چند روزیه باد می‌وزه، دم در خونه‌ها کاناپه و کفش و کمد پیدا می‌شه، دوستت کمدش رو خالی می‌کنه و شلوارش رو می‌ده بهت، می‌تونی ساعت‌ها راه بری و این کاناپه‌ها و کفش‌ها و کمدها و هزاران نقش و یادگاری رو پیدا کنی. برای همینه که امروز صبح بالاخره دوباره به دوستی گفتم: «نوروز پیشاپیش مبارک!»