عجیب این‌جاست اگر سلطنت‌طلب باشی توجه رضاشاه به فارسی بی‌همتاست و اگر بسیجی باشی توجه رهبر فعلی و اگر جمهوری‌خواه سکولار باشی باز زبان فارسی رو به عنوان یکی از رکن‌های ملی پاس می‌داری و اگر چپ باشی می‌بینی بزرگ‌ترین هنرمندان ادبیات سدهٔ اخیر چپ بودن و زبانی زیبا و شیوا داشتن.
من نمی‌دونم اینا از زیر کدوم بته بیرون می‌آن؟
من نمی‌دونم اینا از زیر کدوم بته بیرون می‌آن؟