کاش در کتاب‌های فقه اسلامی، بابی مفصل دربارهٔ احکام تعامل با مخالف فقهی و عقیدتی و فکری می‌داشتیم و حکم (وجوب، حرمت، استحباب، کراهیت و اباحت) هر نوع تعاملی با دلایل شرح داده می‌شد.

همین‌طور، در کتاب‌های تزکیه و تصوف مباحثی می‌داشتیم که از فضایل انصاف در مخالفت فقهی و عقیدتی و فکری؛ و رذیلت ناعدالتی و تلبیس و تهمت و دروغ‌بستن به مخالف و عقاب آن، سخن به میان می‌آمد.

زیرا ما، تا چیزی در کتاب‌های فقهی حرام نشده باشد و در کتاب‌های تزکیه از زشتی و‌ پلشتی آن صحبت نشده باشد، از آن اجتناب نمی‌کنیم.

صبغت الله عاکف

@Sebghatullah_Akef