#حضرت_عباس

تا بین میدان ساقی میخانه افتاد
یادِ سه‌ساله‌دختر، آن حنانه افتاد

چشمان خود را نذر مشک آب خود کرد
سقا به فکر دادنِ بیعانه افتاد

لاحول...های خواهرش هم بی‌اثر شد
صد چشمِ بد بر قامت شاهانه افتاد

بال یمینش را زدند و در پی آن
دست چپش هم بعد، بی‌صبرانه افتاد

بر مشک تیری آمد و آهی کشید و...
یاد رباب و اصغرِ دردانه افتاد

تیری به سینه خورد و داغِ او دوتا شد
انگار یاد میخ درب خانه افتاد

ترسویِ رذلی با عمود خود رسیده
حالا که دست حضرتش از شانه افتاد

ابِن طفیل پست تنها گیرش آورد
بر جان او با نیزه بی‌رحمانه افتاد

آخر چگونه از روی زین بر زمین خورد؟!
وقتی بدون بال و پر پروانه افتاد

شاید همین‌که بوی زهرا سویش آمد
با صورتش محض ادب رندانه افتاد

سیراب از سرچشمه‌ی علم علی بود
کوه بصیرت... عالم فرزانه... افتاد

تا آخرین دم ساقی ما یاعلی گفت
والله، مثل مرتضی مردانه افتاد

دیگر علمداری به دور خیمه‌ها نیست
غارت به فکر دشمن بیگانه افتاد

ای کاش روی نیزه این‌ها را نبیند
صد چشم بد بر عمه بی‌شرمانه افتاد

یا اینکه دنبال سه‌ساله می‌دویدند
دنبال او کردند و آن ریحانه افتاد

محمد جواد شیرازی

@rozeh_1