بینش مترقی امکان پیش‌رفت/برون‌رفت مخاطره‌آمیز را به بن‌بستِ قطعی ترجیح می‌دهد. هرجا این را در خود نیافتید، محافظه‌کارید. همین‌جاست که صفوف انقلابیون و تحول‌خواهان از استمرارطلبان جُدا می‌شود؛ حالا هرجای دنیا که می‌خواهد باشد. البته این در شرایطی‌ست که درگیر مزخرفاتی چون "دفاع از وطن حتی به ننگ" نباشید. در آن صورت استبداد برای‌تان چیزی جز نمکِ "رئال پولیتیک" نیست. چون تصورتان از وطن نیز مفهومی نه الزاماً پشتیبان آزادی، بل‌که حتی ضد آن است.