می توان فکر کرد که تا قبل از قرن بیستم تمام زنان ایرانی طبق سنت در خانه محبوس بودند و هرگز بیرون نمی رفتند مگر با حجاب شدید. اما اصلا اینطور نیست. قبل از تغییرات اجتماعی ناشی از صنعتی شدن و مدرنیته، ساختار جامعه بسیار متفاوت بود. تا قبل از سال 1900 تقریباً نیمی از جمعیت کوچ نشین یا نیمه کوچ نشین بودند و در این جوامع که نزدیک به هم ادغام شده بودند و اغلب در حاشیه جغرافیایی قرار داشتند، نقش زنان الزاما برابرتر و کمتر محدود بود. به طور کلی، زنان به کارهای خانه و اطراف آن رسیدگی می کردند در حالی که مردان برای چرای حیوانات از خانه خارج می شدند، اما زمانی که آنها غیبت می کردند، زنان مجبور بودند تصمیمات مهمی می گرفتند (اغلب به صورت گروهی) و مسئولیت ها را بر عهده می گرفتند و زمانی که زمان حرکت فرا می رسید همه باید نقش فعالی ایفا می‌کردند. لباس‌های سنتی قومی حتی در ایران امروزی بسیار متفاوت است، اغلب رنگارنگ هستند و خودنمایی می‌کنند، اما هرگز حجاب ندارند.
بقیه جمعیت را بیشتر کشاورزان و کارگران تشکیل می دادند. اما حتی در این اقشار اجتماعی نیز زنان نقش اقتصادی اساسی و استقلال خاصی داشتند (محدود به حدی که اعضای طبقات فقیرتر را مستقل تعریف کنیم). زنان سخت در مزارع کار می‌کردند و احتمالاً بیشتر کارهای معمولی را انجام می دادند، به جز سنگین ترین آنها.
#HistoryOfIranEmpireOfMind
پ‌ن: دیروز درباره‌ی اندیشه ایرانی توی استوری‌ها گفتم و توضیح دادم چطور این مسئله مربوط می‌شه به قبل مدرنیته و مدرنیته خیلی چیزهارو تغییر داد و لزوما به سمتی بهتر نبرد. یکی از موارد همین زن ایرانی بودنه. تصمیمات مهم خانواده (خانواده‌های بزرگ که عمدتا یک قوم بودن) و چگونگی اتفاق افتادن کارها و سر و سامون بودنش همواره با زن ایرانی بوده. شاید مرد ایرانی یک قوه‌ی اجرایی بوده اما عمدتا همه‌ی تصمیمات مهم به زن و زنان داخل اون جمع بستگی داشته. برای همینه که وقتی از نقش زن ایرانی می‌گیم، این نقش لزوما جنسی نیست بلکه intellectual و دارای یک آینده‌نگری بسیار قویه.