نئورئالیسم هم یک شیوۀ فیلمسازی و هم جنبش سینمایی به‌خصوصی است که در آخرین ماه‌های جنگ جهانی دوم در ایتالیا آغاز شد. نئورئالیسم به عنوان یک جنبش به‌ویژه ایتالیایی، در اواسط دهۀ ۱۹۵۰ تمام شده بود، ولی دامنۀ آن به‌عنوان یک سبک فیلمسازی در بسیاری از کشورها گسترده شد.

همۀ فیلمسازان این جنبش از رویدادهای تماشایی و شخصیت‌های غیرعادی، به سود موقعیت‌های عادی و روزمره پرهیز می‌کردند. آنان به ساختارهای داستانی مرسوم به عنوان قراردادهای مرده بی‌اعتنایی می‌کردند و به آنها بدگمان بودند. تأکید آنان بر اولویت دراماتیک چیزها بود، همان‌گونه که واقعاً هستند، و بر بافت زندگی، آن‌گونه‌ای که به تجربۀ مردم در می‌آید. کار این فیلمسازان «حفاری و استخراج» در واقعیت بود، آنان به‌جای توجه به طرح‌های داستانی، بر «فکت‌های» واقعیت با همۀ «پژواک‌ها و طنین‌هایش» تأکید می‌کردند.

▪️شناخت سینما، لوئیس جانتی- مترجم: ایرج کریمی

▫️ویدیو: نمایی از فیلم دزد دوچرخه، اثر ویتوریو دسیکا، از پیشگامان نئورئالیسم سینمای ایتالیا، محصول ۱۹۴۸

@NazariyehAdabi