بیماری نوبل
آلبرت انیشتین، که جایزه نوبل فیزیک را برای کار بر روی اثر فوتوالکتریک دریافت کرد و فیزیکدان برجسته نظریه نسبیت عام و خاص بود، یک بار گفت: «ارزش اغراق‌آمیزی که برای دستاوردهای زندگی‌ام قائل هستند، باعث می‌شود احساس ناخوشایندی داشته باشم. احساس می‌کنم که باید خودم را یک کلاهبردار غیرعمدی بدانم.»
با توجه به دستاوردهای بزرگ او در فیزیک، ممکن است انیشتین از سندرم خودفریبی رنج می‌برده باشد؛ احساسی که فرد خود را بی‌کفایت یا متقلب می‌داند، در حالی که دیگران او را به دلیل شایستگی‌هایش تحسین می‌کنند.(علی رغم اینکه فرد لایق ستایش دیگران است ولی در موقع ستایش خودش را خیلی دست کم میگیرد و حس میکند حقش نیست)
در حالی که این احساس انیشتین ممکن است دلگرم‌کننده باشد، سایر برندگان جایزه نوبل واکنش‌های متفاوتی به شناخت دستاوردهایشان نشان داده‌اند. در واقع، اصطلاحی به نام "بیماری نوبل" یا گاهی "نوبلیت" وجود دارد که برای توصیف دیدگاه‌های گاهی عجیب و غیردانشمندانه‌ای استفاده می‌شود که برندگان جایزه نوبل پس از دریافت جایزه‌شان به آن گرایش پیدا می‌کنند.
فهرست طولانی و شگفت‌آوری از برندگان جایزه نوبل وجود دارد که پس از برنده شدن، باورهای شبه‌علمی را ابراز کرده‌اند و معمولاً از حوزه تخصصی خود دور شده‌اند. این شامل دانشمندانی است که در زمینه خود برجسته بوده‌اند و سپس به موضوعاتی مانند تحقیقات روانی، ادراک فراحسی و حتی داستان‌هایی درباره بازدید از یک راکون سبز نورانی موتورسوار علاقه نشان داده‌اند.
در یکی از فصل‌های کتاب تفکر انتقادی در روان‌شناسی، پژوهشگران تعدادی از این موارد را فهرست کرده‌اند. در حالی که برخی باورهای شبه‌علمی و نادرست را توسعه داده‌اند، مانند باورهای به‌شدت رد شده جیمز واتسون درباره نژاد و هوش، بسیاری دیگر نسخه‌های "سرگرم‌کننده‌تری" از از این به اصطلاح"بیماری نوبل" را توسعه داده‌اند.(یعنی در وجوهات دیگری به این بیماری غیر واقعی دچارند)
برای مثال، پی‌یر کوری که برای کشف رادیوم و پولونیوم جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرده بود، در جلسات احضار ارواح شرکت می‌کرد و معتقد بود(یا باورهای شخصی پلانک که میگوید یک وجود و روح هوشمند در پس کیهان نهفته است) که بررسی پدیده‌های فراطبیعی می‌تواند به ما در پاسخ به سوالاتی درباره مغناطیس کمک کند. جوزف تامسون، که برای کشف الکترون جایزه مشابهی را دریافت کرده بود، علاقه مشابهی به پدیده‌های روانی داشت و به مدت ۳۴ سال عضو انجمن تحقیقات روانی بود....
🤔 ادامه این گزارش
🤔 از کانال علم و تکنولوژی
✅ @ofoghroydadd
چرا هر چیزی نوبل گرفته ها میگویند الزاما درست نیست را در این پست میخوانید.
آلبرت انیشتین، که جایزه نوبل فیزیک را برای کار بر روی اثر فوتوالکتریک دریافت کرد و فیزیکدان برجسته نظریه نسبیت عام و خاص بود، یک بار گفت: «ارزش اغراق‌آمیزی که برای دستاوردهای زندگی‌ام قائل هستند، باعث می‌شود احساس ناخوشایندی داشته باشم. احساس می‌کنم که باید خودم را یک کلاهبردار غیرعمدی بدانم.»
با توجه به دستاوردهای بزرگ او در فیزیک، ممکن است انیشتین از سندرم خودفریبی رنج می‌برده باشد؛ احساسی که فرد خود را بی‌کفایت یا متقلب می‌داند، در حالی که دیگران او را به دلیل شایستگی‌هایش تحسین می‌کنند.(علی رغم اینکه فرد لایق ستایش دیگران است ولی در موقع ستایش خودش را خیلی دست کم میگیرد و حس میکند حقش نیست)
در حالی که این احساس انیشتین ممکن است دلگرم‌کننده باشد، سایر برندگان جایزه نوبل واکنش‌های متفاوتی به شناخت دستاوردهایشان نشان داده‌اند. در واقع، اصطلاحی به نام "بیماری نوبل" یا گاهی "نوبلیت" وجود دارد که برای توصیف دیدگاه‌های گاهی عجیب و غیردانشمندانه‌ای استفاده می‌شود که برندگان جایزه نوبل پس از دریافت جایزه‌شان به آن گرایش پیدا می‌کنند.
فهرست طولانی و شگفت‌آوری از برندگان جایزه نوبل وجود دارد که پس از برنده شدن، باورهای شبه‌علمی را ابراز کرده‌اند و معمولاً از حوزه تخصصی خود دور شده‌اند. این شامل دانشمندانی است که در زمینه خود برجسته بوده‌اند و سپس به موضوعاتی مانند تحقیقات روانی، ادراک فراحسی و حتی داستان‌هایی درباره بازدید از یک راکون سبز نورانی موتورسوار علاقه نشان داده‌اند.
در یکی از فصل‌های کتاب تفکر انتقادی در روان‌شناسی، پژوهشگران تعدادی از این موارد را فهرست کرده‌اند. در حالی که برخی باورهای شبه‌علمی و نادرست را توسعه داده‌اند، مانند باورهای به‌شدت رد شده جیمز واتسون درباره نژاد و هوش، بسیاری دیگر نسخه‌های "سرگرم‌کننده‌تری" از از این به اصطلاح"بیماری نوبل" را توسعه داده‌اند.(یعنی در وجوهات دیگری به این بیماری غیر واقعی دچارند)
برای مثال، پی‌یر کوری که برای کشف رادیوم و پولونیوم جایزه نوبل فیزیک را دریافت کرده بود، در جلسات احضار ارواح شرکت می‌کرد و معتقد بود(یا باورهای شخصی پلانک که میگوید یک وجود و روح هوشمند در پس کیهان نهفته است) که بررسی پدیده‌های فراطبیعی می‌تواند به ما در پاسخ به سوالاتی درباره مغناطیس کمک کند. جوزف تامسون، که برای کشف الکترون جایزه مشابهی را دریافت کرده بود، علاقه مشابهی به پدیده‌های روانی داشت و به مدت ۳۴ سال عضو انجمن تحقیقات روانی بود....
🤔 ادامه این گزارش
🤔 از کانال علم و تکنولوژی
✅ @ofoghroydadd
چرا هر چیزی نوبل گرفته ها میگویند الزاما درست نیست را در این پست میخوانید.