#Bestof2024
(45-41)
45. The Jesus Lizard - Rack
تمام اعضای ترکیب اصلی Jesus Lizard، یکی از پیشگامان موسیقی پست هاردکور، دور هم جمع شدن تا توی اولین آلبومشون از ۱۹۹۸ آشوب و هیاهوی خاص خودشون رو احیا کنن. با گذشت ۲۶ سال، موسیقی Jesus Lizard همچنان بی‌بدیل به نظر می‌رسه و این بار شامل طیف وسیعی از اصوات هم هست؛ از ریف‌های خشمگین نویز راک گرفته تا سولوهای آهسته‌ی بلوز. قدرت اصلی این آلبوم اما در تعادل بین نوآوری و میراثشون نهفته است؛ جایی که پل آلن (تهیه‌کننده آلبوم) تونسته بخشی از خشونت عریان آلبوم‌های اولیه بند (با تهیه‌کنندگی مرحوم استیو آلبینی) رو با خشونت صیقل‌خورده آثار متأخرشون ترکیب کنه. جدا از موزیک، در زمینه لیریکس هم همچنان با همون اشعار عجیب و شدیدا گزنده دیوید یاو مواجه هستیم؛ فقط چند اشاره کوچیک می‌کنم: قطعه‌ی Swan the Dog به تجسم زایمان یه سگ می‌پردازه، Alexis Feels Sick تعبیری طعنه‌آمیز از طمع و سرمایه‌داریه، در Lord Godiva یاو خودش رو در قالب یک قاتل زنجیره‌ای تصور کرده و Grind هم مشغول به سخره گرفتن بی‌تفاوتی سیاسیه. در نهایت اما Rack فقط یک بازگشت معمولی و نوستالژیک نیست و بیشتر یه کلاس درس در مورد روح ناآرام و عصیانگر نویز راک به حساب میاد. توی دوره‌ای که خیلی از بازگشت‌های موسیقایی بی‌روح و تصنعی شدن، Jesus Lizard با Rack ضمن خودداری از رام شدن، آشوب رو با دقت حساب‌شده‌ای ارائه میده؛ اثر بی‌پروایی که نه تنها میراث بند رو محترم شمرده بلکه با خشم تازه و مهارنشدنی‌ش اون رو گسترش هم داده.
44. Four Tet - Three
سالهاست که از کیران هبدن، مغز متفکر پروژه Four Tet، به عنوان یک آرتیست نوآور توی موسیقی الکترونیک یاد می‌شه که با ترکیب فولک، الکترونیک، هاوس و امبینت به امضای شخصی متفاوت و دلنشینی دست پیدا کرده. "سه" نخستین آلبوم هبدن از ۲۰۲۰ هم ادامه‌ای بر همین مسیر به حساب میاد. آلبوم متعادل و محتاطی که بیشتر از بازآفرینی زبان موسیقایی هبدن به پالایش و تثبیت اون پرداخته. اثری که می‌تونه برای شنونده‌های تازه یک مدخل خوب برای ورود به کاتالوگ Four Tet باشه و طرفدارای قدیمی رو هم با نسخه تکامل‌یافته‌تری از کارهای قبلی‌ش راضی نگه داره.
43. Dirty Three - Love Changes Everything
بعد از ۱۲ سال سکوت، تریوی بی‌کلام استرالیایی Dirty Three (متشکل از وارن الیس، میک ترنر و جیم وایت) با Love Changes Everything برگشته. چیزی که این آلبوم رو از باقی آثار گروهی که به تلفیق پست راک، فولک تجربی و بداهه نوازی‌های Free Jazz شهرت داشت متمایز می‌کنه، آغوش گشوده‌شون نسبت به امبینت و آزادی عمل این فضا به حساب میاد. اونا به جای فضای اوج‌گیرنده آثار قبلی، اینجا روی ایجاد تنش ممتد و حفظ همبستگی‌شون در تمام مدت زمان آلبوم تاکید دارن؛ تصمیم شبهه‌برانگیزی که تبدیل به جوهره اصلی آلبوم شده و از طرفی هم حاصلش ایجاد دودستگی بین شنوند‌ه‌ها بوده. (به قطعه پنجم آلبوم دقت کنید. بر اساس میزان اشتیاق شما به ریسک‌پذیری آرتیستی که موزیکش رو می‌شنوید، یا در هیجانش غرق می‌شید یا اون رو چیزی شبیه به تمرین کوک کردن ساز سه نوازنده مبتدی می‌بینید). با وجود این که این آلبوم بی‌کلامه، اما عشق در تمام لحظات اون جاریه؛ نه به عنوان یک داستان عاشقانه، بلکه استعاره‌ای برای همزیستی خلاقانه و بازگشت هر ۳ نفر اون‌ها که پیرتر، خشمگین‌تر، غمگین‌تر و مهم‌تر از همه، مسلط‌تر شدن. آیا عشق واقعا همه‌چیز رو تغییر میده؟ مشخص نیست. اما برای Dirty Three قطعا اینطور بوده. Love Changes Everything شاید شلوغ‌ترین یا دلنشین‌ترین اثر Dirty Three به حساب نیاد اما قطعا "خردمندانه‌ترین" اثر دیسکوگرافی اونهاست؛ جایی که نشون می‌دن بعد از ۳ دهه هنوز هم می‌تونن غیرقابل‌پیش‌بینی و بی‌پروا باشن.
@Untunes
(45-41)
45. The Jesus Lizard - Rack
تمام اعضای ترکیب اصلی Jesus Lizard، یکی از پیشگامان موسیقی پست هاردکور، دور هم جمع شدن تا توی اولین آلبومشون از ۱۹۹۸ آشوب و هیاهوی خاص خودشون رو احیا کنن. با گذشت ۲۶ سال، موسیقی Jesus Lizard همچنان بی‌بدیل به نظر می‌رسه و این بار شامل طیف وسیعی از اصوات هم هست؛ از ریف‌های خشمگین نویز راک گرفته تا سولوهای آهسته‌ی بلوز. قدرت اصلی این آلبوم اما در تعادل بین نوآوری و میراثشون نهفته است؛ جایی که پل آلن (تهیه‌کننده آلبوم) تونسته بخشی از خشونت عریان آلبوم‌های اولیه بند (با تهیه‌کنندگی مرحوم استیو آلبینی) رو با خشونت صیقل‌خورده آثار متأخرشون ترکیب کنه. جدا از موزیک، در زمینه لیریکس هم همچنان با همون اشعار عجیب و شدیدا گزنده دیوید یاو مواجه هستیم؛ فقط چند اشاره کوچیک می‌کنم: قطعه‌ی Swan the Dog به تجسم زایمان یه سگ می‌پردازه، Alexis Feels Sick تعبیری طعنه‌آمیز از طمع و سرمایه‌داریه، در Lord Godiva یاو خودش رو در قالب یک قاتل زنجیره‌ای تصور کرده و Grind هم مشغول به سخره گرفتن بی‌تفاوتی سیاسیه. در نهایت اما Rack فقط یک بازگشت معمولی و نوستالژیک نیست و بیشتر یه کلاس درس در مورد روح ناآرام و عصیانگر نویز راک به حساب میاد. توی دوره‌ای که خیلی از بازگشت‌های موسیقایی بی‌روح و تصنعی شدن، Jesus Lizard با Rack ضمن خودداری از رام شدن، آشوب رو با دقت حساب‌شده‌ای ارائه میده؛ اثر بی‌پروایی که نه تنها میراث بند رو محترم شمرده بلکه با خشم تازه و مهارنشدنی‌ش اون رو گسترش هم داده.
44. Four Tet - Three
سالهاست که از کیران هبدن، مغز متفکر پروژه Four Tet، به عنوان یک آرتیست نوآور توی موسیقی الکترونیک یاد می‌شه که با ترکیب فولک، الکترونیک، هاوس و امبینت به امضای شخصی متفاوت و دلنشینی دست پیدا کرده. "سه" نخستین آلبوم هبدن از ۲۰۲۰ هم ادامه‌ای بر همین مسیر به حساب میاد. آلبوم متعادل و محتاطی که بیشتر از بازآفرینی زبان موسیقایی هبدن به پالایش و تثبیت اون پرداخته. اثری که می‌تونه برای شنونده‌های تازه یک مدخل خوب برای ورود به کاتالوگ Four Tet باشه و طرفدارای قدیمی رو هم با نسخه تکامل‌یافته‌تری از کارهای قبلی‌ش راضی نگه داره.
43. Dirty Three - Love Changes Everything
بعد از ۱۲ سال سکوت، تریوی بی‌کلام استرالیایی Dirty Three (متشکل از وارن الیس، میک ترنر و جیم وایت) با Love Changes Everything برگشته. چیزی که این آلبوم رو از باقی آثار گروهی که به تلفیق پست راک، فولک تجربی و بداهه نوازی‌های Free Jazz شهرت داشت متمایز می‌کنه، آغوش گشوده‌شون نسبت به امبینت و آزادی عمل این فضا به حساب میاد. اونا به جای فضای اوج‌گیرنده آثار قبلی، اینجا روی ایجاد تنش ممتد و حفظ همبستگی‌شون در تمام مدت زمان آلبوم تاکید دارن؛ تصمیم شبهه‌برانگیزی که تبدیل به جوهره اصلی آلبوم شده و از طرفی هم حاصلش ایجاد دودستگی بین شنوند‌ه‌ها بوده. (به قطعه پنجم آلبوم دقت کنید. بر اساس میزان اشتیاق شما به ریسک‌پذیری آرتیستی که موزیکش رو می‌شنوید، یا در هیجانش غرق می‌شید یا اون رو چیزی شبیه به تمرین کوک کردن ساز سه نوازنده مبتدی می‌بینید). با وجود این که این آلبوم بی‌کلامه، اما عشق در تمام لحظات اون جاریه؛ نه به عنوان یک داستان عاشقانه، بلکه استعاره‌ای برای همزیستی خلاقانه و بازگشت هر ۳ نفر اون‌ها که پیرتر، خشمگین‌تر، غمگین‌تر و مهم‌تر از همه، مسلط‌تر شدن. آیا عشق واقعا همه‌چیز رو تغییر میده؟ مشخص نیست. اما برای Dirty Three قطعا اینطور بوده. Love Changes Everything شاید شلوغ‌ترین یا دلنشین‌ترین اثر Dirty Three به حساب نیاد اما قطعا "خردمندانه‌ترین" اثر دیسکوگرافی اونهاست؛ جایی که نشون می‌دن بعد از ۳ دهه هنوز هم می‌تونن غیرقابل‌پیش‌بینی و بی‌پروا باشن.
@Untunes