کردید؟ چرا؟



@hooreechannel
@kherad_Jensi

پسری که از کتک خوردن هراس دارد...

✍فاطمه علمدار

۱/"ترسوبودن هنر وافتخار نيست و اينكه كسى توانايى دفاع از حريم خودش راندارد،ناتوانى است.فرد پخته،توانمند و شجاع است ولى قلدر و زورگو و ظالم نيست.اگر فرد نتواند از حريم و نواميس خودش دفاع كند،به ديگران اجازۂ زورگويى و تعرض را خواهد داد و اين مشكلى است كه اين سالها،جامعه ما را درگير كرده است.پسرى كه از كتک خوردن هراس دارد و به دليل اينكه میترسد ديگران به سخن درست او واكنش بدى نشان دهند،نمیتواند از حريم خود دفاع كند و يا حساسيت كافى در جامعه به خرج دهد.اين فرد هر رفتار خلاف قانون و ناهنجارى را كه در جامعه ببيند،تذكر نمیدهد و به فكر اصلاح آن نيست.وقتى دليل اين بیتفاوتى را از او میپرسيد میگويد ترسيدم درگيرى ايجاد شود!ترس و بزدلى،اگر در جامعه اى فراگير شود،حساسيت اجتماعى و مقابله با آسيبها،به طور كلى کمرنگ خواهد شد.اين روش مصداقی از "اخلاق ضعيفان" است كه مربوط به افراد ظلم طلب و بی دست و پا است.چنين اخلاقى جامعه را به دست قلدرهاى بى منطق خواهد داد...شجاعت يكى ازمفاهيم محورى در مرد زندگى است.غيرت مرد نسبت به زنان به اين معناست كه او از آنها حمايت میكند و شرايط مساعدترى را برايشان در جامعه ايجاد میکند كه به زحمت نيفتاده و مورد آزار ديگران نيز قرارنگيرند و از حريمهاى ارتباطى آنها با قدرت مراقبت كرده و نسبت به نگاه مردان و پوشش و آرايش زنان در جامعه،بیتفاوت نيست.در مقابل بی غیرتی به این معناست که فرد به بهانه های مختلف ترس و سستی خودش را توجیه کرده و نسبت به مرزهای ارتباطی و ناموس خودش حساسيتى ندارد٬حتى از اينكه چشمهاى ناپاک به نواميس آنها بيفتد برايشان مهم نيست. البته بی غيرتى مى تواند نشانه اين باشد كه خود مرد نيز پاكدامن نيست."

۲/اینها در صفحه ۸۱ کتاب "مدیریت خانواده و سبک زندگی" نوشته شده که سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی برای پسران پایه دوازدهم کلیه رشته ها آماده کرده و وزارت آموزش و پرورش این کتاب را می‌دهد به پسران ۱۷ساله این کشور که در مدرسه ها بخوانند و مرد زندگی بودن را یاد بگیرند.من ولی وقتی می‌خوانمش سر بریده مونا(غزل) حیدری۱۷ساله در دستان شوهرش سجاد جلوی چشمم می آید.مادرش گفته بود: "در هر محله‌ و خیابانی که به سجاد انگ بی‌غیرت زده بودند سر غزل را گَرداند تا مثلاً به همه بگوید من آدم بی‌غیرتی نیستم".برادر ۱۳ساله سجاد هم جسد مونا را برده بود و کنار خیابان انداخته بود.اولیای دم یعنی پدر مونا شکایتی نداشتند.سجاد به ۷سال زندان محکوم شد و برادر ۱۳ساله اش به ۴۵ماه.برادرهایی که نه از کتک خوردن هراس داشتند نه از درگیری و نه حتی از زندان.میدانستند هم که قانون برای قتل ناموسی کسی را اعدام نمی کند.

۳/از خرداد ۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۲، کشته شدن ۱۶۵ زن به دست مردان خانواده شان در ایران رسانه ای شد.اینها زنانی هستند که کشته شدنشان به چشم آمد و خبرش منتشر شد و وادار به خودکشی نشدند و ...۱۰۸ نفر از این ۱۶۵ زن به دست شوهرشان کشته شدند.۳۸ نفرشان صراحتا قربانی قتل ناموسی شدند و ۸۷نفر هم علت قتلشان اختلافات خانوادگی گفته شد.۱۶۵نفر در دوسال،یعنی هر ۴ روز اخبار رسمی به قتل رسیدن یک زن را در کشورمان تایید می‌کند و مهر ماه پسران ۱۸ساله می‌نشینند پشت نیمکت های مدارس و یاد میگیرند مرد زندگی نباید از کتک خوردن و از درگیری بترسد و هر راه دیگری به جز اینها برای مواجهه با زنی که حريم های ارتباطی اش را نمی پسندی، بزدلی است.

۴/سال ۸۹ لایحه"منع خشونت علیه زنان"نوشته شد و چون شائبه ايجاد تزلزل در خانواده داشت مسکوت ماند تا سال۹۸ و اسمش شد«طرح صیانت، کرامت و تامین امنیت بانوان در برابر خشونت» و ماند تا سال۹۹ که اسمش شد لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» و بالاخره دولت تصویبش کرد و رفت مجلس و سال۱۴۰۲هم مجلس با اسم «پیشگیری از آسیب دیدگی زنان و ارتقا امنیت آنان در برابر سورفتار»در صحن علنی تصویبش کرد و حالا رئیس کمیته زنان و خانواده کمیسیون اجتماعی مجلس گفته که اسم جدید لایحه شده است« ارتقای کرامت زنان و خانواده».۱۴سال طول کشید تا نه تنها خشونت علیه زنان،بلکه حتی نیاز به تامین امنیتشان در برابر سورفتار هم انکار شود.گفته اند لایحه جدید قرار است زن را در خانواده ببیند و آن را از خانواده جدا نکند، چراکه فرهنگ اسلامی و ایرانی ما همواره بر این مسئله تأکید داشته و دارد...

@kherad_Jensi
@fsalamdar63

ایتا استفاده از چهره زنان در تبلیغات را ممنوع کرد

پیام‌رسان ایتا در کانال اطلاع‌رسانی خود اعلام کرد که با توجه به موقعیت ویژه و جایگاه رفیع زن در اسلام و نظام جمهوری اسلامی، استفاده از تصویر بانوان در آگهی‌های تبلیغاتی مستلزم رعایت شان و منزلت آن‌ها می‌باشد، لذا مدلینگ و استفاده ابزاری از تصویر چهره بانوان به‌صورتی که قابل شناسایی باشند برای معرفی کالا، محصولات و خدمات ممنوع است.

همچنین استفاده از تصویر بانوان در تبلیغ کالا یا خدمتی که استفاده‌کننده آن صرفا بانوان نباشند مجاز نیست.

@kherad_Jensi

انتقاد از توسعه سایت های همسریابی در دولت چهاردهم /اینجا کسی دنبال همسر نمی گردد؛ صیغه را ترویج می کنید

روزنامه اطلاعات نوشت:

🔹در واقع تردید در صداقت داشتن افراد، یکی از معضلات جدی و مهمی است که در کارکرد این سایت‌های همسریابی وجود دارد؛ صداقتی که می‌تواند همه اهداف خیر و خوب سایت را زیر سوال ببرد.

🔹اینطور که معلوم است، ۹۰ درصد خانم‌هایی که عضو سایت‌های همسریابی می‌شوند، قصد ازدواج دائم دارند در حالی که آقایان کمتر با هدف این چنین مشخص وارد سایت می‌شوند و خب همین عدم تعادل بین اهداف آقا و خانم، می‌تواند برای دخترخانم‌ها آسیب‌زننده باشد.

🔹از طرف دیگر، این سایت‌ها می‌توانند یکی از مروجان ازدواج موقت باشند و باتوجه به خلاءهای اجتماعی موجود در جامعه، بحث‌های متناقضی در رابطه با ازدواج موقت عنوان شده و این سایت‌ها، با اشاعه تصویر نادرستی از این مساله، شکل نامتعارفی از آن را رواج می‌دهند.
@kherad_jensi