رنج کشیدن کافی نیست
گاهی ما برای به آرامش رسیدن، به خلوت کردن با خود نیاز پیدا می کنیم. نیاز به خلوت گزینی؛ اما باید به یاد داشته باشیم آن هنگام که به آهستگی گام بر میداریم، هنگامی که مثلاً قهوه ای می نوشیم یا زمانی که با دوستانمان سپری می کنیم، می توانند زیباترین لحظات زندگی ما باشد. در آن لحظات ما خوشبخت ترین و شادترین انسان ها بر روی کره زمین هستیم و همۀ این رفتارها که با لحظه حال ما گره میخورد، آرامش و لذت را برای ما به همراه دارند، حتی هنگام آشپزی، کار در بیرون و در منزل، لبخند زدن، همۀ اینها خود میتواند نوعی مراقبه محسوب شوند.
لبخند زدن، مثل همه رفتارهای دیگر نیاز به تمرین کردن دارد. در ابتدا ممکن است لبخند زدن در حین انجام هر کاری سخت و بی معنا باشد و هر از چندگاه از خود بپرسیم برای چه باید لبخند بزنیم؟ اما من در اینجا دلیل این امر را برای شما توضیح خواهم داد. لبخند زدن یعنی اینکه ما با خود در صلح هستیم و اینکه بر خود تسلط داریم. اینکه ما در خاطره هایمان غرق نمیشویم و در گذشته نمی مانیم.
رسانه ها به خصوص تلویزیون، ماهواره و اینترنت از جمله همان مشغولیاتی هستند که در دور ساختن ما از خود واقعی مان نقش مهمی دارند و مراقبه ها وسیله ای برای آگاه شدن ما از وجود چنین دل مشغولی ها و رها شدن از آنها و پرداختن به خود است. لبخند زدن و تنفس آگاهانه از جمله مهمترین و ساده ترین مراقبه ها به شمار می آیند.
تصور کنید در انتظار به دنیا آمدن کودکتان هستید. او نیاز دارد تا برای او لبخند بزنید. منتظر نمانید تا به دنیا بیاید. قبل از به دنیا آمدن او مراقبت را آغاز کنید. اگر نمیتوانید لبخند بزنید این موضوع را جدی بگیرید. این یعنی شما بیش از اندازه ناراحت هستید. در این حالت به نظر میرسد لبخند زدن رفتار مناسبی نیست اما به یاد داشته باشید کودک شما آن چیزی را دریافت میکند که شما به او میدهید، رفتاری را انجام خواهد داد که شما هم اکنون انجام می دهید. حتی اگر کودکی که در شکم ندارید میتوانید آن را در درون خود تصور کنید. همواره باید تصور کنید کودکی در زهدان خود دارید. منتظر نمانید تا به راستی باردار شوید، کودک همواره آنجا است و هرچه باشید و هرچه کنید، کودک شما آن را دریافت خواهد کرد.
می گویید نمیتوانید لبخند بزنید؟ در این هنگام به کودک خود فکر کنید و برای او لبخند بزنید. نگویید رنج و لبخند با هم جمع نمی شوند. این شاید رنج شما باشد اما به یاد داشته باشید این رنج، رنج کودک شما نیست. کودکان خیلی خوب میفهمند که درون هر انسانی مملو از عشق، آگاهی و احساسات است. برخی اجازه بروز و رشد این ظرفیت ها را به خود می دهند و برخی دیگر نه؛ اما به هر حال همه انسان ها از چنین ظرفیت هایی برخوردار هستند. برای به فعل در آوردن این ظرفیت ها و ظهور آن، باید به خود فرصت بدهیم. لبخند زدن یکی از بهترین راهکارها است که میتواند بسیار کمک دهنده باشد.
اگر ما توانایی لبخند زدن نداشته باشیم، جهان نیز لبخند نخواهد زد و به ما روی خوش نشان نخواهد داد. الزاماً نیازی به راهپیمایی و تظاهرات، جنگ یا انرژی اتمی نیست. تنها با قدرت لبخند زدن و صلح و آرامش، میتوانیم به مرور زمان تغییرات مثبتی در اطراف خود ایجاد کنیم و در گسترش آن کوشا باشیم.
تیک نات هان
صلح با خویشتن
ص 17 و 18 و 19
🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی
گاهی ما برای به آرامش رسیدن، به خلوت کردن با خود نیاز پیدا می کنیم. نیاز به خلوت گزینی؛ اما باید به یاد داشته باشیم آن هنگام که به آهستگی گام بر میداریم، هنگامی که مثلاً قهوه ای می نوشیم یا زمانی که با دوستانمان سپری می کنیم، می توانند زیباترین لحظات زندگی ما باشد. در آن لحظات ما خوشبخت ترین و شادترین انسان ها بر روی کره زمین هستیم و همۀ این رفتارها که با لحظه حال ما گره میخورد، آرامش و لذت را برای ما به همراه دارند، حتی هنگام آشپزی، کار در بیرون و در منزل، لبخند زدن، همۀ اینها خود میتواند نوعی مراقبه محسوب شوند.
لبخند زدن، مثل همه رفتارهای دیگر نیاز به تمرین کردن دارد. در ابتدا ممکن است لبخند زدن در حین انجام هر کاری سخت و بی معنا باشد و هر از چندگاه از خود بپرسیم برای چه باید لبخند بزنیم؟ اما من در اینجا دلیل این امر را برای شما توضیح خواهم داد. لبخند زدن یعنی اینکه ما با خود در صلح هستیم و اینکه بر خود تسلط داریم. اینکه ما در خاطره هایمان غرق نمیشویم و در گذشته نمی مانیم.
رسانه ها به خصوص تلویزیون، ماهواره و اینترنت از جمله همان مشغولیاتی هستند که در دور ساختن ما از خود واقعی مان نقش مهمی دارند و مراقبه ها وسیله ای برای آگاه شدن ما از وجود چنین دل مشغولی ها و رها شدن از آنها و پرداختن به خود است. لبخند زدن و تنفس آگاهانه از جمله مهمترین و ساده ترین مراقبه ها به شمار می آیند.
تصور کنید در انتظار به دنیا آمدن کودکتان هستید. او نیاز دارد تا برای او لبخند بزنید. منتظر نمانید تا به دنیا بیاید. قبل از به دنیا آمدن او مراقبت را آغاز کنید. اگر نمیتوانید لبخند بزنید این موضوع را جدی بگیرید. این یعنی شما بیش از اندازه ناراحت هستید. در این حالت به نظر میرسد لبخند زدن رفتار مناسبی نیست اما به یاد داشته باشید کودک شما آن چیزی را دریافت میکند که شما به او میدهید، رفتاری را انجام خواهد داد که شما هم اکنون انجام می دهید. حتی اگر کودکی که در شکم ندارید میتوانید آن را در درون خود تصور کنید. همواره باید تصور کنید کودکی در زهدان خود دارید. منتظر نمانید تا به راستی باردار شوید، کودک همواره آنجا است و هرچه باشید و هرچه کنید، کودک شما آن را دریافت خواهد کرد.
می گویید نمیتوانید لبخند بزنید؟ در این هنگام به کودک خود فکر کنید و برای او لبخند بزنید. نگویید رنج و لبخند با هم جمع نمی شوند. این شاید رنج شما باشد اما به یاد داشته باشید این رنج، رنج کودک شما نیست. کودکان خیلی خوب میفهمند که درون هر انسانی مملو از عشق، آگاهی و احساسات است. برخی اجازه بروز و رشد این ظرفیت ها را به خود می دهند و برخی دیگر نه؛ اما به هر حال همه انسان ها از چنین ظرفیت هایی برخوردار هستند. برای به فعل در آوردن این ظرفیت ها و ظهور آن، باید به خود فرصت بدهیم. لبخند زدن یکی از بهترین راهکارها است که میتواند بسیار کمک دهنده باشد.
اگر ما توانایی لبخند زدن نداشته باشیم، جهان نیز لبخند نخواهد زد و به ما روی خوش نشان نخواهد داد. الزاماً نیازی به راهپیمایی و تظاهرات، جنگ یا انرژی اتمی نیست. تنها با قدرت لبخند زدن و صلح و آرامش، میتوانیم به مرور زمان تغییرات مثبتی در اطراف خود ایجاد کنیم و در گسترش آن کوشا باشیم.
تیک نات هان
صلح با خویشتن
ص 17 و 18 و 19
🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی