دیوارنگاری
اعتراضی برای بازپس‌گیری فضای شهری

مهدی شبانی - نهال تابش

نخستین نقاشی‌های دیواری، هزاران سال پیش روی دیواره‌های غارها کشیده شدند. بعدتر و در زمان تمدن‌های باستانی،‌ یونانی‌ها و رومی‌ها، اسامی و شعارهای اعتراضی‌شان را روی دیوارهای ساختمان‌ها می‌نوشتند. در زمان جنگ جهانی دوم اما سربازان آمریکایی با نوشتن عبارت «کیلروی اینجا بود» و ترسیم آدمی طاس، با بینی دراز و آویزان از دیوار با دو دستی که در اطراف سرش گذاشته بود از این گرافیتی ساده به‌عنوان ابزاری برای ارتباط بهره بردند. هدف سربازان آمریکایی در آن دوران سخت،‌ نشان دادن همبستگی در سرزمین‌های بیگانه و «دیده شدن»‌شان بود. این دیده شدن همسو با انگیزه‌ی غایی دیوارنویسیِ معاصر بود:‌ اثبات حضور و نشان دادن تکرار این حضور تا جایی که ممکن بود.

شکل هنریِ دیوارنگاری اما در دهه‌ی 1970 آغاز شد، زمانی که تعدادی از دیوارنگاران شروع به نوشتن یا برچسب‌ زدن نام‌شان بر روی ساختمان‌های سراسر شهر کردند. اقدامی که پس از چاپ مقاله‌ای درباره‌ی آن در روزنامه‌ی نیویورک تایمز موجب شهرت‌ دیوارنگاری شد.

خواندن متن کامل این یادداشت

| اِتــنـو |