روزمَرِگی

واقعا پایان نامه رو چجوری تموم میکنید ؟! از ساعت ۶ صبح دارم بهش فکر میکنم

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

این سری یه نفری بهم گفت که تو خوب و عالی و فلان ولی من برای رابطه آماده نیستم.

گفتم اوکیه خیالت راحت من با ریجکشن مشکلی ندارم بای.

فرداش پیام داده غر بزنه در مورد کار درددل کنه.

گفتم ببخشید نه. من حقیقتش نمی‌تونم. براش توضیح دادم که یه چند باری آدما باهام این کار رو کردن که مایل نبودن باهام توی رابطه باشن ولی از اینکه از استفاده‌های این شکلی بکنن بدشون نمی‌اومد. منم همیشه در موضع ضعف بودم باهاشون (دو بار دو نفر هر کدوم نزدیک ۲ سال).

گفتم من توان ذهنی پکیج «علاقه‌ی یک‌طرفه + روابط دوستانه» رو ندارم.

گفت نه آخه من فقط خواستم دوستانه حرف بزنم. منم گفتم که نه. ریجکتم کردی خب طبیعیه منم اوکیم. با اون روابط دوستانه‌ی بعدش اوکی نیستم.

آدما دوست لازم دارن به نظرم. من می‌فهمم. ولی خب واقعاً ریسورس من به عنوان انسان همین گوش دادن و وقت گذاشتن و اهمیت دادنه. من حق دارم انتخاب کنم این ریسورس رو کجا دارم خرج می‌کنم. چون نامحدود نیست. چیزی که این اقسام سیچوئیشن‌شیپ از لااقل یه طرف قضیه می‌گیره به نظرم لایف فورسه. تو در ظاهر در یه رابطه‌ی برابر ممکنه باشی ولی در واقع یه زخم اندازه‌ی توپ جنگی وسط بدنته که داره ازش خون می‌ره.

دوستی هم یه حساب‌کتابی داره دیگه. دوستی هم اگر نابرابری داره در روابط قدرت لااقل از یه حدی این نابرابری بیشتر نیست.

منتها وقتی پای تمایل و احساس و عشق در میونه خب یه طرف به میزان بی‌نهایت آسیب‌پذیرتره.

هیچ آدم سالمی مایل نیست از چنین چیزی سواستفاده کنه. نه؟ خلاصه این آدمه خیلی آدم خوبی بود سریع خودش رو عقب کشید. آدم امنی بود.

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

با یکی از دوستام سالها پیش برای اولین بار رفتم رستوران، غذا رو که حساب کردم گفت: دنگ من چقدر میشه؟
بهش گفتم: مهمون من باش
خیلی جدی گفت: من دوستی باهات رو دوست دارم، نذار تعارف خرابش کنه.
راست می‌گفت
خیلی جاها وقتی نگاه کنی همین عادت به تعارف ما باعث کدورت و خراب شدن روابط میشه.

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

بابام جز یه عده معدود ما رو اصلا خونه کسی شام و ناهار مهمونی نمیبرد
همیشه میگفت «غذا پختن برای جمع زحمت و هزینه داره، شما نمیدونید توی خونه طرف چه خبره، شاید از نظر مالی دستش تنگه، شاید حالشو نداره، شاید توانش رو نداره و... اون یه وعده غذا رو خونت بخور و مردم رو به زحمت ننداز»

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

۱
اوایل جنگ هر راننده کامیونی که لاستیک و روغن دولتی میخواست باید یه بار برای جبهه میبرد و تحویل میداد.
یه آشنا داشتیم از این ضد نظام‌های تیر بود، در حدی که توی جنگ طرفدار صدام بود.
این به طمع لاستیک دولتی دیگه مجبور میشه یه بار برای جبهه ببره و توی راه تصادف می‌کنه و آسیب میبینه، اینم وقتی برمیگرده میفته دنبال کارهای اداریش و یه درصد بالایی جانبازی میگیره.
تا موقع ای که زنده بود حتی اگر خلال دندون هم میخواست بگیره از سهمیش استفاده میکرد.
بچه ها رو باسهیه فرستاد دانشگاه، با سهمیه شهریشون رو نداد، با سهمیه کلی وام و امکانات گرفت و کلی از رانتش بهره برد.
راست و دروغش رو نمیدونم، ولی میگن بعد از مرگش یه کانال زدن و پرونده سازی کردن که به خاطر جراحات جنگ مرده و شهیده.
خلاصه از اون روز رانتی نبود که بچه هاش از اسم این نبرده باشن.
هر جایی کارشون گیر میکرد یا با کسی بحثشون میشد میگفتن ما خانواده شهدا همیشه مظلومیم و حقمون رو میخورن، خیلی جاها دیدم به ناحق با اسم همین خانواده شهید بودن دستاورد داشتن، از شکایت از همسایه گرفته تا بالا کشیدن زمین و وام و هزار و یک کوفت و زهرمار.
دخترش تا وقتی ایران بود تریپ خانم جلسه ای داشت و شغل دولتی گرفته بود، چندسال پیش لاتاری برنده شد و حجاب که هیچ، شلوارش رو هم در اورد.
بعضی از این آدمها رو میبینم عجیب یاد خانواده اون بنده خدا میفتم.
طرف هر چی سهمیه بوده استفاده کرده و هر چی بهره بوده برده بعد شبها مدافع براندازی و رقص روی مزار شهدا میشه، صبحا توی محل کار آدم آقا!

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

رفتیم برای تزریق داروهای مامان، از کلینیک که اومدیم بیرون دیدیم یه ماشین دوبله پارک کرده کنار ماشینمون و راه خروج نداشتیم.
یه ربعی منتظر نشستیم نیومد.
زنگ زدیم به پلیس که زنگ بزنن به راننده.
باز یه ربع بیست دقیقه‌ای نشستیم نیومد.
حالا بابا هی عین مرغ پر کنده اطراف رو زیر و رو می‌کرد تا راننده پیدا شه، یه آقای مغازه‌داری اومد با لحن شاکی به بابا گفت مرد تو راننده‌ای، کج کن فرمون رو از اون لا بیا بیرون.
نگاه کردم اون لایی که اشاره می‌کرد، عملا لا نبود، درز بود. یه چیزی اندازه مرز بین منو گرفته و نگرفته؛ انقدر باریک.
بعد اون خطاب "آقا تو راننده‌ای" هم رو به کی می‌گفت!!! رو به بابام! لکه‌ی ننگ راهنمایی_رانندگی. یعنی اینجوریه که بابا رو با ماشین ول می‌کردی وسط صحرای کربلا، سر یه دور دو فرمون تموم ۷۲ تن + یزید رو تو یه حرکت زیر می‌کنه و اون اسطوره‌ی تاریخی رو تغییر ماهیت میده.
اصلا رانندگی بابا به حدی بده که من سر هر چهار‌راه مطمئنم یه چهار رکعت نمازش خرج میشه برای مصونیت. بعصی اوقات که تعداد چهارراه‌ها زیاد میشه به بابام توصیه می‌کنم وسط راه یه تیمم کنه نماز آیاتی چیزی بخونه بتونیم چهارراه بعد رو به سلامت رد کنیم، وگرنه جز مصونیت الهی هیچی توجیه‌کننده رد شدن بابا از چهارراه‌ها نیست.
حالا ما باز به پلیس زنگ زدیم، گفتن یارو گوشی رو بر نمی‌داره و مجبور شدیم فرمون رو بدیم دست همون مغازه‌دار، محبور شد با صد و دوازه تا فرمون جور بیشعوری راننده‌ی پارک‌شده، دست‌فرمون بد راننده‌ی خارج‌شونده و زبان به دهان نگرفتن خودش رو پرداخت کنه و ماشین رو از پارک بیاره بیرون.

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

بچه که بودم مریض که میشدم پدرم من رو‌میبرد بیمارستان، روی تخت می‌خوابوند و می‌رفت پی کارهای درمانم.
امروز بردمش توی همون بیمارستان، توی همون بخش و روی یکی از همون تختها خوابوندمش و رفتم دنبال پروسه درمانش.
حس غریبی بود
اینکه عمر مجبورت می‌کنه زمین خوردن قهرمانای زندگیت رو ببینی

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

این اصفهانی ها خیلی باحاله
با دوست اصفهانیم اومدم سفر، موقع رزرو روی هر شب اتاق500تومن تخفیف گرفت.
الان موقع حساب کردن دوباره روی هر شب 500 تومن دیگه تخفیف گرفت.
یه شب دیگه طول بکشه از صاحب اینجا یه پولی هم میگیره.

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi

دنیا واقعا مسخره و بدترتیبه. اونی که کلی امید به زندگی داره درست تو اوج زندگیش میمیره و اونی که دلش میخواد بمیره، همینجور احمقانه تا ۹۰ سالگی زنده میمونه

> یکی از خود شما
@Ruzmaregi