.
یه مورد توی روانشناسی هست که بهش میگن اثر تماشاگر. این پدیده میگه؛ هرچه تعداد افراد حاضر در یک موقعیت اضطراری بیشتر باشه، احتمال اینکه یکیشون به قربانی کمک کنه کمتره. مثلا افرادی که به تصادف نگاه میکنند تصور میکنند یکی دیگه به قربانی کمک میکنه و همه منتظر دیگری هستند. و این میتونه یکی از دلایل عدم مداخله افراد توی موقفیتهای اضطراری در مکانهای عمومی و شهری باشه. اینجا مسئولیت و مسئولیتپذیری بین افراد پراکنده میشه. کسی مسئولیت کمک و نجات و گردن نمیگیره. هر چه قدر هم محیط شلوغتر ملت گردن نگیرتر.
همین دیگه..
یه مورد توی روانشناسی هست که بهش میگن اثر تماشاگر. این پدیده میگه؛ هرچه تعداد افراد حاضر در یک موقعیت اضطراری بیشتر باشه، احتمال اینکه یکیشون به قربانی کمک کنه کمتره. مثلا افرادی که به تصادف نگاه میکنند تصور میکنند یکی دیگه به قربانی کمک میکنه و همه منتظر دیگری هستند. و این میتونه یکی از دلایل عدم مداخله افراد توی موقفیتهای اضطراری در مکانهای عمومی و شهری باشه. اینجا مسئولیت و مسئولیتپذیری بین افراد پراکنده میشه. کسی مسئولیت کمک و نجات و گردن نمیگیره. هر چه قدر هم محیط شلوغتر ملت گردن نگیرتر.
همین دیگه..