📝 آیا مسئولان آمادگی یک مهسا امینی دیگر را دارند؟ در سایه بی‌تفاوتی مسئولان نسبت به فسیتوال کوچه، بوشهر مهیای التهاب می‌شود
🔴خرده روایت‌هایی از حوادث اجتماعی در بوشهر پس از هتک شریعت (2):
ترور مادام کنستانس آلمانی پس از رقص در مدرسه ارامنه
🔸 همواره در جوامع دیندار بازی با احساسات مذهبی و مقدسات جامعه، کبریت کشیدن در انبار باروت است. هر لحظه احتمال خطر و انفجاری می‌رود. تاریخ بوشهر نیز خالی از این موارد نیست. موارد متعددی در تاریخ بوشهر وجود دارد که وهن شریعت، حادثه‌ای خطرناک را موجب شده است. ترور مادام کنستانس همسر رئیس بلژیکی گمرک بوشهر یکی از آن موارد است. شیخ محمد حسین سعادت (یکی از برادران سعادت که اولین گردانندگان مدرسه سعادت بودند) در کتاب تاریخ بوشهر به بیان حوادث تاریخی زمان حیات خود می‌پردازد. او نقل می‌کند:
🔻 «شب شنبه هیجدم جمادی الاولی سنه 1301 در مدرسه ارامنه، مجلس جشن اعطای جوایز به شاگردان از طرف مؤسس مدرسه منعقد گردید. اغلب قونسول‌ها و تجار خارجه و حکومت محل و بعضی اعیان شهر دعوت داشتند. ریاست افتخاری این مجلس از طرف مؤسس مدرسه به خانم سرپرسی کاکس (سرکنسول انگلیس در بوشهر) مفوض گردید. خانم کنستانس که یک زن آلمالی و در فن موسیقی و رقص مهارتی داشت، آن شب رقص خوبی نموده، به طوری که اسباب تعجب حاضرین گردید.
🔻 پس از اعطای جوایز و ختام مجلس در ساعت چهار از شب گذشته، مدعوین به منزل خود عودت نمودند. کالسکه حکومت و سرپرسی کاکس و موسیو کنستانس به فاصله کمی در ساعت مذکور برای منازل خود که در خارج شهر بود، حرکت نمودند. همین که کالسه کنستانس محاذی چاه‌های معرفه به نیدی (نجدی) -حوالی بیسیم فعلی- رسید، بر کالسکه مشارالیه شلیک شد. مادامِ او فوراً کشته و خودش مجروح گردید.
🔻 صبح از طرف حکومت برای گرفتاری مرتکبین تحقیقات به عمل آمد و چند نفر هم مظنون و مأخوذ شدند. و عاقبت، مرتکبین هم معلوم نگردیدند. دولت ایران دیه مقتول را به مبلغ پنج هزار لیره انگلیسی غرامت داد». (ص 193)
🔸اساساً اندیشمندان فراوانی علت ظهور رادیکالیسم اسلامی و گروه‌های تروریستی سلفی در جهان معاصر اهل سنت را، سیاست‌های لائیک و ضددینی اقتدارگرای لیبرال یا کمونیستی حاکمان یا اشغالگران ابتدای قرن بیستمی این جوامع پس از سقوط و فروپاشی عثمانی می‌دانند.
🔹 تاریخ ایران معاصر نیز مشحون از شورش و ترور و ناآرامی اجتماعی پس از وهن شریعت است. ماجرای قلیان موسیو نوز که جرقه آغاز یک انقلاب شد و مقاله «ایران و استعمار سرخ و سیاه» که انقلابی دیگر را تسهیل و تسریع کرد در صدر این موارداند.
🔸 البته شیخ محمد حسین سعادت می‌گوید هشت سال بعد از این واقعه در قریه دالکی چند تن از خان زادگان برازجانی ادعا کردند که این ترور کار آن‌ها و برای زهر چشم گرفتن از موسیو کنستانس به دلیل بدرفتاری او در ریاست گمرک بوده است. فارغ از صحت ادعا یا لاف‌زنی بی‌هزینه این افراد برای قدرت‌نمایی، چه این ترور ناشی از بروز خشم عمومی باشد یا آن فرصت زمینه را برای سوء استفاده و انتقام شخصی فراهم آورده باشد، نتیجه یکی است.
🔹 در هر حال ایجاد التهاب و حساسیت اجتماعی کار عاقلانه‌ای نیست. بروز عمومی خشم و واکنش عینی عمومی هم ایجاد نکند برای سوء استفاده‌گران فرصتی برای سوء استفاده و گرفتن ماهی از آب گل‌آلود ایجاد خواهد کرد. آیا مسئولان شهری و استان آمادگی بروز چنین حوادثی ولو از سوی سوء استفاده‌گران را دارند؟ این اطمینان را دارند که اگر خدای ناکرده در این التهاب خویش‌ساخته، کسی فرصت را غنیمت شمارد و خونی به ناحق ریخته شود آیا مهسا امینی دیگری برای آن‌ها نخواهد شد؟
احمد کرمی نژاد
✍️ منبع: سعادت کازرونی، محمد حسین، تاریخ بوشهر، تصحیح عبدالرسول خیراندیش و عمادالدین شیخ الحکمایی، تهران: میراث مکتوب، 1390.
🔴خرده روایت‌هایی از حوادث اجتماعی در بوشهر پس از هتک شریعت (2):
ترور مادام کنستانس آلمانی پس از رقص در مدرسه ارامنه
🔸 همواره در جوامع دیندار بازی با احساسات مذهبی و مقدسات جامعه، کبریت کشیدن در انبار باروت است. هر لحظه احتمال خطر و انفجاری می‌رود. تاریخ بوشهر نیز خالی از این موارد نیست. موارد متعددی در تاریخ بوشهر وجود دارد که وهن شریعت، حادثه‌ای خطرناک را موجب شده است. ترور مادام کنستانس همسر رئیس بلژیکی گمرک بوشهر یکی از آن موارد است. شیخ محمد حسین سعادت (یکی از برادران سعادت که اولین گردانندگان مدرسه سعادت بودند) در کتاب تاریخ بوشهر به بیان حوادث تاریخی زمان حیات خود می‌پردازد. او نقل می‌کند:
🔻 «شب شنبه هیجدم جمادی الاولی سنه 1301 در مدرسه ارامنه، مجلس جشن اعطای جوایز به شاگردان از طرف مؤسس مدرسه منعقد گردید. اغلب قونسول‌ها و تجار خارجه و حکومت محل و بعضی اعیان شهر دعوت داشتند. ریاست افتخاری این مجلس از طرف مؤسس مدرسه به خانم سرپرسی کاکس (سرکنسول انگلیس در بوشهر) مفوض گردید. خانم کنستانس که یک زن آلمالی و در فن موسیقی و رقص مهارتی داشت، آن شب رقص خوبی نموده، به طوری که اسباب تعجب حاضرین گردید.
🔻 پس از اعطای جوایز و ختام مجلس در ساعت چهار از شب گذشته، مدعوین به منزل خود عودت نمودند. کالسکه حکومت و سرپرسی کاکس و موسیو کنستانس به فاصله کمی در ساعت مذکور برای منازل خود که در خارج شهر بود، حرکت نمودند. همین که کالسه کنستانس محاذی چاه‌های معرفه به نیدی (نجدی) -حوالی بیسیم فعلی- رسید، بر کالسکه مشارالیه شلیک شد. مادامِ او فوراً کشته و خودش مجروح گردید.
🔻 صبح از طرف حکومت برای گرفتاری مرتکبین تحقیقات به عمل آمد و چند نفر هم مظنون و مأخوذ شدند. و عاقبت، مرتکبین هم معلوم نگردیدند. دولت ایران دیه مقتول را به مبلغ پنج هزار لیره انگلیسی غرامت داد». (ص 193)
🔸اساساً اندیشمندان فراوانی علت ظهور رادیکالیسم اسلامی و گروه‌های تروریستی سلفی در جهان معاصر اهل سنت را، سیاست‌های لائیک و ضددینی اقتدارگرای لیبرال یا کمونیستی حاکمان یا اشغالگران ابتدای قرن بیستمی این جوامع پس از سقوط و فروپاشی عثمانی می‌دانند.
🔹 تاریخ ایران معاصر نیز مشحون از شورش و ترور و ناآرامی اجتماعی پس از وهن شریعت است. ماجرای قلیان موسیو نوز که جرقه آغاز یک انقلاب شد و مقاله «ایران و استعمار سرخ و سیاه» که انقلابی دیگر را تسهیل و تسریع کرد در صدر این موارداند.
🔸 البته شیخ محمد حسین سعادت می‌گوید هشت سال بعد از این واقعه در قریه دالکی چند تن از خان زادگان برازجانی ادعا کردند که این ترور کار آن‌ها و برای زهر چشم گرفتن از موسیو کنستانس به دلیل بدرفتاری او در ریاست گمرک بوده است. فارغ از صحت ادعا یا لاف‌زنی بی‌هزینه این افراد برای قدرت‌نمایی، چه این ترور ناشی از بروز خشم عمومی باشد یا آن فرصت زمینه را برای سوء استفاده و انتقام شخصی فراهم آورده باشد، نتیجه یکی است.
🔹 در هر حال ایجاد التهاب و حساسیت اجتماعی کار عاقلانه‌ای نیست. بروز عمومی خشم و واکنش عینی عمومی هم ایجاد نکند برای سوء استفاده‌گران فرصتی برای سوء استفاده و گرفتن ماهی از آب گل‌آلود ایجاد خواهد کرد. آیا مسئولان شهری و استان آمادگی بروز چنین حوادثی ولو از سوی سوء استفاده‌گران را دارند؟ این اطمینان را دارند که اگر خدای ناکرده در این التهاب خویش‌ساخته، کسی فرصت را غنیمت شمارد و خونی به ناحق ریخته شود آیا مهسا امینی دیگری برای آن‌ها نخواهد شد؟
احمد کرمی نژاد
✍️ منبع: سعادت کازرونی، محمد حسین، تاریخ بوشهر، تصحیح عبدالرسول خیراندیش و عمادالدین شیخ الحکمایی، تهران: میراث مکتوب، 1390.