Forward from: فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)
🔸من اینجا ریشه در خاکم
✍مرتضی طباطبائی*
آقای پزشکیان سلام!
🔹دیروز در سخنرانی خود با استنادی کم‌ربط به آیه‌ای از قرآن، گفتید اگر کسانی در دیار خود مستضعف باشند، باید مهاجرت کنند و در «ذلت و بدبختی» نمانند، وگرنه جهنمی خواهند بود. همچنین خطاب به خودتان و دولتی‌ها گفتید باید شرایط و بستری فراهم کرد که مردم، راحت بروند.
🔹در اینجا بحثم این نیست که یکی از وعده‌های انتخاباتی شما، جلوگیری از مهاجرت و تلاش برای بازگرداندن ایرانیان خارج از کشور بود، نه فراهم کردن بستر رفتن مردم. همچنین بحثم این نیست که در چنین شرایطی که برای کشور ایجاد شده، آن کسی که باید برود کیست. چون هنوز این احتمال را می‌دهم و امیدوارم منظورتان چیز دیگری بوده باشد یا سخنی ناگهانی و بدون تأمل بوده باشد. هرچند معطوف به نقدهایی که از دیروز مطرح شد، از سمت دولت پاسخ یا اعتذاری بیان نشد.
🔹با این حال تنها خواستم بگویم مطلبی که درباره مستضعفین و لزوم مهاجرتشان گفتید، نه صرفا حرفی سست و بی‌مایه، بلکه اهانتی همزمان به ایران و ایرانیان بود. من به عنوان یک ایرانی که حقوقی کمتر از ۳۰۰ دلار در ماه دارم و بر اساس درآمد سرانه بسیاری از کشورهای جهان، احتمالا از لحاظ مالی جزو مستضعفین به شمار می‌آیم، خواستم بگویم حتی اگر در کشور بیگانه، درآمد ماهیانۀ ۳ هزار یا ۳۰۰ هزار دلار هم می‌داشتم، از ایران دل نمی‌کندم. هم ایران عزیزتر از این ارقام است، هم عزت من بیشتر از هر جا در خاک خودم محفوظ.
🔹ما ذلیل و بدبخت نیستیم آقای رئیس‌جمهور! این خاک گرامی، حتی اگر نداشت فردوسی و حافظ را، زرتشت و مانی را، پورسینا و سهروردی را، حتی اگر نداشت دماوند و سبلان را، دریای مازندان و خلیج پارس را، لوت و کویر را، اگر نداشت اساطیر آرش و رستم را، حماسه‌های کوروش و داریوش تا ستارخان و باقرخان را، همین که خاک پاکی است با مردمی نجیب و صبور و غیور که برای حفظ سرزمین و فرهنگ و زبانشان جان‌ها داده‌اند، باز هم برایم شریف و عزیز می‌بود و آرزوی شهروند‌ی‌اش را می‌داشتم. اکنون هم ترک وطن همان‌قدر برایم دشوار است که ترک اعضای خانواده‌ام.
🔹وطن، مفهومی اقتصادی نیست که بتوان با پول و رفاه اندازه‌اش گرفت. وطن، هویت‌بخش انسان است؛ حتی اگر ترکش کنی یا رهایش کنی، او تو را ترک و رها نخواهد کرد و آثارش در ذره‌ذره وجودت باقی است.
🔹کوتاه سخن آنکه هم ایران عزیز است و هم ایرانی در خاک خود، عزیز و سرافراز. نه وطنم را به خاطر افسردگی و پژمردگی این روزهایش، تنها می‌گذارم، نه حسرتِ جاه و ثروت و رفاه در خاک بیگانه را دارم. اتفاقا این روزها که ایران بیش از همه نیازمند توجه ماست، بیشتر بر خود لازم می‌دانم که بمانم و در حد خود کمک کنم تا ایرانم همچنان بماند؛ سرفراز همچون همیشه. به تعبیر زیبای جلال‌الدین بلخی:
اگر بی‌تو بر افلاکم، چو ابر تیره غمناکم
وگر بی‌تو به گلزارم، به زندانم به جان تو
*مدرس فلسفه اخلاق
@didarnews1| @didarnewsir
@MostafaTajzadeh
✍مرتضی طباطبائی*
آقای پزشکیان سلام!
🔹دیروز در سخنرانی خود با استنادی کم‌ربط به آیه‌ای از قرآن، گفتید اگر کسانی در دیار خود مستضعف باشند، باید مهاجرت کنند و در «ذلت و بدبختی» نمانند، وگرنه جهنمی خواهند بود. همچنین خطاب به خودتان و دولتی‌ها گفتید باید شرایط و بستری فراهم کرد که مردم، راحت بروند.
🔹در اینجا بحثم این نیست که یکی از وعده‌های انتخاباتی شما، جلوگیری از مهاجرت و تلاش برای بازگرداندن ایرانیان خارج از کشور بود، نه فراهم کردن بستر رفتن مردم. همچنین بحثم این نیست که در چنین شرایطی که برای کشور ایجاد شده، آن کسی که باید برود کیست. چون هنوز این احتمال را می‌دهم و امیدوارم منظورتان چیز دیگری بوده باشد یا سخنی ناگهانی و بدون تأمل بوده باشد. هرچند معطوف به نقدهایی که از دیروز مطرح شد، از سمت دولت پاسخ یا اعتذاری بیان نشد.
🔹با این حال تنها خواستم بگویم مطلبی که درباره مستضعفین و لزوم مهاجرتشان گفتید، نه صرفا حرفی سست و بی‌مایه، بلکه اهانتی همزمان به ایران و ایرانیان بود. من به عنوان یک ایرانی که حقوقی کمتر از ۳۰۰ دلار در ماه دارم و بر اساس درآمد سرانه بسیاری از کشورهای جهان، احتمالا از لحاظ مالی جزو مستضعفین به شمار می‌آیم، خواستم بگویم حتی اگر در کشور بیگانه، درآمد ماهیانۀ ۳ هزار یا ۳۰۰ هزار دلار هم می‌داشتم، از ایران دل نمی‌کندم. هم ایران عزیزتر از این ارقام است، هم عزت من بیشتر از هر جا در خاک خودم محفوظ.
🔹ما ذلیل و بدبخت نیستیم آقای رئیس‌جمهور! این خاک گرامی، حتی اگر نداشت فردوسی و حافظ را، زرتشت و مانی را، پورسینا و سهروردی را، حتی اگر نداشت دماوند و سبلان را، دریای مازندان و خلیج پارس را، لوت و کویر را، اگر نداشت اساطیر آرش و رستم را، حماسه‌های کوروش و داریوش تا ستارخان و باقرخان را، همین که خاک پاکی است با مردمی نجیب و صبور و غیور که برای حفظ سرزمین و فرهنگ و زبانشان جان‌ها داده‌اند، باز هم برایم شریف و عزیز می‌بود و آرزوی شهروند‌ی‌اش را می‌داشتم. اکنون هم ترک وطن همان‌قدر برایم دشوار است که ترک اعضای خانواده‌ام.
🔹وطن، مفهومی اقتصادی نیست که بتوان با پول و رفاه اندازه‌اش گرفت. وطن، هویت‌بخش انسان است؛ حتی اگر ترکش کنی یا رهایش کنی، او تو را ترک و رها نخواهد کرد و آثارش در ذره‌ذره وجودت باقی است.
🔹کوتاه سخن آنکه هم ایران عزیز است و هم ایرانی در خاک خود، عزیز و سرافراز. نه وطنم را به خاطر افسردگی و پژمردگی این روزهایش، تنها می‌گذارم، نه حسرتِ جاه و ثروت و رفاه در خاک بیگانه را دارم. اتفاقا این روزها که ایران بیش از همه نیازمند توجه ماست، بیشتر بر خود لازم می‌دانم که بمانم و در حد خود کمک کنم تا ایرانم همچنان بماند؛ سرفراز همچون همیشه. به تعبیر زیبای جلال‌الدین بلخی:
اگر بی‌تو بر افلاکم، چو ابر تیره غمناکم
وگر بی‌تو به گلزارم، به زندانم به جان تو
*مدرس فلسفه اخلاق
@didarnews1| @didarnewsir
@MostafaTajzadeh