مثلا می‌گن انسان به صورت ذاتی به دنبال زیباییه و به سمت زیبایی جذب می‌شه و این رو درحیوانات هم می‌شه دید (دم طاووس). یک اینکه تعریف زیبایی دروهمه جوامع و فرهنگ‌ها یکسان نیست. برای زدن این حرف اول باید مطمئن شد همه جوامع، همه فرهنگ‌ها، یک نظر واحد درباره‌ی زیبایی دارن. دو اینکه زیبایی خودش نوعی معنا دادن به یک ویژگی فیزیکیه که اون ویژگی فیزیکی، بدون تفسیرگر انسانی، داخل خودش چنین چیزی رو نداره. سوم اینکه باید مطمئن شد طاووس و مابقی حیوانات هم نظرشون درباره‌ی زیبایی همینه! یعنی باید بتونن مفهوم زیبا رو بسازن و بعد ببینیم به چی می‌گنش که تقریبا غیرممکنه. در بهترین حالت باز ما می‌تونیم فقط بگیم دیدیم که طاووس‌های ماده، به سمت طاووس‌های نر با دمی بزرگ‌تر می‌رن (باز این باید دید همه طاووس‌های ماده اینکارو می‌کنن؟ یا باز گیر خطای میانگین افتادیم). نمی‌تونیم بگیم بابت "زیبایی"، "زشتی" یا حتی بلندیه. شاید این صرفا یک همبستگی از یک دلیل اصلی باشه که ما نسبت بهش در تحقیقات کوریم. شاید تاابد هم کور بمونیم چون طاووس نیستیم.
در نتیجه هرادعایی دیدید که اینگونه داره رفتار و مفاهیم انسانی رو، با مثال حیوانی بررسی می‌کنه، یه بررسی اینجوری بکنیدش. اگر تونسته بود از سد این موارد رد شه، یعنی می‌شه درنظر گرفتتش. اگر نتونست، یعنی یک کلان روایته. و کلان روایت‌ها هستن تا برای ما عادی و هنجار رو بسازن. کلان روایت‌ها از روی واقعیت روایت نمی‌شن بلکه سازنده‌ی واقعیت هستن.