چهار سال پس از Song For Our Daughter، آلبومی که در دوران پاندمی برای دختری خیالی نوشته شده بود، لارا مارلینگ با Patterns in Repeat به عرصه موسیقی برگشته است. این آلبوم تفکری است عمیق درباره‌ی مادر بودن، ساخته شده از دل تجربه‌های زیسته. حالا که خود به یک مادر تبدیل شده است، مارلینگ توانسته است فرضیات خود را به تجربه‌ای ملموس تبدیل کند و آلبومی خلق کند که همزمان هم یک لالایی است و هم یک منشور فکری؛ یک مواجهه لطیف با گذر زمان و زیبایی شکننده‌ی روابط خانوادگی. ثانیه‌های آغازین هشتمین آلبوم لارا مارلینگ، تصویری بی‌پرده از لحظات ناب جاری در زندگی را به نمایش می‌گذارد: خنده‌های آرام، صدای یک اسباب‌بازی و گیتاری که انگار در حال تنظیم شدن است تا همسایه‌ها را از خواب بیدار نکند. این تنها پس‌زمینه صوتی نیست، بلکه یک بیانیه است. Patterns in Repeat، که عمدتاً در اتاق نشیمن مارلینگ ضبط شده، آمده تا شما را با مهارت‌های فنی خیره نکند و انتظارها را زیر پا نگذارد! بلکه آمده تا به آرامی بگوید: این همان صدایی است که وقتی زندگی جریان دارد به گوش می‌رسد. از نظر موسیقایی، این آلبوم گویی محفل نجواست. درامز پرانرژی و لبه‌های تیز آثار پیشین مارلینگ جای خود را به چیزی متفاوت داده‌اند. ما با گیتارهای آکوستیکی روبه‌رو می‌شویم که حس یک پلیور کهنه را تداعی می‌کنند، پیانوهایی که مانند تخته‌های چوب کف پذیرایی خانه صدا می‌دهند و زخمه‌هایی به قدری نرم که انگار نفس می‌کشند. عنوان آلبوم، Patterns in Repeat، صرفاً یک استعاره نیست بلکه فلسفه‌ای عمیق به شمار می‌رود. همچون حلقه‌های متحدالمرکز در یک درخت، مارلینگ پژواک‌های نسلی را دنبال می‌کند؛ از Ballad نوشته شده در جوانی پدرش، Looking Back، گرفته تا هماهنگی‌های شبح‌وار Your Girl، جایی که عاشقان گذشته و حال در دردی مشترک به هم می‌ریزند و Patterns، که او زندگی یک رقصنده را به مثالی نمادین می‌بافد؛ این موسیقی فولک، نوعی "میراث" است؛ هر ترانه‌اش همچون یادگاری است که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و توسط گذر زمان صیقل خورده است.
بیایید واضح بگوییم: Patterns in Repeat قصد ندارد جایزه گرمی ببرد یا در تیک‌تاک سر و صدا کند. این یک آلبوم «ضد ادعا» است؛ آلرژی به شکوه و بزرگی دارد. جادوی آن در تناقض‌هایش نهفته است؛ اینکه چگونه چیزی با این جزئیات مشخص می‌تواند حس درک شدن و آرامش را به شما بدهد؛ چگونه آهنگ‌هایی درباره سکون، با انقلابی آرام، ضربانی نو به پا می‌کنند. لارا مارلینگ، فراتر از یک آلبوم موسیقی، یک پناهگاه خلق کرده است. در جهانی که از سر و صدا به غوغا تبدیل شده، Patterns in Repeat نغمه‌ای نجواگونه در ستایش «زندگی عادی مقدس» است؛ شاهکاری که در فواصل ساکت میان ضربان‌های قلب نقش بسته است.

#Bestof2024 (1)
@Untunes