🔸کسانی در برابر این جوشش و دادخواهی دست به بهانه‌جویی زده به اصل و نتیجه‌های سودمند چنین کوششهایی توجه ندارند.

«هزارها کسان هستند که پروایی بحال توده و کشور ندارند و یگانه وظیفه برای خود آن را می‌دانند که پولی درآورند و با خانواده‌ی خود زندگی کنند و در همان حال آرزومندند که همچون مردمان فرانسه و انگلیس و روس در جهان سرفراز باشند».

اینها جز خامی و پستی نیست.

🔸 یکی از پایه‌های بازشناختن نیک از بد ، سود توده است. از روی آن می‌توان داوری کرد که آیا کاری نیک یا بد است.

🔸کسانی بهیچ کاری مگر سخنرانی نمی‌پردازند ولی همینکه کسانی بکار نیکی برمی‌خیزند ، هر نیکی را در ایشان بدی وامی‌نمایند.
بسیاری از ایرانیان زبانشان تند ولی دستانشان کُند است.

«کسانی می‌گویند : این توده نمی‌شود. می‌گویم : ترا با توده چه کار است؟!.. از خودت بگو. آیا می‌شوی یا نه؟!..».

«اگر شما می‌خواهید اندازه‌ی بیچارگی و گرفتاری اینان را بشناسید هنگامی که می‌نشینند و پیاپی گله می‌کنند و از توده نکوهش می‌نمایند بپرسید : «پس چاره چیست؟!.. آیا نباید به یک راهی درآمد و آن را پیش گرفت؟!..» و ببینید چگونه سر را به پشت تکان می‌دهند و می‌گویند : «ما نمی‌شویم ، ما نمی‌شویم». آری چون از دست خودشان هیچی برنمی‌آید ، و از آنسوی نمی‌خواهند یکی دیگری بکاری برخیزد و اینان همراهی نمایند ، ناگزیرند بآن نتیجه رسند که «ما نمی‌شویم»».

«مردمی که به یک پادشاه خودکامه‌ای[دیکتاتور] و یا به یک دشمن ستمگری دچار گردیده و آزادی خود را از دست داده‌اند باید بجنگند تا آن را بدست آورند و این جنگ و کوشش در راه غیرت و مردانگیست».

کسانی

«می‌خواهند فرشتگان از آسمان بیایند و این کارها را انجام دهند و یا یک «اعجازی» رخ داده آنان را از هر رنجی آسوده گرداند.
اینست می‌گویم :
یک راهی چه دور و چه نزدیک ، با رفتنست که بپایان می‌رسد. شما نیز تا نکوشید نتیجه‌ای نخواهید دید و از درد دل گفتن و آرزو کردن کمترین سودی نخواهد بود».

(1) : پرستار از همین واژه گرفته شده.
.