بخش دوم:

آن قسمت از جامعه‌ی وسیع اپوزیسیون ایران، که پهلوی را چاره نمی‌داند، یا او را تنها بخشی از راه‌ حل می‌داند، اگر بخواهد بخشی از راه حل گذار از جمهوری اسلامی بخواهد، باید خودش آستین‌ها را بالا بزند.

نمی‌شود فقط نشست در صندلی تماشاچیان و به این نمایش رسانه‌ای خندید یا گریست. این بخش از اپوزیسیون که به دیدگاه و وعده‌های آقای پهلوی، عملکرد و اطرافیان او اعتماد ندارد، این بخش که می‌خواهد اپوزیسیونی متکثرتر و موثرتر را در صحنه ببیند، باید رویکرد خود به «سیاست‌ورزی» و «رسانه» را از نو درک کرده و جایگاه خودش را در این وضعیت آشفته دوباره تعریف کند.

گروه‌هایی که به گزینه‌های غیر از رویکرد ایشان معتقند، آنها که به دنبال ایجاد یک دیالکتیک و موازنه‌ی قدرت قابل تحمل، متکثر و موثر در اپوزیسیون هستند، چاره‌ای جز اقدام به سازماندهی و فعالیت رسانه‌ای منسجم ندارند.

هر چقدر این اتفاق دیرتر بیفتد، این وضعیت تفرقه‌بر‌انگیز و دشمن‌شاد‌کن بیشتر ادامه خواهد یافت. اپوزیسیون ایران، همانند بدنه‌ی مردم ایران باید بتواند طیف متبوع آقای پهلوی و دیگر طیف‌ها را در خودش جای دهد.

شما هم نظرتان را بنویسید؛‌ هر چه که باشد. باید با هم حرف بزنیم!
به اشتراک بگذارید.

#بنیاد_مردم

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#رضا_پهلوی
#اپوزیسیون