#جستاری_پیرامون_پرسه‌ی_همگانی_اورمزد_و_اسپندماه
✔️ «پُرسهی همگانی اورمزد و اسپندماه»
سد هزاران آفرین و درود بر روان و فروهر سرورمان «اشوزرتشت اسپنتمان» و همه‌ی فرزانگان، دین ورزان، پارسایان و بهدینانی که در درازای تاریخ، در راه پاسداری از دین و فرهنگ زرتشتی جانباخته‌اند.
خجسته روز اورمزد و اسپندماه در گاه شمار زرتشتی برابر با ۲۵ بهمن‌ماه در گاه شمار خورشیدی، مصادف با پُرسهی همگانی نامور به «پرسه‌ی همگانی اورمزد و اسپندماه» است.
واژه‌ی «پُرسه» در پیشوند این روز از بُن «پُرس» به‌چم «پرسیدن» است و مراد از آن آیینی است که با همت بازماندگان و باشندگی خویشان و آشنایان برای گرامی‌داشت شخص درگذشته برپا می‌شود.
جدا از پُرسهی یکایک درگذشتگان، زرتشتیان جهان در درازای سال به یاد همافروهران و هماروانان درگذشتگان به ویژه جانباختگان راه حق و حقیقت، دو پُرسهی همگانی هم برگزار می‌کنند.
یکی در روز «اورمزد و تیرماه» (۲۹ خوردادماه خورشیدی) و دیگری در روز «اورمزد و اسپندماه»(۲۵ بهمن ماه خورشیدی) برپا می‌شود.
فلسفه‌ی برگزاری این دو آیین به جان‌فشانی بهدینان در راه ماندگاری و پایایی دین و میهن باز می‌گردد. پُرسهی همگانی تیرماه برای گرامی داشت یاد و فداکاری «آرش کمانگیر» و بهدینان جان برکفی است که در هنگامه‌ی ستیز با تورانیان جان خویش را از دست داده‌اند.
دومین پُرسهی همگانی در روز اورمزد و اسفندماه برای گرامی‌داشت جانباختگانی است که در یورش تازیان جان سپرده‌اند.
می‌گویند در چنین روزی شمار بسیاری از بهدینان در راه پاسداری از ارزش‌های دینی و میهنی جان خویش را از کف داده‌اند.
از آن جا كه شمار جانباختگان این یورش به اندازه‌ای بوده كه هر خانواده‌ی زرتشتی عزيزی را از دست داده بود، مردم بر آن شدند تا پُرسهی همگانی برگزار کنند و جانفشانی‌های آن جانباختگان را گرامی بدارند.
در روز برگزاری پُرسهی همگانی، کنار در ورودی سالن مراسم ميزی قرار داده می‌شود.
بر روی این میز دو ظرف برای استفاده باشندگان قرار می‌دهند.
در يكی از اين ظرف‌ها نبات خورد شده می‌ريزند و در ديگری مخلوطی از شكر و قهوه قرار می‌دهند.
پیش از برگزری پُرسهی همگانی، مدیریت برگزاری مراسم اقدام به تهیه ی دفترچه‌ای می‌کند كه در آن نام، نام پدر، روز درگذشت برابر با گاه نمای زرتشتی و جای درگذشتن بهدینانی که در آن سال درگذشته‌اند، درج شده است.
در هنگام ورود هريک از باشندگان در مراسم، این دفترچه در اختیار آن ها گذارده می‌شود. هر یک از باشندگان بنابر تمایل خویش هنگام حضور در مراسم، شاخه‌هایی از برگ سبز «مورد» یا «شمشاد»، «عود»، «کُندر» و یا «چوب سندل» را با خود به مراسم پُرسهی همگانی می‌آورند و در کنار سفره‌ی پُرسه قرار می‌دهند. در برخی از محله‌های زرتشتی‌نشین یزد در بامداد روز پُرسهی همگانی، مردم پیش از باشندگی در آیین پُرسهی همگانی، نخست به دیدار خانواده‌هایی می‌روند که در آن سال درگذشته‌ای داشتند.
زمانی کوتاه در آن خانه می‌مانند و چای یا شربت می‌خورند و برای روان هماروانان شادی آرزو می‌کنند.
۱
@khashatra
✔️ «پُرسهی همگانی اورمزد و اسپندماه»
سد هزاران آفرین و درود بر روان و فروهر سرورمان «اشوزرتشت اسپنتمان» و همه‌ی فرزانگان، دین ورزان، پارسایان و بهدینانی که در درازای تاریخ، در راه پاسداری از دین و فرهنگ زرتشتی جانباخته‌اند.
خجسته روز اورمزد و اسپندماه در گاه شمار زرتشتی برابر با ۲۵ بهمن‌ماه در گاه شمار خورشیدی، مصادف با پُرسهی همگانی نامور به «پرسه‌ی همگانی اورمزد و اسپندماه» است.
واژه‌ی «پُرسه» در پیشوند این روز از بُن «پُرس» به‌چم «پرسیدن» است و مراد از آن آیینی است که با همت بازماندگان و باشندگی خویشان و آشنایان برای گرامی‌داشت شخص درگذشته برپا می‌شود.
جدا از پُرسهی یکایک درگذشتگان، زرتشتیان جهان در درازای سال به یاد همافروهران و هماروانان درگذشتگان به ویژه جانباختگان راه حق و حقیقت، دو پُرسهی همگانی هم برگزار می‌کنند.
یکی در روز «اورمزد و تیرماه» (۲۹ خوردادماه خورشیدی) و دیگری در روز «اورمزد و اسپندماه»(۲۵ بهمن ماه خورشیدی) برپا می‌شود.
فلسفه‌ی برگزاری این دو آیین به جان‌فشانی بهدینان در راه ماندگاری و پایایی دین و میهن باز می‌گردد. پُرسهی همگانی تیرماه برای گرامی داشت یاد و فداکاری «آرش کمانگیر» و بهدینان جان برکفی است که در هنگامه‌ی ستیز با تورانیان جان خویش را از دست داده‌اند.
دومین پُرسهی همگانی در روز اورمزد و اسفندماه برای گرامی‌داشت جانباختگانی است که در یورش تازیان جان سپرده‌اند.
می‌گویند در چنین روزی شمار بسیاری از بهدینان در راه پاسداری از ارزش‌های دینی و میهنی جان خویش را از کف داده‌اند.
از آن جا كه شمار جانباختگان این یورش به اندازه‌ای بوده كه هر خانواده‌ی زرتشتی عزيزی را از دست داده بود، مردم بر آن شدند تا پُرسهی همگانی برگزار کنند و جانفشانی‌های آن جانباختگان را گرامی بدارند.
در روز برگزاری پُرسهی همگانی، کنار در ورودی سالن مراسم ميزی قرار داده می‌شود.
بر روی این میز دو ظرف برای استفاده باشندگان قرار می‌دهند.
در يكی از اين ظرف‌ها نبات خورد شده می‌ريزند و در ديگری مخلوطی از شكر و قهوه قرار می‌دهند.
پیش از برگزری پُرسهی همگانی، مدیریت برگزاری مراسم اقدام به تهیه ی دفترچه‌ای می‌کند كه در آن نام، نام پدر، روز درگذشت برابر با گاه نمای زرتشتی و جای درگذشتن بهدینانی که در آن سال درگذشته‌اند، درج شده است.
در هنگام ورود هريک از باشندگان در مراسم، این دفترچه در اختیار آن ها گذارده می‌شود. هر یک از باشندگان بنابر تمایل خویش هنگام حضور در مراسم، شاخه‌هایی از برگ سبز «مورد» یا «شمشاد»، «عود»، «کُندر» و یا «چوب سندل» را با خود به مراسم پُرسهی همگانی می‌آورند و در کنار سفره‌ی پُرسه قرار می‌دهند. در برخی از محله‌های زرتشتی‌نشین یزد در بامداد روز پُرسهی همگانی، مردم پیش از باشندگی در آیین پُرسهی همگانی، نخست به دیدار خانواده‌هایی می‌روند که در آن سال درگذشته‌ای داشتند.
زمانی کوتاه در آن خانه می‌مانند و چای یا شربت می‌خورند و برای روان هماروانان شادی آرزو می‌کنند.
۱
@khashatra