#بـــرگ_زیـــــتون🍃
#پارت_سیصد_پنج

نفس نفس زنان کنارم روی تخت دراز کشید و لب زد:
- میای از تهران بریم؟

خمار خواب بودم.
رابطه ای که گذروندیم انرژی زیادی ازم گرفته بود و دلم فقط خواب می خواست.

به سختی پلک هام رو از هم باز کردم و پرسیدم:
- کجا؟

آریو نیم خیز شد سمتم.
ملافه رو تا روی قفسه ی سینه ام بالا کشید و جواب داد:
- میخوام هرچی باقی مونده بفروشم، رستوران رو هم پس بدم برم از صفر شروع کنم.

لبم رو به دندون گرفتم و پچ زدم:
- بازم شرمنده بابت نیما.

با اخم انگشت اشاره اش رو روی لبم فشرد و گفت:
- لازم نیست شرمنده باشی، فقط بگو باهام میای یا نه؟
‌
نفس عمیقی کشیدم و جواب دادم:
- من که قبلا هم گفتم، تصمیم گرفتم ازتون دور بشم.
به نظرم دوری و دوستی بهترین راهه!

آریو خیره به چشم هام پرسید:
- حرف آخرته؟

با تاکید لب زدم:
- حرف اول و آخرمه.

سری تکون داد و زمزمه کرد:
- اوکی.

بعد هم ملافه رو از روی تنم کشید و خودش جایگزین ملافه روی بدنم شد.

لب هاش رو روی گردنم کشید و زیر گوشم پچ زد:
- حس می کنم میتونیم یه راند دیگه ام داشته باشیم.

سکوت کوتاهم رو رضایت برداشت کرده بود و... .
گرچه منم بدم نمیومد از روز و شب های آخرمون برام خاطره ی خوش به جا بمونه!

- بوی تنت معرکه ست نگار.