♦️آشوب‌ناکی‌ی آموزش روش تحقیق در علوم اجتماعی‌ی ایران /۶
ص ۴
✍️حسن محدثی
۷ اسفند ۱۴۰۳
«کندوکاو تفسیری هم‌‌چنان‌که در مورد همه‌ی اشکال دیگر کندوکاو کیفی صادق است، بر فهم (تفسیر کردن) معانی، اهداف، و نیّاتی (تفسیرهایی) که مردم به کنش‌ها و تعاملات خود با دیگران می‌‌بخشند، متمرکز است. آن‌چه کندوکاو تفسیری را از دیگر روی‌کردها به تحقیق کیفی متمایز می‌سازد، میل به کنار نهادن مسائل متنوّعی است که به‌مدّتی طولانی برای بحث در باره‌ی سرشت و اهداف تحقیق اجتماعی و تربیتی (آموزشی) محوری بوده است» (Given and Saumure, 2008: 459).
جالب‌تر از همه نوشته‌ی تاکاشی اوتانی است که می‌گوید اغلب تحقیقات پزشکی‌ی کیفی در ژاپن در پارادایم پوزیتیویستی انجام گرفته اند نه در پارادایم تفسیری:
"The paradigm in quantitative research is positivist without exception, meaning quantitative researchers can ignore the
concept of a research paradigm. However, qualitative researchers adopt diverse approaches from very positivist to very interpretivist. Denzin and Lincoln (2017) discussed a comprehensive variety of research paradigms used in qualitative research. Otani (2019) indicated that these paradigms were continuously distributed within the “qualitative research spectrum” (Figure 1). This means that it is necessary for researchers to be aware of different research paradigms to fully understand qualitative research. This is particularly important as most qualitative medical research in Japan, with few exceptions such as Takahashi et al. (2018), has adopted a positivist paradigm rather than an interpretivist paradigm. This may partly be because such positivist qualitative research has an affinity with readers who are accustomed to quantitative research (which is completely positivist). However, it may also be because when qualitative research was introduced into Japan, a positivist paradigm was used. In other words, Japanese qualitative medical research has not yet caught up with international development of the paradigm shift in qualitative research. Therefore, a major challenge for medical qualitative research in Japan is to design and conduct qualitative research using an interpretivist paradigm, and demonstrate the meaningfulness of such an approach" (Otani, 2020: 91).
[Takashi Otani, 2020, Functions of qualitative research and significance of the interpretivist paradigm in medical and medical education research, https://www.jstage.jst.go.jp/article/fmj/6/4/6_2020-018/_pdf/-char/en]
"پارادایم در تحقیق کمی، بدون استثنا پوزیتیویستی است؛ بدین معنا که محققان کمی می‌توانند از مفهوم پارادایم تحقیق غفلت کنند. با وجود این، محققان کیفی روی‌کردهای متنوعی را هم از پارادایم پوزیتیویستی و هم تفسیرگرایانه اتخاذ می‌کنند. دنزین و لینکلن (2017) تنوع جامعی از پارادایم‌های تحقیق مورد استفاده در تحقیق کیفی را بحث کرده اند. اتانی (2017) مشخص ساخته است که این پارادایم‌ها به‌طور مداوم در درون "طیف تحقیق کیفی" توزیع شده است (شکل ۱). این بدان معنا است که برای محققان ضروری است از پارادایم‌های متفاوت تحقیقات آگاه باشند تا کاملا تحقیق کیفی را بفهمند. این به‌ویژه مهم است چون‌که اغلب تحقیقات پزشکی‌ی کیفی در ژاپن -با چند استثنا نظیر تاکاشی و دیگران (2018)- پارادایمی پوزیتیویستی اتخاذ کرده اند تا پارادایمی تفسیری. این ممکن است تا حدی بدان خاطر باشد که چنین تحقیقات کیفی‌ی پوزیتیویستی با خواننده‌گانی که به تحقیقات کمی (که کاملا پوزیتیویستی اند) عادت دارند، قرابت داشته باشد. با وجود این، هم‌چنین ممکن است به خاطر این باشد که وقتی تحقیقات کیفی به ژاپن ورود کرد، پارادایم پوزیتیویستی مورد استفاده بود. به‌عبارت دیگر، تحقیقات پزشکی‌ی کیفی‌ی ژاپنی هنوز به پای توسعه‌ی بین‌المللی‌ی تغییر پارادایم در تحقیقات کیفی نرسیده است. از این رو، چالش بزرگ برای تحقیقات کیفی‌ی پزشکی در ژاپن، طراحی و هدایت تحقیق کیفی با استفاده از پارادایمی تفسیری و شرح معناداری‌ی چنین روی‌کردی است" (Otani, 2020: 91).
مایه‌ی شگفتی نیست؟ در ژاپن و در تحقیقات کیفی‌ی پزشکی اش، هنوز تحقیقات کیفی عمدتا پوزیتیویستی اند، اما در ایران استادان دانش‌گاه به ما آموزش داده اند که تحقیق کیفی همان تحقیق تفسیری است!
در رشته‌ی پزشکی‌ی ژاپن، هنوز تغییر پارادایمی جا نیافتاده و اغلب تحقیقات کیفی‌شان پوزیتیویستی است، اما در این‌جا استادان ما اصلا به‌کلی منکر این اند که تحقیق کیفی می‌تواند پوزیتیویستی هم باشد!
@NewHasanMohaddesi
ص ۴
✍️حسن محدثی
۷ اسفند ۱۴۰۳
«کندوکاو تفسیری هم‌‌چنان‌که در مورد همه‌ی اشکال دیگر کندوکاو کیفی صادق است، بر فهم (تفسیر کردن) معانی، اهداف، و نیّاتی (تفسیرهایی) که مردم به کنش‌ها و تعاملات خود با دیگران می‌‌بخشند، متمرکز است. آن‌چه کندوکاو تفسیری را از دیگر روی‌کردها به تحقیق کیفی متمایز می‌سازد، میل به کنار نهادن مسائل متنوّعی است که به‌مدّتی طولانی برای بحث در باره‌ی سرشت و اهداف تحقیق اجتماعی و تربیتی (آموزشی) محوری بوده است» (Given and Saumure, 2008: 459).
جالب‌تر از همه نوشته‌ی تاکاشی اوتانی است که می‌گوید اغلب تحقیقات پزشکی‌ی کیفی در ژاپن در پارادایم پوزیتیویستی انجام گرفته اند نه در پارادایم تفسیری:
"The paradigm in quantitative research is positivist without exception, meaning quantitative researchers can ignore the
concept of a research paradigm. However, qualitative researchers adopt diverse approaches from very positivist to very interpretivist. Denzin and Lincoln (2017) discussed a comprehensive variety of research paradigms used in qualitative research. Otani (2019) indicated that these paradigms were continuously distributed within the “qualitative research spectrum” (Figure 1). This means that it is necessary for researchers to be aware of different research paradigms to fully understand qualitative research. This is particularly important as most qualitative medical research in Japan, with few exceptions such as Takahashi et al. (2018), has adopted a positivist paradigm rather than an interpretivist paradigm. This may partly be because such positivist qualitative research has an affinity with readers who are accustomed to quantitative research (which is completely positivist). However, it may also be because when qualitative research was introduced into Japan, a positivist paradigm was used. In other words, Japanese qualitative medical research has not yet caught up with international development of the paradigm shift in qualitative research. Therefore, a major challenge for medical qualitative research in Japan is to design and conduct qualitative research using an interpretivist paradigm, and demonstrate the meaningfulness of such an approach" (Otani, 2020: 91).
[Takashi Otani, 2020, Functions of qualitative research and significance of the interpretivist paradigm in medical and medical education research, https://www.jstage.jst.go.jp/article/fmj/6/4/6_2020-018/_pdf/-char/en]
"پارادایم در تحقیق کمی، بدون استثنا پوزیتیویستی است؛ بدین معنا که محققان کمی می‌توانند از مفهوم پارادایم تحقیق غفلت کنند. با وجود این، محققان کیفی روی‌کردهای متنوعی را هم از پارادایم پوزیتیویستی و هم تفسیرگرایانه اتخاذ می‌کنند. دنزین و لینکلن (2017) تنوع جامعی از پارادایم‌های تحقیق مورد استفاده در تحقیق کیفی را بحث کرده اند. اتانی (2017) مشخص ساخته است که این پارادایم‌ها به‌طور مداوم در درون "طیف تحقیق کیفی" توزیع شده است (شکل ۱). این بدان معنا است که برای محققان ضروری است از پارادایم‌های متفاوت تحقیقات آگاه باشند تا کاملا تحقیق کیفی را بفهمند. این به‌ویژه مهم است چون‌که اغلب تحقیقات پزشکی‌ی کیفی در ژاپن -با چند استثنا نظیر تاکاشی و دیگران (2018)- پارادایمی پوزیتیویستی اتخاذ کرده اند تا پارادایمی تفسیری. این ممکن است تا حدی بدان خاطر باشد که چنین تحقیقات کیفی‌ی پوزیتیویستی با خواننده‌گانی که به تحقیقات کمی (که کاملا پوزیتیویستی اند) عادت دارند، قرابت داشته باشد. با وجود این، هم‌چنین ممکن است به خاطر این باشد که وقتی تحقیقات کیفی به ژاپن ورود کرد، پارادایم پوزیتیویستی مورد استفاده بود. به‌عبارت دیگر، تحقیقات پزشکی‌ی کیفی‌ی ژاپنی هنوز به پای توسعه‌ی بین‌المللی‌ی تغییر پارادایم در تحقیقات کیفی نرسیده است. از این رو، چالش بزرگ برای تحقیقات کیفی‌ی پزشکی در ژاپن، طراحی و هدایت تحقیق کیفی با استفاده از پارادایمی تفسیری و شرح معناداری‌ی چنین روی‌کردی است" (Otani, 2020: 91).
مایه‌ی شگفتی نیست؟ در ژاپن و در تحقیقات کیفی‌ی پزشکی اش، هنوز تحقیقات کیفی عمدتا پوزیتیویستی اند، اما در ایران استادان دانش‌گاه به ما آموزش داده اند که تحقیق کیفی همان تحقیق تفسیری است!
در رشته‌ی پزشکی‌ی ژاپن، هنوز تغییر پارادایمی جا نیافتاده و اغلب تحقیقات کیفی‌شان پوزیتیویستی است، اما در این‌جا استادان ما اصلا به‌کلی منکر این اند که تحقیق کیفی می‌تواند پوزیتیویستی هم باشد!
@NewHasanMohaddesi