Forward from: Sharifi Media
آریسان و R&D: توسعه قوای محرکه برقی با پیمایش افزوده (EREV) برای آینده صنعت خودروی ایران!
توی این پست می‌خوام به زبان خودمونی، ایده‌ای برای یه طرح تحقیق و توسعه مرتبط با صنعت خودرو که مدت‌ها توی ذهنم بوده و هیچ‌وقت زمان، انرژی، منابع مالی و انسانی کافی براش نداشتم رو با شما درمیون بگذارم، شاید به درد کسی خورد. ایده‌ی خوبیه و به درد گروه‌های تحقیقاتی دانشگاهی و یا کارآفرین‌هایی که حاضرن ریسک نسبتا بالایی بپذیرن می‌خوره. سعی می‌کنم مباحث اولیه رو توضیح بدم ولی محدودیت کاراکتر و حوصله مخاطب وجود داره، پس اگر سوالی داشتید یا ابهامی توی توضیحات بود توی قسمت کامنت‌های لینکدین بگید. در ضمن، لطفا با لایک، کامنت و شِیر به دیده شدن‌ش کمک کنید.
اول! قوای محرکه برقی با پیمایش افزوده (Extended Range Electric Vehicle: EREV) چیه؟
این قوای محرکه نوعی پلاگ-این هیبریده که توی اون هیچ ارتباط مکانیکی بین موتور درون‌سوز و چرخ‌ها وجود نداره و موتور درون‌سوز صرفا مثل یک ژنراتور وظیفه تبدیل سوخت فسیلی به برق رو برعهده داره. ایجاد حرکت توسط یک یا چند موتور برقی و یک پک باتری انجام میشه. انرژی ذخیره شده توی پک باتری، هم می‌تونه از شبکه برق شهری تامین بشه و هم می‌تونه از موتور درون‌سوز داخل ماشین.
دوم! مزایای این نوع قوای محرکه چیه؟
نسبت به خودروی برقی به باتری کمتری نیاز داره (باتری‌ها بخش زیادی از هزینه و وزن یک خودروی برقی رو شامل می‌شن، بنابراین میشه هزینه و وزن رو کاهش داد)، نیاز حتمی به زیرساخت شارژ نداره و در مواقع ضروری وجود پمپ بنزین برای ادامه حرکت خودرو کفایت می‌کنه، مسافت قابل پیمایش با انرژی الکتریسیته چشمگیری داره که می‌تونه باعث کاهش هزینه‌ها و انتشار آلاینده‌ها نسبت به خودروهای بنزینی و هیبرید معمولی بشه، پیچیدگی فنی کمتری نسبت به خودروهای هیبرید داره (مخصوصا در قسمت گیربکس)، با داشتن یه موتور بنزینی با خروجی توان معمولی (حدود ۱۰۰ اسب بخار) می‌تونید یک سیستم با توان‌های خروجی خیلی بیشتر (تا ۴۰۰ اسب بخار) داشته باشید.
سوم! چرا این قوای محرکه از نظر من برای ایران مناسبه؟
به دلیل مزیت‌هایی که بالا گفتم. مشکلات صنعت خودروی ما زیاد هستند و یک خودروی EREV هم می‌تونه از موتورهای درون‌سوز فعلی استفاده کنه، هم گیربکس رو حذف کنه، هم نیاز به باتری رو کاهش بده و هم تا موقع گسترش زیرساخت شارژ برقی جای خالی خودروهای برقی رو پر کنه.
چهارم! آریسان این وسط چیکاره‌ست؟
یک وانت آریسان ۲ (FWD) رو درنظر بگیرید. حالا توی ذهن‌تون از پشت کابین (محل شروع قسمت بار) جداش کنید. قسمت جلویی ماشین همه‌چیز داره و فقط اکسل عقب، باک و اگزوز و چندتا چیز دیگه رو کم داره. این یعنی اگر شما بخواهید یک آزمایشگاه سیار بسازید، این خودرو به قول خارجیا یک Blank Canvas (بوم نقاشی خالی) هست و شما می‌تونید به هر شکلی که بخواهید شکلش بدید.
پنجم! با این Blank Canvas چیکار کنیم؟
اکسل عقب رو با اکسل عقب آریسان قدیمی‌ها (RWD) عوض کنید و یک موتور برقی با یک گیربکس تک دنده بهش متصل کنید. یک پک باتری، شارژر و اینورتر هم داخل قسمت بار بگذارید. اگر تونستید، به موتور بنزینی خود ماشین یک ژنراتور متصل کنید، طوری‌که توانایی حرکت ماشین با موتور بنزینی رو از بین نبره، وگرنه توی فازهای اولیه یک موتور بنزینی و یک ژنراتور هم توی قسمت بار بگذارید. برای خنک‌کاری موتور برقی و گیربکسش، پک باتری و سایر برقی‌جات و موتور بنزینی چاره‌ای بیندیشید!
ششم! خب که چی؟
کار اصلی شما اینه که اول اجزای سیستم کنار هم کار کنن و دوم برنامه کنترلی بهینه برای موتور بنزینی، پک باتری، موتور برقی و سیستم خنک‌کاری توسعه بدید. هدف اینه که یک ماژول قوای محرکه داشته باشید که بتونید برای هر خودرویی تطبیقش بدید. آریسان نقش بستر آزمون رو بازی می‌کنه و شما باید باهاش داده جمع کنید و شوآف کنید تا سرمایه‌گذاران و مشتریان رو قانع کنید. اگر مشکلات سیستم رو برطرف کنید، امکان داره خودروسازهای ایرانی باهاتون همکاری کنن. (خودشون معمولا تمایلی ندارن و اون چیزی که باعث میشه همکاری شکل بگیره یا تلاش اون‌ها برای حفظ وجهه جلوی مردم و مسئولانه که "دیدید ما از جوان خلاق ایرانی حمایت می‌کنیم" یا فشار از ارگان‌های حاکمیتیه.)
هفتم! اگر خواستید شروع کنید به چی نیاز دارید؟
یه وانت آریسان ۲، یه اکسل عقب وانت آریسان قدیمی، یه موتور برقی (پیشنهادم ۲۰۰ کیلوواته)، یه پک باتری (می‌تونید با ۱۵ تا ۲۰ کیلووات ساعت کار کنید و به پیمایش برقی حدود ۱۰۰ کیلومتر برسید ولی اگر پک رو ماژولار طراحی کنید که بتونید در آینده ظرفیت رو افزایش بدید یا از همون اول با چیزی در حدود ۶۰ کیلووات ساعت کار کنید، از پروتوتایپ‌تون می‌تونید برای توسعه قوای محرکه تمام برقی هم استفاده کنید)، شارژر و اینورتر، سیستم خنک‌کاری، ژنراتور، سیستم‌های کنترلی،
ادامه در پست بعد...
توی این پست می‌خوام به زبان خودمونی، ایده‌ای برای یه طرح تحقیق و توسعه مرتبط با صنعت خودرو که مدت‌ها توی ذهنم بوده و هیچ‌وقت زمان، انرژی، منابع مالی و انسانی کافی براش نداشتم رو با شما درمیون بگذارم، شاید به درد کسی خورد. ایده‌ی خوبیه و به درد گروه‌های تحقیقاتی دانشگاهی و یا کارآفرین‌هایی که حاضرن ریسک نسبتا بالایی بپذیرن می‌خوره. سعی می‌کنم مباحث اولیه رو توضیح بدم ولی محدودیت کاراکتر و حوصله مخاطب وجود داره، پس اگر سوالی داشتید یا ابهامی توی توضیحات بود توی قسمت کامنت‌های لینکدین بگید. در ضمن، لطفا با لایک، کامنت و شِیر به دیده شدن‌ش کمک کنید.
اول! قوای محرکه برقی با پیمایش افزوده (Extended Range Electric Vehicle: EREV) چیه؟
این قوای محرکه نوعی پلاگ-این هیبریده که توی اون هیچ ارتباط مکانیکی بین موتور درون‌سوز و چرخ‌ها وجود نداره و موتور درون‌سوز صرفا مثل یک ژنراتور وظیفه تبدیل سوخت فسیلی به برق رو برعهده داره. ایجاد حرکت توسط یک یا چند موتور برقی و یک پک باتری انجام میشه. انرژی ذخیره شده توی پک باتری، هم می‌تونه از شبکه برق شهری تامین بشه و هم می‌تونه از موتور درون‌سوز داخل ماشین.
دوم! مزایای این نوع قوای محرکه چیه؟
نسبت به خودروی برقی به باتری کمتری نیاز داره (باتری‌ها بخش زیادی از هزینه و وزن یک خودروی برقی رو شامل می‌شن، بنابراین میشه هزینه و وزن رو کاهش داد)، نیاز حتمی به زیرساخت شارژ نداره و در مواقع ضروری وجود پمپ بنزین برای ادامه حرکت خودرو کفایت می‌کنه، مسافت قابل پیمایش با انرژی الکتریسیته چشمگیری داره که می‌تونه باعث کاهش هزینه‌ها و انتشار آلاینده‌ها نسبت به خودروهای بنزینی و هیبرید معمولی بشه، پیچیدگی فنی کمتری نسبت به خودروهای هیبرید داره (مخصوصا در قسمت گیربکس)، با داشتن یه موتور بنزینی با خروجی توان معمولی (حدود ۱۰۰ اسب بخار) می‌تونید یک سیستم با توان‌های خروجی خیلی بیشتر (تا ۴۰۰ اسب بخار) داشته باشید.
سوم! چرا این قوای محرکه از نظر من برای ایران مناسبه؟
به دلیل مزیت‌هایی که بالا گفتم. مشکلات صنعت خودروی ما زیاد هستند و یک خودروی EREV هم می‌تونه از موتورهای درون‌سوز فعلی استفاده کنه، هم گیربکس رو حذف کنه، هم نیاز به باتری رو کاهش بده و هم تا موقع گسترش زیرساخت شارژ برقی جای خالی خودروهای برقی رو پر کنه.
چهارم! آریسان این وسط چیکاره‌ست؟
یک وانت آریسان ۲ (FWD) رو درنظر بگیرید. حالا توی ذهن‌تون از پشت کابین (محل شروع قسمت بار) جداش کنید. قسمت جلویی ماشین همه‌چیز داره و فقط اکسل عقب، باک و اگزوز و چندتا چیز دیگه رو کم داره. این یعنی اگر شما بخواهید یک آزمایشگاه سیار بسازید، این خودرو به قول خارجیا یک Blank Canvas (بوم نقاشی خالی) هست و شما می‌تونید به هر شکلی که بخواهید شکلش بدید.
پنجم! با این Blank Canvas چیکار کنیم؟
اکسل عقب رو با اکسل عقب آریسان قدیمی‌ها (RWD) عوض کنید و یک موتور برقی با یک گیربکس تک دنده بهش متصل کنید. یک پک باتری، شارژر و اینورتر هم داخل قسمت بار بگذارید. اگر تونستید، به موتور بنزینی خود ماشین یک ژنراتور متصل کنید، طوری‌که توانایی حرکت ماشین با موتور بنزینی رو از بین نبره، وگرنه توی فازهای اولیه یک موتور بنزینی و یک ژنراتور هم توی قسمت بار بگذارید. برای خنک‌کاری موتور برقی و گیربکسش، پک باتری و سایر برقی‌جات و موتور بنزینی چاره‌ای بیندیشید!
ششم! خب که چی؟
کار اصلی شما اینه که اول اجزای سیستم کنار هم کار کنن و دوم برنامه کنترلی بهینه برای موتور بنزینی، پک باتری، موتور برقی و سیستم خنک‌کاری توسعه بدید. هدف اینه که یک ماژول قوای محرکه داشته باشید که بتونید برای هر خودرویی تطبیقش بدید. آریسان نقش بستر آزمون رو بازی می‌کنه و شما باید باهاش داده جمع کنید و شوآف کنید تا سرمایه‌گذاران و مشتریان رو قانع کنید. اگر مشکلات سیستم رو برطرف کنید، امکان داره خودروسازهای ایرانی باهاتون همکاری کنن. (خودشون معمولا تمایلی ندارن و اون چیزی که باعث میشه همکاری شکل بگیره یا تلاش اون‌ها برای حفظ وجهه جلوی مردم و مسئولانه که "دیدید ما از جوان خلاق ایرانی حمایت می‌کنیم" یا فشار از ارگان‌های حاکمیتیه.)
هفتم! اگر خواستید شروع کنید به چی نیاز دارید؟
یه وانت آریسان ۲، یه اکسل عقب وانت آریسان قدیمی، یه موتور برقی (پیشنهادم ۲۰۰ کیلوواته)، یه پک باتری (می‌تونید با ۱۵ تا ۲۰ کیلووات ساعت کار کنید و به پیمایش برقی حدود ۱۰۰ کیلومتر برسید ولی اگر پک رو ماژولار طراحی کنید که بتونید در آینده ظرفیت رو افزایش بدید یا از همون اول با چیزی در حدود ۶۰ کیلووات ساعت کار کنید، از پروتوتایپ‌تون می‌تونید برای توسعه قوای محرکه تمام برقی هم استفاده کنید)، شارژر و اینورتر، سیستم خنک‌کاری، ژنراتور، سیستم‌های کنترلی،
ادامه در پست بعد...