فکر نکنیم کودکی که سوال نمی‌پرسه، کنجکاو نیست یا چیزی نمی‌خواد بدونه. بچه‌ها ذاتا پر از حس کشف و یادگیری هستن، ولی گاهی نمی‌دونن چطور اون حس رو به زبون بیارن، یا شاید محیط‌شون‌ مثل بی‌حوصلگی بزرگ‌ترها یه‌جورایی جلوی این کنجکاوی رو گرفته. پس نباید فرض را بر این گذاشت کودکی که سوال نمی‌پرسد هنوز برای دانستن خيلی كوچک است يا بدتر از آن هنوز علاقه خاصی به موضوع و پرسيدن ندارد. كودكان حتما سوال دارند. شايد نمی‌دانند چگونه بپرسند و شايد بی‌میلی والدين را در پاسخ دادن به کنجکاوی‌های خود احساس کرده‌اند. با کودک خود حرف بزنند و اجازه دهید بتواند دنیای ذهنی خودش برای شما توصیف کند و به همراه هم دنبال پاسخ سوالاتش بروید. برای مثال وقتی یه بچه به جای سوال پرسیدن فقط به آسمون نگاه می‌کنه، می‌شه ازش پرسید: «به نظرت اون ابرها کجا دارن می‌رن؟» یا «فکر می‌کنی خورشید شب‌ها کجا می‌ره؟»