جناب تی.اس.الیوت تنها دو سال پیش از فروغ فرخزاد از دنیا رفت اما بسی زودتر از او به دنیا آمده و کارهای درخشانش را عرضه نموده‌ست [چهارشنبه خاکستر او توسط جناب هوشنگ ایرانی در ۱۳۳۵ به فارسی برگردانده شد] شباهت میان آثار الیوت و فرخزاد چیزی بیش از نزدیکی‌ست: الیوت می‌نویسد «جسدی که کاشتی پارسال در باغچه‌ات، جوانه زد، شکوفه می‌دهد امسال یا سرمای زودرس خراب کرد خوابش را؟» و فروغ چنین می‌نگارد که «دستهایم را در باغچه می‌کارم، سبز خواهم شد، می‌دانم، می‌دانم، می‌دانم. الیوت نوشته است که «تا نهایت شب می‌خوانم» فروغ می‌نویسد که «من از نهایت شب حرف می‌زنم» و البته مثال‌ها برای هر هشیاری بسیارند اما من که ندیده‌ام یا نخوانده‌ام جایی فروغ فرخزاد ابراز ارادتی به تی اس الیوت کند یا متنی را به ایشان تقدیم! در خوشبینانه‌ترین حالت او مقلدی‌ست بی‌اندازه حرفه‌ای و در منصفانه‌ترین فرم‌ها سارقی در روز روشن که دلخوش به درد نخواندن داشتن همیشگی ایرانیان بوده ...

«شهروز مرکباتی»

پ.ن:
و این منم مردی پیر در آستانه ماهی خشک «تی است الیوت»
و فروغ می‌نگارد: و این منم زنی تنها در آستانه فصلی سرد


@NazariyehAdabi