دوستان این کارگاه یک کارگاه معمولی نیست، در این کارگاه آنچه تا به حال درباره ی نیچه تا به حال نشنیده اید را خواهید شنید، یک دوره ای که نیچه از افق فکری اسپینوزا خوانش شود، در این دوره مساله یا بهتره بگم انگ و برچسبِ زن ستیز بودن نیچه به تفصیل شکافته می شود آنقدری شکافته می شود که از قعر بیشمار نقاب و اتیکت و برچسب یک نیچه ی طرفدار و شیفته ی زن و جهان زنانه و بینش زنانه و در یک کلام نیچه ی پرستشگر «خدایی که زن است» بیرون می زند. مهمترین بخش این دوره عیان کردن وجهه ای از نیچه ی روانشناس فیلسوف که کسی مثل فروید او را یکجورایی اولین کسی می داند که بدون اینکه خود بداند در سرزمین ناخودآگاه گام زده و روانکاوی را به شکل لخت و عورش در قالب تروما( سردردهای جنون آسا) و اولین نفری بعد از کافکا که درست بغل جنونش می خوابید. این دوره از مفاهیم بزرگ جهان پست مدرن پرده بر می دارد، از مفاهیم متفکرانی چون ژاک دریدا، میشل فوکو، هایدگر، آدورنو_هورکهایمر(فرانکفورتی ها) دلوز، بلانشو، ژرژباتای، متفکران آنارشیست، آلتوسر، بدیو ووو. بگذارید خیلی از چیزها را قبل از موعدش بیان نکنیم این دوره پر از غافلگیری و کشف جهان های تازه فیلسوفان تازه و هنوز ناشناخته مانده و مفاهیمی که منتظر کشف شدنند تا به رسالتی که صده ها و قرن ها لحظه ها و ثانیه ها و دقیقه ها و ساعت ها هفته ها و ماه ها و شابد به قدمت متافیزیک و دستور زبان منتظر انفجاری در حد انفجار اتمی ولی اینبار انفجار در حد ساختار بنیادین که هرچه بود و هرچه بوده را تبدیل می کند به آنچه هست و آنچه می شود و در آخر این دوره فقط آنچه می ماند تکرار است که تفاوت می زاید