برادران ارزشی دو نوعند: نوع اول وقتی خبر طوفان‌الاقصی را می‌شنوند ذوق می‌کنند و هورا می‌کشند، عملیات وعده صادق که می‌شود مثل بچه‌ها بالا و پایین می‌پرند، و در حرف‌هایشان می‌گویند ما باید با چین متحد شویم و پدر آمریکای پدرسگ را درآوریم. ابن گروه معمولا یک جمله کامل بلد نیستند بنویسند!

نوع دوم دانشگاه رفته (به احتمال زیاد علوم سیاسی) و بلد شده قلمبه‌سلمبه حرف بزند. اینها همان حرف‌های دسته اول را می‌زنند، ولی با کلماتی مثل: استراتژیک، کریدور، عمق، پارامتر، رقابت استراتژیک، فرصت طوفان الاقصی...

این دومی علاج‌ناپذیر است! مثلاً: همیشه با ادای همه‌چیزدانی شاکی است که چرا "دیپلماسی خارجی ما" از فرصت برای "اتحاد استراتژیک با چین" با استفاده از "رقابت استراتژیک چین و آمریکا" استفاده نکرده (اینها را خیلی هم قلمبه‌سلمبه می‌گوید)! انگار که می‌شود با لجبازی با آمریکا و اروپا بیشترین تحریم‌ها را برای خود به ارمغان آورد، با همسایگان همیشه مشغول نزاع بود، خود را در موضع ضعف قرار داد، و بعد انتظار داشته باشی چین بیشتر از یک کارت بازی برای نفع خود به تو نگاه کند و در اولین جایی که به نفعش باشد تو را دور نیندازد!
@jenabegav