یکسری از این آثار ادبی و دینی هستند که خیلی نام‌های لطیف و زیبایی دارند و نام‌گذاری‌شون بسیار استادانه‌ست، مثلاً همین بحار الانوار(دریای روشنایی‌ها)، یا یک کتاب در سنت بابیه به نام مائده آسمانی یا گلشن راز و کیمیای سعادت. به‌طور کلی نظرم اینه که جدا از نثر دلنشین خیلی از این کتاب‌ها اسامی‌شون هم زیباست، دیگه کمتر از این اسامی در عناوین کتب به کار می‌ره، تا جایی که بنده یک روز کتابی دیدم با عنوان «سین زدی ولی جواب ندادی».