عرفان و خودشناسی

ریشه خواستن چیست و چگونه می توانم از قید آن آزاد شوم؟


ایـن سـؤال را مـرد جـوانی مطرح می کند و چرا می خواهد از قید خواستن رها شود شما می فهمید؟ او یک مـرد جـوان است پر از زندگی و نیروی زیست چرا باید از قید خواستن آزاد شود؟ به او گفته شده رها شدن از قید خواستن یکی از بزرگترین فضیلت ها است و از آن طریق خدا را خواهد شناخت. به همین علت می پرسید «ریشه خواستن چیست و من چگونه می توانم از قید آن آزاد شوم» اما میل به آزاد شدن از قید خواستن خود یک خواستن است اینطور نیست؟ و ایـن خـواسـتـن در نتیجه ترس بوجود آمده است. ریشه، منبع و آغاز خواستن چیست؟ شما یک چیز جالب می بینید و آنرا می خواهید. یک ماشین و یا یک قایق می بینید و می خواهید آن را صاحب شوید یا می خواهید موقعیت یک مرد ثروتمند را داشته باشید.
این اصل و ریشه خواستن است. دیدن و سپس لمس کردن که درنتیجه احساس را بر می انگیزد و احساس خـواسـتن را بوجود می آورد. حال با تشخیص این مطلب که خواستن به وجود آورنده درگیری است می پرسید «چگونه می توانم از آن آزاد شوم» پس آنچه که واقعاً می خواهید رهایی از خواستن نیست بلکه رهایی یافتن از نگرانی، اضطراب و درد ناشی از آن است. شما می خواهید از نتایج تلخ خواستن آزاد شوید نه از خود خواستن و درک این نکته بسیار مهم است. اگر بتوانید درد، رنج، مبارزه و تمام اضطرابها و ترسهایی که به همراه آن است ریشه کن کنید بطوریکه فقط لذت باقی بماند آیا باز هم می خواهید از قید خواستن رهایی یابید؟
تا زمانیکه میل به دست آوردن و پیروز شدن در هر مقیاسی وجود داشته باشد اضطراب، غم وترس اجتناب ناپذیر است. جاه طلبی برای ثروتمند شدن یا به دست آوردن مقام فقط هنگامی از میان می رود که ما به پوسیدگی و طبیعت فاسد جاه طلبی پی ببریم. لحظه ای که متوجه شویم میل برای به قدرت رسیدن به هر شکلی ـ قدرت یک نخست وزیر، یک قاضی و یک پیشوا ـ اساساً بد و مضر است دیگر مایل به قدرتمند شدن نخواهیم بود اما متوجه نیستیم که جاه طلبی موجب فساد می شود، متوجه نیستیم که میل برای به دست آوردن قدرت مضر است برعکس می گوییم باید قدرت را در جهت مثبت به کار اندازیم که سخنی بیهوده است. یک وسیله غلط را هرگز نمی توان به سوی یک پایان درست به کار انداخت. اگر وسیله ای زیان آور باشد نتیجه کار نیز زیان آور خواهد بود. خوب ضد بد نیست فقط موقعی وجود خواهد داشت که آنچه بد است بکلی از میان برداشته شود.
بنابراین اگر به اهمیت خواستن، نتایج آن و اثرات ضمنی آن پی نبریم صرفاً تلاش برای رهایی از قید آن بی معنی است.


کریشنامورتی
فرهنگ آموختن و عشق ورزیدن
ص 41 و 42

🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی

آرامش ذهن، یگانه هدف من


گاهی ناراحتی ها و پریشانی های ما از آن روست که در زندگی دارای اهـدافی چندگانه هستیم. این اهداف اغلب با یکدیگر مغایرند و شاید احساس کنیم هـر کاری که در مورد آنها انجام می دهیم، ناراحتی و پریشانی بیشتری پدید می آورد.
اهداف مغایر و متضاد ما سبب می شوند باور کنیم که منشـأی ناراحتی هایمـان درون ذهنمان نیست، بلکه بیرون از آن قرار دارد. نتیجه آن است که هـر هـدفی را برمی گزینیم احساس می کنیم قربانی مردم یا شرایط دنیای بیرون شـده ایـم و آرامش ذهنی ای که در جست و جوی آن هستیم، كاملاً خارج از کنترل ماست. اما در حقیقت می توانیم با انتخاب آرامش ذهن به عنوان یگانه هدف روابطمان، خـود را از نقش قربانی رها کنیم. این هدف، ترغیب کننده ترین نیرویی ست که می توانیم در زندگی داشته باشیم.
هنگامی که از نزدیک به خود بنگریم، در می یابیم، اهـدافی که اغلب تصـور می کنیم کاملاً معقول هستند در واقع ناسازگار و متضادند. معمولاً اهدافی که برای دست یافتن به آرامش ذهن خود در نظر داریم، به تغییر دادن دیگران بستگی دارد. برای نمونه شاید بخواهیم همسر یا دوستمان لاغرتر يا وقت شناس تـر باشـد پول کمتری خرج کند، جاه طلب بوده یا توجه بیشتری به ما داشته باشد تا به آرامش برسيم. ميليـون هـا راه برای تغییر دادن زوج، خویشان، دوستان و همکاران مان وجود دارد. ما فقط خوب می دانیم وقتی آنها دقیقاً آن چنان که می خواهیم رفتار نکنند و مطابق هدفی که برایشان در نظر داریم زندگی نکننـد دچار چه احساسی می شویم. ما خشمگین و ناراحت می شویم و آرامش ذهـن خود را از دست می دهیم. آنگاه به علت نداشتن آرامش، دوست، همسر یا همکارمان را سرزنش می کنیم.
وقتی یگانه هدف ما عشق ورزیدن به کسی ـ دقیقاً همان گونه که هست ـ باشـد آرامش خواهیم داشت، اما اگر هدفمان تغییر دادن آن شخص باشـد فقـط دچـار ستیز و آشفتگی می شویم. با این شیوه در واقع پیام می دهیم: «مـن بـه تـو عشـق خواهم ورزید، به شرطی که تغییر کنی و رفتارت طوری باشد که نیازهـای مـرا برآورده سازی.» این پیام البته مخالف عشق بی قید و شرط است. ما به فرد مقابـل می گوییم نمی توانیم چنان که هست به او عشق بورزیم، بلکه فقط به شرطی عشـق خود را نثار او می کنیم که تغییر نماید.
وقتی که هدف، تغییر دادن فرد مقابل باشد، در واقع به آن شخص اختیار و اقتدار می دهیم که تعیین کند ما از آرامش برخوردار باشیم، یا نه. به این ترتیب در واقع آرامش ما به تغییر یافتن دیگران مطابق دلخواه مـا بستگی پیـدا مـی کنـد. مـا احساس و تجربه خود را بر اساس شرایطی که برای این افراد قايـل شـده ایـم، به رفتار آنها متکی می کنیم. اگر آنان تغییر نکنند و با قالـب هـای مـا مطابقت نیابند، خشمگین و نومید می شویم و دیگر در هیچ جا نمی توانیم آرامش ذهـن خـود را پیدا کنیم.


جرالد جمپالسکی
فقط عشق
ص 139 و 140

🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی